Αγγλική μετάφραση ακολουθεί το Ελληνικό κείμενο.
Πριν λίγες ημέρες επικοινώνησε μαζί μου η ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Β. Ελλάδας η κα Ευανθία Σωφρονιδου.
Μιλήσαμε αρκετές φορές και διαδικτυακά για τον Παναγιώτη, το σκυλάκι, που βρίσκεται σε περιφραγμένο χώρο στην είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου των Δελφών.
Της έκανε εντύπωση το βλέμμα του και η γλυκύτητά του και το γεγονός επίσης, ότι ήταν δεμένο στον περιφραγμένο χώρο και ζήτησε απο την Ομοσπονδία να κάνει κάτι.
Η ίδια είχε ρωτήσει και είχε ενημερωθεί για την ιστορία του Παναγιώτη, όπως τον φωνάζουν όλοι εκεί.
Στις συζητήσεις μας δεν απέκλεισε την περίπτωση, αν και της ήταν πολύ δύσκολη λόγω και άλλων ζώων που έχει, να τον υιοθετήσει.
Έτσι ξεκίνησα να δω τι ακριβώς συμβαίνει με το σκυλάκι και τα βήματά μου με οδήγησαν στην Έφορο Αρχαιοτήτων Φωκίδας κα Νάνσυ Ψάλτη, στην οποία ανήκει διοικητικά το Δελφικό Μουσείο, υπό την προστασία της οποίας βρίσκεται ο Παναγιώτης.
Και αυτό που λέμε, ότι μερικές φορές τα φαινόμενα μας απατούν, στην περίπτωση αυτή βρίσκει απόλυτη εφαρμογή.
Μια μεγάλη σχέση αγάπης υπάρχει μεταξύ της κας Ψάλτη και του Παναγιώτη, ο οποίος χαίρει επίσης της αγάπης και της φροντίδας και των υπαλλήλων του Μουσείου.
Ο Παναγιώτης δεν θα ζούσε σήμερα αν δεν υπήρχε η κα Ψάλτη.
Η 3μελής επιτροπή του οικείου Δήμου το είχε χαρακτηρίσει επιθετικό -σωστά ή λάθος είναι ένα άλλο ζήτημα αυτό- και συνεργείο του Δήμου προσπάθησε να συλλάβει το σκυλί για να του γίνει ευθανασία.
Δεν τα κατάφερε και το σκυλάκι φοβισμένο είχε κρυφτεί σε κάποιο μπαρ, αν θυμάμαι καλά της περιοχής, μέχρι που συμπτωματικά το είδε η κα Ψάλτη.
Το βλέμμα του την συγκίνησε κι εκείνη αμέσως, δέθηκε μαζί του, οδηγήθηκε στα δικαστήρια εξ αιτίας του, δεν πτοήθηκε και κατόρθωσε ο Παναγιώτης να ζει σήμερα στο Μουσείο με πολύ πολύ αγάπη απο την ίδια αλλά και απο τους φύλακες και υπαλλήλους του Μουσείου, απολαμβάνει κάθε μέρα τις βόλτες του και ιδίως τα βράδια, όλο το χρόνο, έχει απόλυτη κτηνιατρική κάλυψη και είναι στειρωμένος, όλα με έξοδα της κας Ψάλτη, σωστή τροφή και είναι ευτυχισμένος.
Είναι ευτυχισμένος γιατί τον αγαπούν κι αυτό είναι το σπουδαιότερο γι αυτόν, όπως και για όλους μας.
Συμβαίνει όμως να είναι και ατακτούλης και όσες φορές έγινε προσπάθεια να τον αφήσουν ελεύθερο στο χώρο του, κατάφερνε και το έσκαγε και ο κίνδυνος για τη ζωή του ήταν υπαρκτός.
Όση ώρα η κα Ψάλτη μου μιλούσε για τον Παναγιώτη απο κάθε κύτταρο της φωνής της έβγαινε η μεγάλη της αγάπη για τον Παναγιώτη.
