Πολλές φορές ακούμε περιστατικά που αδέσποτα σκυλιά ή και λύκοι επιτίθενται σε κοπάδια προβάτων-κατσικιών και σε κοτέτσια .
Και στη συνέχεια διαβάζουμε σε διάφορα ΜΜΕ κατάρες, αναθέματα, αποτροπιασμό κυρίως από κτηνοτρόφους ή ανθρώπους που είχαν ορνιθώνες ή κοτέτσια.
Θα επιχειρήσουμε να φωτίσουμε το ποιος έχει τις ευθύνες για τα περιστατικά αυτά γιατί σίγουρα δεν τις έχουν ούτε τα ζώα που επιτίθενται ούτε τα ζώα που υφίστανται την επίθεση.
Ο άνθρωπος και πάλι είναι πίσω από τα περιστατικά αυτά .
Έχουν και ποιες είναι οι υποχρεώσεις των ιδιοκτητών ποιμνίων και κοτετσιών;
Τι ισχύει στη νομοθεσία;
Ιδιοκτήτες κοτετσιών
Απαγορεύεται να έχουν τις κότες ελεύθερες αλλά πάντα σε καλά περιφραγμένο χώρο, είτε αυτός είναι ένα μικρό κοτέτσι είτε ένας μεγαλύτερος ιδιόκτητος ή μισθωμένος χώρος, ώστε ούτε αυτές να εξέρχονται αλλά ούτε και να εισέρχονται άλλα ζώα μέσα στο κοτέτσι είτε αυτό είναι μικρό είτε μεγάλο.
Επομένως όταν άλλα ζώα εισέρχονται στο χώρο που ζουν οι κότες σημαίνει, ότι η περίφραξη δεν είναι η ενδεδειγμένη, άρα την απόλυτη ευθύνη έχει ο ιδιοκτήτης των πτηνών αυτών.
Στη φωτογραφία βλέπουμε μια ασφαλή και σωστή περίφραξη.
ΑΙΓΟΠΡΟΒΑΤΑ, ΒΟΟΕΙΔΗ κλπ
Απαγορεύεται η περιφορά ή η βοσκή και ο υπαίθριος σταυλισμός ζώων, σε ανοικτούς χώρους κατοικημένων περιοχών, σε αρχαιολογικούς χώρους, εκτός κι αν το επιτρέπει η αρμόδια υπηρεσία, τουριστικούς και κατασκηνωτικούς χώρους, σε χώρους που παρουσιάζουν τουριστικό ενδιαφέρον, σε ακτές ομαδικής κολυμβήσεως και σε χώρους προσωρινής ή τελικής διαθέσεως απορριμμάτων. Κατ’ εξαίρεση μπορεί να επιτραπεί η περιφορά και η βοσκή αιγοπροβάτων, κατά τη χειμερινή μόνο περίοδο, σε κατασκηνωτικούς χώρος και ακτές ομαδικής κολυμβήσεως, εφόσον δεν δημιουργούνται προβλήματα, σε βάρος του περιβάλλοντος.
Ποιμενική μετακινούμενη αιγοπροβατοτροφία είναι εκείνη κατά την οποία τα ζώα μεταφέρονται, ανάλογα με την εποχή, σε χειμερινούς ή θερινούς βοσκοτόπους. Τα ζώα αυτά σταβλίζονται σε στάβλους κατά τη νύχτα ή κατά τη διάρκεια δυσμενών καιρικών συνθηκών, το χειμώνα και σε ανοιχτούς πρόχειρα περιφραγμένους χώρους (μαντριά) το καλοκαίρι.
ΣΗΜ. Η λέξη πρόχειρα δεν αναφέρεται στην ασφάλεια της περίφραξης, που πρέπει όπως είπαμε, να είναι τέτοια, ώστε τα ζώα ούτε να μπορούν να εξέρχονται ούτε να εισέρχονται άλλα ζώα αλλά είναι σε αντιδιαστολή με τις συγκεκριμένων προδιαγραφών περιφράξεις και χώρους, που πρέπει να διαθέτουν οι μεγάλες πτηνοκτηνοτροφικές μονάδες, που δεν το εξετάζουμε σε αυτό το άρθρο.
Απαγορεύεται η ανεπιτήρητη βόσκηση κτηνοτροφικών ζώων δηλαδή χωρίς την παρουσία του κτηνοτρόφου.
Στην περίπτωση αυτή αποτελεί ευθύνη του οικείου Δήμου η περισυλλογή τους.
Απαγορεύεται τα διατηρούμενα οικόσιτα ζώα και πτηνά να περιφέρονται ελεύθερα εκτός κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων.
