27-10-2014
Πρός την Επιτροπή Διαχείρισης Αδέσποτων Ζώων του Δήμου Αθηναίων
Αξιότιμα Μέλη,
Καθώς μία εξ υμών, η κ.Βίκυ Χρήστου, από τουλάχιστον μιάς εβδομάδος με ενημέρωσε για τήν κακή κατάληξη που είχε η δωρεά Wynnκαι γιά την πρότασημεταφοράς των εκεί ενδιαιτούμενων αδέσποτων στο ΔΙΚΕΠΑΖ, μου ζήτησε μάλιστα να διερευνήσω το ευεπίφορον ή μη της πρότασης αυτής με διάφορους ειδικούς συναδέλφους μου, θα ήθελα να σας καταθέσω κάποιες σκέψεις.
Ως Καθηγήτρια του Α.Π.Θ και από της θέσεως της συντονίστριας ικανότατου αριθμού πανεπιστημιακών διαφόρων γνωστικών πεδίων από τα περισσότερα Α.Ε.Ι της χώρας που στηρίζουν την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία έχω την δυνατότητα να συμβουλεύομαι μία ιδιαιτέρως εμπεριστατωμένη δεξαμενή σκέψης. Εν προκειμένω συμβουλεύτηκα τους αρμόδιους Καθηγητές Επιδημιολογίας και Παρασιτολογίας κ.Ν.Διάκου και Χειρουργικής Μαλακών Μορίων κ.Μ.Παπάζογλου, της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ, της μόνης σφαιρικής και αρχαιότερης σχολής του είδους στην επικράτεια. Εξάλλου συμβουλεύθηκα και την Καθηγήτρια Περιβαλλοντικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ κ.Γλυκερία Σιούτη. Αδρομερώς τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα μετά τις ως άνω συζητήσεις είναι τα ακόλουθα:
Α) Η οποιαδήποτε υπερσυνώθηση ζώων σε νοσούσα ή μετεγχειρητική κατάσταση μπορεί σε μηδέν χρόνο να καταλήξη σε υγειονομική βόμβα.
Β) Η οποιαδήποτε διακοπή της χρηματοδοτικής ροής ενός τέτοιου προγράμματος, που προυποθέτει εκ των προτέρων εμπεριστατωμένη δημοσιονομική μελέτη, μπορεί να καταλήξη σε πογκρόμ των φιλοξενούμενων αδέσποτων ή εσωτερική αλληλοεξόντωση.
Γ) Ο τρέχων Νόμος αποθαρρύνει καθέτως τον ιδρυματισμό των αδεσπότων.
Στα προηγούμενα συμπεράσματα επιτρέψτε μου να προσθέσω κάποιες πληροφορίες εξ ιδίας εμπειρίας. Έχω επανειλημμένα συνυπάρξει με τον κ.Γουρδομιχάλη – και δευτερευόντως με τον κ.Σταματάτο – σε στρογγυλά τραπέζια και δημόσιες συζητήσεις στην Δημόσια Τηλεόραση και αλλού. Η μόνιμη επωδός των καθ’ όλα υπεραπασχολούμενων και αγωνιούντων αυτών κυρίων αφορούσε αφ’ ενός στην συνώθηση ζώων από πάρα πολλούς Δήμους, και δή και Καλλικρατείους, στο μοναδικό αυτό Διαδημοτικό Κέντρο, αφ’ ετέρου στην έως και επί τριετίες διακοπτόμενη χρηματοδότηση που κατέληγε να εξουθενώνη την επάρκεια επιστημονικού προσωπικού.
Έτσι λοιπόν μου είναι ακατανόητη πλήρως η περαιτέρω επιβάρυνση του Κέντρου αυτού και με τον μείζονα Δήμο της χώρας, εκτός εάν
α) κάποιος θα ήθελε με την πρόφαση των λοιμωδών ασθενειών να εξοντώση τα αδέσποτα, δολιότητα που δεν θα διενοούμην να καταλογίσω στην Δημοτική Αρχή
β) κάποιος θα ήθελε με την πρόφαση του τεράστιου προστιθέμενου αριθμού των ζώων της Αθήνας να πίεση για άπλετη χρηματοδότηση, σκοπιμότητα που δεν θα διενοούμην να καταλογίσω στην Διοίκηση του ΔΙΚΕΠΑΖ
γ) ή κάποιος θα προσπαθούσε να ιδρυματοποίηση αναφανδόν αδέσποτα, ικανοποιώντας το αίτημα κάποιων κατοίκων για <<καθάρισμα>> της πόλης, αντί να τους εκπαιδεύση στην συμβίωση με τους βιολογικούς μας εταίρους, πρόθεση που δεν θα διενοούμην να διαγνώσω στούς Δημοτικούς Συμβούλους.
Έτσι καταλήγω να σας συστήσω να αποφύγετε να υιοθετήσετε άλλη μία λύση παραλογισμού και μπαλώματος, όπως οι περισσότερες που διέπουν τον καθ’ ημέρανβίον μας σήμερα ειδικά και εν ονόματι της κρίσης. Επειδή μάλιστα περιήλθε εις γνώσιν μου προτεινόμενη μελέτη για Δημοτικό Καταφύγιο σε κτίριο του Ασπροπύργου που ανήκει στην Περιφέρεια, το οποίο έχω επισκεφτεί προσωπικώς και διεπίστωσα πως χρειάζεται ελάχιστες αλλαγές όντας ιδανικό για την υποδοχή ζώων, θα σας συνιστούσα να το δείτε αφ’ ενός ως μια νέα αρχή δίχως πρότερες επιβαρύνσεις, αφ’ ετέρου ως καλή ευκαιρία για στενότερη συνεργασία με την Περιφέρεια. Οπωσδήποτε παραμένω στη διάθεση σας για οποιανδήποτε άλλη πληροφορία ή συμβουλή.
Μετά τιμής,
Ρεγγίνα Αργυράκη
Καθηγήτρια Α.Π.Θ,
Συντονίστρια των Πανεπιστημιακών που στηρίζουν την Π.Φ.Π.Ο