Για όσους αναρωτηθούν γιατί δεν τον παίρνει σπίτι της, όσες φορές κι αν το προσπάθησε, η χημεία του Παναγιώτη με τα άλλα δικά της ζώα είναι κακή, αλλά ταυτόχρονα της είναι αδύνατο να στερηθεί την καθημερινή του παρέα γι αυτό και δεν συζητάει την περίπτωση της υιοθεσίας.
Το σκυλί είναι υιοθετημένο, το αγαπούν πάρα πολύ, είναι όλοι τους εκεί δεμένοι, το σκυλί είναι ευτυχισμένο.
Και προσωπικά συμφωνώ μαζί της.
Θέλω να εκφράσω τελος την χαρά μου γιατι με αφορμή τον Παναγιώτη γνώρισα δύο Κυρίες με υψηλό αξιακό δείκτη στην πράξη και όχι στα λόγια.
Τις ευχαριστώ και τις δύο για τα μαθήματα αγάπης και πολιτισμού που μας παραδίδουν
Νατάσα Βυσσίνου Μπομπολάκη
Πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας
Αγγλική μετάφραση.
A few days ago, the actress of the State Theatre of Northern Greece, Mrs. Evanthia Sofronidou, contacted me.
We spoke several times and also communicated via the internet regarding Panagiotis, the dog which is located in an enclosed area at the entrance of the Archaeological Delphi Museum.
What struck her was his gaze as well as his sweet nature, and also the fact that he was tied up within the enclosed area, and she requested from the Federation to take action.
She herself had enquired and had been informed about Panagioti’s story, as he is referred to by that name by everyone there. During her conversations she did not rule out the possibility of her adopting him, despite the difficulty in the fact that she has other animals.
And so I proceeded to find out what exactly the situation is with Panagiotis and my search led me to the Curator of Ancient Monuments of Fokis, Mrs.Nancy Psalty, who is the administrator of the Delphi Museum, and under which Panagiotis is in her protection.
And it is what they say, that sometimes appearances can be deceiving, which is exactly the case in this instance.
A deep relationship of love exists between Mrs. Psalty and Panagiotis, who also holds the affections and care of the employees of the Museum.
Panagiotis would not be alive had it not been for Mrs.Psalty.
The 3 member- committee of the respective Municipality had characterised him as aggressive-whether this characterization was right or wrong is another matter; the crew of the Municipality tried to capture the dog with the purpose of euthanasia. They did not succeed and the scared dog had hidden in some bar of the same area, if I remember correctly, until incidentally, Mrs.Psalty had seen him.
His gaze touched her and she immediately bonded with him, having been led to the courtroom because of him, she was not dissuaded and achieved the feat of Panagiotis siving today in the Museum with an abundance of love, not only from her but also from the guards and the employees of the Museum; relishing his walks each day and especially at night-time, throughout the year, having complete medical care and being sterilized, all expenses covered by Mrs.Psalty, enjoying healthy meals and he is happy.
He is happy because he is loved and that is the greatest gift for him, as is for us all.
However, he is also naughty, and despite the fact that an attempt has been made several times to let him roam free within his area, he managed each time to escape and his life was in real danger.
The whole time Mrs. Psalty spoke to me about Panagiotis, every cell of her being, which was expressed in her voice, revealed her great love for Panagiotis .
For those who wonder why she doesn’t take him home, as many times as she has tried, there was a bad connection between Panagiotis and her animals. At the same time it was impossible for her to be deprived of his daily company and that is why she does not even consider the possibility of adoption.
The dog is adopted, it is loved very much, everyone there is emotionally tied to the dog, the dog is happy.
And personally, I agree with her.
Finally, I would like to express my joy, prompted through Panagiotis, as I have met two Ladies with high integrity in action, not in theory.
I thank them both for the lessons of love and culture which they bestow on us.
Natasa Vyssinou Mpompolaki
President of the Panhellenic Animal and Environmental Welfare Federation