Αγγλική μετάφραση ακολουθεί το Ελληνικό κείμενο.
Η Μόνα, η γνωστή κανελί αδέσποτη σκυλίτσα που ζει μπροστά στο φυλάκιο του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου στο Ρίο Πάτρας, έκανε αυτές τις μέρες κάτι που λίγοι από εμάς θα έκαναν…
Βρήκε στο γκαζόν ένα πορτοφόλι με χρήματα και την ταυτότητα του κατόχου κι ευθύς αμέσως το πήρε στο στόμα κι έτρεξε να το παραδώσει στους φύλακες!
Ποσώς δεν ξέρει βέβαια να μετράει χρήματα ή να αναγνωρίζει ταυτότητες, μα προφανώς κατάλαβε πως κάτι σπουδαίο βρήκε που ανήκει στους δίποδους κι όχι στους τετράποδους φίλους της αλήτες που ζουν εκεί γύρω στην περιοχή.
Είναι ένα από τα σκυλιά που κατά καιρούς βρίσκονται στο στόχαστρο της ανθρωποκεντρικής κοινωνίας μας χωρίς να το ξέρουν, θεωρούνται ενοχλητικά για διάφορους λόγους, κάποιες φορές δε θεωρούνται κι επιθετικά γιατί τρέχουν πίσω από τα μηχανάκια και τα κυνηγούν κυρίως για να παίξουν, δέσμια της φύσης τους .
Τα ίδια δεν γνωρίζουν τίποτα πέρα από την απλή σκληρή ζωή τους, κοιμούνται όπου βρουν κάποια προστατευμένη γωνιά αν δεν τα διώξουν, και ξυπνούν με κυριότερο μέλημα να βρουν κάτι να γεμίσουν το άδειο στομάχι.
Δεν ξέρουν καν ότι αυτοί που ευθύνονται για τα δεινά τους και τη σκληρή αδέσποτη ζωή τους είναι ακριβώς οι άνθρωποι.
Εδώ και χρόνια ομάδες εθελοντών φροντίζουν να τα αποπαρασιτώνουν , να τα εμβολιάζουν και να στειρώνουν κυρίως τα θηλυκά. Επίσης φροντίζουν να τους παρέχουν φαγητό και νερό προκειμένου να εξασφαλίζεται μια ειρηνική συμβίωση. Τα μεταφέρουν στο κτηνιατρείο όταν δουν κάποιο άρρωστο ενώ έχουν δώσει για υιοθεσίες πάρα πολλά κουτάβια και ενήλικα.
Μα κάθε χρόνο, κι εκεί που ξέρουμε πως όλα επιτέλους είναι στειρωμένα εμφανίζονται καινούργια αδέσποτα που κάποιοι ανεύθυνοι κηδεμόνες τα εγκατέλειψαν εκεί ως εύκολη λύση.
Πολλές φορές μάλιστα εμφανίζονται ξαφνικά μητέρες σκυλίτσες μαζί με τα νεογέννητα μωρά τους, επειδή οι κάτοχοι δεν θέλησαν να στειρώσουν το σκυλί τους κι έπειτα βλέποντας τα κουταβάκια κατάλαβαν ότι δεν έχουν τι να τα κάνουν. Κι έτσι η μάννα σκυλίτσα πλήρωσε ακριβά τη φύση της. Πλήρωσε ακριβά το ότι ζευγάρωσε.
Και πάλι οι εθελοντές τρέχουν, να περισυλλέξουν όσα μπορούν, να τα εμβολιάσουν να βρουν υιοθεσίες. Είναι αυτοί που αγωνίζονται αντιμετωπίζοντας τη γκρίνια και τις παρατηρήσεις για κάθε τους κίνηση, σαν να είναι αυτοί που ευθύνονται για τον πολλαπλασιασμό των αδέσποτων ζώων.