Οικόσιτα ζώα και πτηνά καλούνται τα ολιγάριθμα ζώα και πτηνά, συνήθως περισσότερα από ένα είδος, που κυρίως εξυπηρετούν τις ανάγκες μιας αγροτικής οικογενείας σε γαλακτοκομικά προϊόντα, κρέας και αυγά.
Δεν απαιτείται η έκδοση άδειας για τη διατήρηση των ολιγάριθμων οικόσιτων πτηνών ή άλλων ζώων αλλά πρέπει να τηρούνται τα παρακάτω :
α) Χωριά και οικισµοί µέχρι 500 κατοίκους
Επιτρέπεται η διατήρηση δύο (2) µεγάλων ζώων (άλογο, αγελάδα, µοσχάρι κ.λ.π.), δέκα (10) µικρών ζώων(πρόβατα, γίδια) µε τα παράγωγά τους, όχι πάνω από δέκα οκτώ (18) συνολικά, σαράντα (40) ορνιθοειδή και τριάντα (30) κουνέλια η πενήντα (50) ορνιθοειδή και είκοσι (20) κουνέλια. Επίσης επιτρέπεται η διατήρηση, σε απόσταση τουλάχιστον εβδοµήντα (70) µέτρων από διπλανή κατοικία η χώρους προστασίας, χοιρινών µέχρι τελικής πάχυνσης, όχι πάνω από πέντε (5)
β) Χωριά και οικισµοί από 500-1000 κατοίκους
Επιτρέπεται η διατήρηση ενός (1) µεγάλου ζώου (άλογο, αγελάδα, µοσχάρι κ.λ.π.) έξη (6) µικρών ζώων (πρόβατα, γίδια) µε τα παράγωγά τους, όχι πάνω από δέκα (10) συνολικά, τριάντα (30) ορνιθοειδή και είκοσι (20) κουνέλια, η σαράντα (40) ορνιθοειδή και δέκα (10) κουνέλια. Επίσης επιτρέπεται η διατήρηση, σε απόσταση τουλάχιστον ογδόντα (80) µέτρων από διπλανή κατοικία η χώρους προστασίας, δύο (2) χοιρινών µέχρι τελικής πάχυνσης.
γ) Κωµοπόλεις χωριά και οικισµοί από 1000-2000 κατοίκους
Επιτρέπεται η διατήρηση τριών (3) µικρών ζώων (πρόβατα, γίδια) µε τα παράγωγά τους, όχι πάνω από έξη (6), είκοσι πέντε (25) ορνιθοειδή και είκοσι (20) κουνέλια η τριάντα πέντε (35) ορνιθοειδή και δέκα (10) κουνέλια. Επίσης επιτρέπεται η διατήρηση, σε απόσταση τουλάχιστον εκατό πενήντα (150) µέτρων από διπλανή κατοικία, η χώρους προστασίας, ενός χοιρινού µέχρι τελικής πάχυνσης.
δ) Κωµοπόλεις και πόλεις από 2000-5000 κατοίκους
Επιτρέπεται η διατήρηση δύο (2) µικρών ζώων (πρόβατα, γίδια) µε τα παράγωγά τους, όχι πάνω από τέσσερα (4), είκοσι (20) ορνιθοειδή και είκοσι (20) κουνέλια η τριάντα (30)ορνιθοειδή και δέκα (10) κουνέλια. Επίσης επιτρέπεται η διατήρηση, στις παρυφές και σε αραιοκατοικηµένη περιοχή και σε απόσταση τουλάχιστον διακοσίων (200) µέτρων από χώρους προστασίας, ενός (1) χοιρινού µέχρι τελικής πάχυνσης.
ε) Πόλεις από 5000-20000 κατοίκους
Επιτρέπεται η διατήρηση είκοσι (20) ορνιθοειδών και είκοσι (20) κουνελιών η τριάντα (30) ορνιθοειδών και δέκα (10)κουνελιών. Στις παρυφές των πόλεων αυτών, σε αραιοκατοικηµένη περιοχή και σε οικόπεδο τουλάχιστον πεντακοσίων (500) τ.µ. τη κατοικία του επιτρέπεται και η διατήρηση συνολικά τριών (3) µικρών ζώων (πρόβατα, γίδια)
στ) Πόλεις πάνω από 20000 κατοίκους
Επιτρέπεται η διατήρηση είκοσι (20) ορνιθοειδών η δέκα (10) ορνιθοειδών και δέκα (10) κουνελιών, στις παρυφές δε των πόλεων αυτών στη περιµετρική ζώνη και σε αραιοκατοικηµένες περιοχές επιτρέπεται η διατήρηση είκοσι (20) ορνιθοειδών και δέκα (10) κουνελιών η τριάντα (30)ορνιθοειδών.
