Ενημερώνουμε λοιπόν τον Πρύτανη και το Πανεπιστημιακό και Διοικητικό και Διδακτικό Προσωπικό ότι είναι αντιμέτωπος με κάθειρξη έως και 10 έτη όποιος θανατώνει ή βασανίζει ζώο με το νόμο 4745/2020 όπως ενσωματώθηκε στο Ν. 4830/2021.  Επίσης, το 2020 με τον ίδιο νόμο 4745/2020 προβλέφθηκαν αντικαταστάσεις διατάξεων στο νόμο 1197/1981, που προβλέπουν μεγαλύτερες ποινές και χρηματικά πρόστιμα και εισαγγελική προστασία στην κακοποίηση των ζώων. Άλλωστε η Ελλαδα ως μελος της Ε.Ε έχει επικυρώσει την Ευρωπαικη Συμβαση με το νομο 2017/92 και ως εκ τουτου οι ενέργειες αυτές  του Πανεπιστημίου παραβιάζουν τις Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης οι ενέργειες αυτές είναι παράνομες και αξιόποινες βάσει του άρ. 184 Π.Κ. περί διεγέρσεως σε διάπραξη εγκλημάτων κατά της δημόσιας τάξης, ιδίως εάν κάποιες από αυτές τις  πράξεις υλοποιηθούν ακολούθως από παρακινηθέντες.

 Επιπλέον,σύμφωνα με το Ν. 4830/2021 ο Δήμος είναι υπεύθυνος για την διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, για τη μεταφορά τους σε συνεργαζόμενα κτηνιατρεία και καταφύγια, για τις υιοθεσίες και την επανένταξή τους κ.ο.κ.  Ωστόσο είναι γνωστό τοις πάσι ότι κανένας Δήμος δεν έχει καταστεί δυνατόν να επιλύσει το πρόβλημα εξ ολοκλήρου  σε μια χώρα εκατομμυρίων αδέσποτων,  προστιθέμενης μιας συνεχιζόμενης προβληματικής κουλτούρας αναφορικά με τις εγκαταλείψεις, κακοποιήσεις, και γενικά της έλλειψης σεβασμού προς τα ζώα. Η προσπάθεια φυσικά θα πρέπει να συνεχιστεί. 

Διαβάζουμε πως το Πανεπιστήμιο με απόφαση της Συγκλήτου έχει στείλει εξώδικο στον αρμόδιο φορέα, ο οποίος είναι ο Δήμος Πατρέων, προσφέρθηκε να παραχωρήσει χώρο στο Ρηγανόκαμπο για τη δημιουργία επιπλέον καταφυγίου για τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς ( δεν γνωρίζουμε αν είναι κατάλληλος ο χώρος και καμία λεπτομέρεια επ αυτού, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το πρόβλημα δεν επιλύεται ούτε με τα μεγάλα κυνοκομεία, ούτε με τους όσους επί πλέον χώρους ), κι επίσης διαβάζουμε ότι συνεργεία του Δήμου Πατρέων απομακρύνουν τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς με ρυθμούς όμως που δεν λύνουν το πρόβλημα (δεν γνωρίζουμε τους ρυθμούς αλλά οι αθρόες περισυλλογές δεν δίνουν οριστική λύση στο πρόβλημα). Οι προσπάθειες πρέπει να είναι συνεχείς και προς πολλές κατευθύνσεις συμπεριλαμβανομένης την παιδείας και ενημέρωσης.

Πέραν όλων η Πρυτανική Αρχή θα έπρεπε να γνωρίζει ότι για το θέμα που την απασχολεί ευθύνεται εν πρώτοις και εδώ και πολλά χρόνια η κρατική ανεπάρκεια καθώς καλούνται οι Δήμοι Πανελλαδικά να επιλύσουν ένα τεράστιο κοινωνικό-οικονομικό θέμα με εξωφρενικά ανεπαρκείς πόρους και χρηματοδοτήσεις “ψίχουλα”  ή χρηματοδοτήσεις προς λάθος κατεύθυνση, με προσωπικό όλο και μειωμένο λόγω μνημονιακών τακτικών. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως οι Δήμοι δεν είναι υποχρεωμένοι να προσπαθούν να προχωρήσει το έργο τους και να τονίζουν τις ελλείψεις τους κι όχι να τις “κουκουλώνουν”.  Επίσης θα πρέπει να σταματήσουν να θεωρούν το έργο διαχείρισης ζώων ως “πάρεργο” ή ελάχιστης σημασίας και να αδιαφορούν. Έχουν κατ’ ελάχιστον υποχρέωση βάσει νόμου να “προσπαθούν τα μέγιστα” όπως με άλλα ζητήματα του Δήμου τους.

Αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα στο σύνολο. Όμως επ’ ουδενί  δεν δικαιολογεί και επ’ ουδενί δεν θα μπορούσε να σχετίζεται με την ανεκτικότητα προτροπής σε κακουργηματικές πράξεις ως μέσο επίλυσης των όποιων προβλημάτων. Είναι αντίθετο με το σκοπό του Πανεπιστημίου και τις αξίες που αντιπροσωπεύει ως Ίδρυμα Ανώτατης Εκπαίδευσης. Επίσης αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι δεν υπήρξε καμια άλλη πρόταση, δράση, ιδέα της Πρυτανικής Αρχής όσον αφορά το εκπαιδευτικό κομμάτι της σχέσης μας με τα ζώα. Υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα άλλων Πανεπιστημίων που έχουν συμβάλει πρωτοποριακά, συμπεριλαμβάνοντας στο πρόγραμμά τους ακόμα και Μεταπτυχιακά  Προγράμματα με θέμα την περί ζώων ηθική τιμώντας το Πανεπιστήμιο και προσφέροντας δυναμικά στην αλλαγή της κοινωνίας μας στα προβληματικά σημεία.

Το ίδιο το πανεπιστήμιο, θα μπορούσε να συμβάλλει στο έργο της παιδείας, ενημέρωσης και καλλιέργειας της ενσυναίσθησης και κουλτούρας σεβασμού προς κάθε ύπαρξη, να προτρέψει το προσωπικό και τους φοιτητές και φοιτήτριες του να υιοθετήσουν ένα ζώο, να οργανώσει και προωθήσει  ίσως μια καμπάνια ενημέρωσης αλλά και προσπάθειας για υιοθεσίες σε συνεργασία με τις Φιλοζωικές και τους εθελοντές μιας και είναι κοινό μυστικό στους κατοίκους της πόλης ότι ο χώρος του Πανεπιστημίου – Νοσοκομείου  είναι ο κατεξοχήν χώρος εγκατάλειψης ζώων εδώ και πολλά χρόνια. Ο δήμος από την άλλη περισυλλέγει ως διαβάζουμε σταδιακά για να προλαβαίνουν να προωθούνται για υιοθεσίες και να υπάρχει ροή έτσι ώστε να μη στοιβάζονται μέσα στα κλουβιά. 

Είναι σίγουρο πως σε όλα μπορεί να υπάρξει βελτίωση. Ωστόσο χρειάζεται κατανόηση και συνεργασία και εγρήγορση εκατέρωθεν καθώς είναι γνωστό και αδιαμφισβήτητο ότι το πρόβλημα είναι μεγάλο καθημερινά υπάρχουν καινούργιες εγκαταλείψεις, και κυρίως νέα κουτάβια,  κάτι που υπερτονίζει  το πρόβλημα της έλλειψης επιμόρφωσης όσον αφορά τις στειρώσεις και τις υποχρεώσεις κάθε ιδιοκτήτη.

Τα φιλοζωικά σωματεία δείχνουν απεγνωσμένα -ως φαίνεται από το ακόλουθο ΔΤ-  και διερωτόμαστε για ποιο λόγο θα μπορούσαν οι εθελοντές να αντιμετωπίζονται εχθρικά ή απαξιωτικά από την Πρυτανική Αρχή  αφού το μόνο που κάνουν είναι να προσφέρουν κοινωνικό έργο, και δεν είναι λίγες οι φορές που καλύπτουν τις αδυναμίες της πολιτείας με κόστος της δική τους ποιότητα ζωής.