Και οι μόνιμοι κυρίως ένοχοι, είναι ακριβώς αυτοί οι «Άθλιοι» , τα αδέσποτα σκυλιά, που βρίσκονται ξαφνικά μόνα, πεινασμένα, φοβισμένα και ανυπεράσπιστα σαν μικρά παιδιά που έχασαν το σπίτι και τους δικούς τους ανθρώπους. Μα αυτά τα αθώα πλάσματα, για μέρες ολόκληρες και μήνες ίσως περιμένουν πως θα γυρίσουν οι δικοί τους να τα πάρουν πίσω στο σπιτικό τους , να ξαναβρούν τη θαλπωρή και την αγάπη και να τελειώσουν τα βάσανά τους.
Αυτή είναι ακριβώς η αλήθεια και την ξέρουν όλοι όσοι καθημερινά ζουν την αγωνία αυτών των υπάρξεων, και εθελοντικά αγωνίζονται και είναι στο πλάι τους και φροντίζουν να καλύψουν το δυνατόν τις ανάγκες τους.
Η πράξη της σκυλίτσας Μόνας με πολύ μεγαλόκαρδο τρόπο μας καλεί όλους να σκεφτούμε πολιτισμένους τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος , αντί να καταδικάζουμε χωρίς σκέψη τους χιλιο-ταλαιπωρημένους αυτούς «αλήτες».
Είναι μια κραυγή υπενθύμισης πως η γη δεν κατοικείται μόνο από ανθρώπους, και είναι πολλές οι φορές που τα περιφρονημένα πλάσματα με την περιορισμένη κατά πολλούς λογική τους δίνουν μαθήματα λογικής και ευαισθησίας στους «πολιτισμένους» κατοίκους της.
Αλεξάνδρα Δημοπούλου
English Translation
Mona, the famous female stray dog who lives in front of the outpost of the university hospital of Rio in Patra, made something that few of us would do…
She found a wallet with money and the identity card of the owner and with the wallet in the mouth she ran to deliver it to the guards!Of course, she does not know at all how to count money or identify identity, but she realized that she has found something important. Something belonging to humans and not to her four-legged friends which live around the area.
She is one of the dogs that occasionally are the target of our anthropocentric society without knowing it, they are considered annoying for various reasons. Sometimes are considered aggressive because they are running behind the motorbikes in order to play with them…
They do not know anything apart from their simple hard life, persecuted by human they usually find a sheltered corner to sleep.They wake up with main concern to find something to fill their empty stomach.
They do not even know that those who are responsible for their suffering and their hard-stray life are the people.
For years, they are treated from fleas and worms, are vaccinated and sterilized by volunteer groups. Also, they provide them with food and water in order to provide a peaceful coexistence. They take them to the vet, whenever they find a sick one while they have given for adoption too many puppies and adults.
But every year, they appear new strays abandoned there as an easy solution by some irresponsible owners even though we know that all of them are neutered.Many times, they suddenly appear female dogs with their newborn, because the dog owners did not want to neuter their dog and just after they saw the puppies have realized that they did not know what to do. The female dog has paid dearly for that mate.
And once again volunteers try to collect them, vaccinate them and do whatever they can to be adopted.They have to face nagging and observations about every move, as if they were responsible for proliferation of strays.
The guilty are mainly these Misérables, the stray dogs that are suddenly alone, frightened, hungry and defenseless like little children who have lost their home and their family.
For whole months and days these innocent creatures wait that their own people will return to take them back home, to discover the geniality and love and to end all their suffering.
This is exactly the truth and those who live daily the agony of these beings they know it well. They are on their side fighting as volunteers and they take care to fulfill their needs as possible.
The act of Mona invites us to find civilized ways of handling the problem instead of condemn without thinking these dogs who have suffered a lot.
It is a reminder cry that the earth is not inhabited only by human and a lot of times these disdained creatures give lessons of sense and sensibility to the civilized inhabitants of the earth even though many people think that they have limited logic.
Anta Dimopoulou