Φανταστείτε ότι ζείτε κλειδωμένοι μέσα σε ένα σκοτεινό κλουβί χωρίς να έχετε κανέναν έλεγχο πάνω στη ζωή σας. Δεν μπορείτε να επιλέξετε πότε και τι θα τρώτε, πως θα περάσετε το χρόνο σας, αν θα αποκτήσετε σύντροφο και παιδιά. Δεν μπορείτε να αποφασίσετε ούτε για το αν τα φώτα θα παραμείνουν ανοιχτά ή σβηστά.
Αναλογιστείτε πως θα ήταν να περνούσατε ολόκληρη τη σύντομη τη ζωή σας έτσι, ακόμα κι αν δεν είχατε διαπράξει κανένα απολύτως έγκλημα.
Αυτή είναι η ζωή σε ένα πειραματικό εργαστήριο για ζώα. Στέρηση, απομόνωση, δυστυχία, τρόμος, απελπισία, ατέλειωτος πόνος…
Τώρα σκεφτείτε όλες τις ιδιαίτερες ανάγκες που έχει το κάθε είδος ζώου που βρίσκεται σε αιχμαλωσία για τους σκοπούς των πειραματιστών. Οι χιμπατζήδες, στο φυσικό τους περιβάλλον, ποτέ δεν αποχωρίζονται τις οικογένειες τους και τις ομάδες τους. Περνούν ώρες μαζί κάθε μέρα, περιποιώντας ο ένας τον άλλο και φτιάχνοντας μαλακές φωλιές για να κοιμούνται το βράδυ. Αγαπάνε και προστατεύουν τα παιδιά τους και το χιμπατζάκι ζει κοντά στη μητέρα του για πολλά χρόνια. Σε ένα εργαστήριο, όμως, οι χιμπατζήδες είναι ολομόναχοι στο κλουβί. Δεν κάνουν οικογένειες, δεν έχουν συντρόφους, δεν καλλωπίζονται, δε φτιάχνουν τις φωλιές τους. Γύρω τους υπάρχουν μόνο κρύες, ατσάλινες ράβδοι και ατέλειωτη μοναξιά που κάνουν τους περισσότερους από αυτούς να βυθίζονται σε κατάθλιψη και τελικά να χάνουν το μυαλό τους.
Οι αρουραίοι και τα ποντίκια δεν έχουν που να σκάψουν το λαγούμι τους και να κρυφτούν. Οι σκύλοι και οι γάτες δεν μπορούν να τρέξουν, ούτε να έχουν λίγη στοργή που τόσο λατρεύουν. Τα κουνέλια δεν έχουν χώρο να πηδούν. Οι χοίροι δεν μπορούν να χτίσουν τις φωλιές τους, ούτε να σκάβουν με το ρύγχος τους το χώμα για να βρουν τροφή.
Με λίγα λόγια τα πειραματόζωα δεν εκδηλώνουν καμία φυσική συμπεριφορά γιατί όλη τους η ζωή είναι αφύσικη.
Και σα να μην έφτανε όλο αυτό, υφίστανται κι από πάνω το κολαστήριο του πειραματισμού.