Οι παραπάνω πτηνο-κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις-δοµές θα πληρούν τους επιβαλλόµενους όρους υγιεινής και προστασίας του Περιβάλλοντος πάντα στην απόσταση των τριάντα (30) µέτρων από χώρους προστασίας, η απόσταση δε αυτή µπορεί να αυξοµειωθεί κατά 25% ανάλογα µε τις επικρατούσες τοπικές συνθήκες και πάντα κατά την κρίση των αρµοδίων υγειονοµικών οργάνων.
Στον όρο ορνιθοειδή υπάγονται, οι ωοτόκες όρνιθες, τα κοτόπουλα πάχυνσης, οι πάπιες, οι χήνες, οι ινδιάνοι (γαλοπούλες), φραγκόκοτες, φασιανοί, πέρδικες, ορτύκια, στρουθοκάµηλοι.
Ο πληθυσµός των οικισµών, χωριών, κωµοπόλεων και πόλεων ορίζονται µε την τελευταία απογραφή της επικράτειας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Όταν ζώα της άγριας ή ήμερης ζωής κατορθώνουν να επιτίθενται σε κότες και αιγοπρόβατα την πρώτη, κύρια και αποκλειστική ευθύνη φέρουν οι παραβάτες ιδιοκτήτες των ζώων αυτών.
Είναι για πολλούς λόγους υποκριτικά τα δάκρυα των ανθρώπων αυτών για την τύχη των ζώων τους, που έτσι κι αλλιώς γι’ αυτούς αποτελούν περιουσία με σκοπό την πώληση και την σφαγή τους έτσι κι αλλιώς αλλά και η οργή ορισμένων δημοσιογράφων που με τα κίτρινα άρθρα τους στοχοποιούν τα ζώα που επιτέθηκαν και όχι τους παράνομους ιδιοκτήτες.
Θα τελειώσουμε το κείμενο αυτό με ένα καλό άρθρο ,που αλίευσα από το διαδίκτυο γραμμένο από τον Μητροπολίτη τότε Ιωαννίνων Θεόκλητου ξεκινάει με το στίχο του Γιώργου Σεφέρη, Τελευταίος Σταθμός.
“Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ’ ακούς γλυκύτερα, κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή γιατί είναι αμίλητη και προχωράει…”
“Πριν λίγο καιρό, παρακολουθήσαμε στις τηλεοπτικές οθόνες το εξής περιστατικό Ένας βοσκός αιχμαλώτισε, μέσα στο μαντρί, ένα λύκο. Αντί να τον σκοτώσει, τον εξέθεσε, ίσως βασανίζοντάς τον, στο κέντρο του χωριού. Δεν θυμάμαι ακριβώς από ποιον, αλλά ο βοσκός καταδικάστηκε, γιατί διέσυρε με ατιμωτικό τρόπο τον λύκο και όλοι όσοι πρόβαλαν το γεγονός καταδίκασαν επίσης τον βοσκό και πήραν το μέρος του λύκου. Αυτό είναι ένα καλό δείγμα της ευαισθησίας της κοινωνίας, δεν είναι μεμπτό, αντίθετα η προστασία των ζώων πρέπει να ευαισθητοποιεί όλο και περισσότερους. Σ’ αυτό όλοι συμφωνούμε.
Ας δούμε όμως αν ο βοσκός είχε δικαιώματα. Είχε την υποχρέωση και την ευθύνη να προστατεύει το κοπάδι από κάθε άγριο ζώο. Το κοπάδι είναι το βιός του. Τα πρόβατα δεν έχουν κανέναν άλλο, πλην του βοσκού και των σκύλων, να τα προστατεύει.
Ο λύκος όμως; Να που στην αρμονία της φύσης και ο λύκος, σήμερα, έχει δικαιώματα. Ναι, αυτό ισχύει και καλώς ισχύει. Ο πολιτισμός εξαφάνισε είδη του ζωικού βασιλείου και η ανάγκη της προστασίας επιβάλλει, πέραν των άλλων μέτρων, και την καταδίκη και αποδοκιμασία του βοσκού που διέσυρε και διαπόμπευσε τον λύκο.
Το θέαμα ήταν οικτρό. Ένα άγριο ζώο με ένστικτα αυτοσυντήρησης εισέβαλε στο ποίμνιο, συνελήφθη, αλλά είχε δικαίωμα να τύχει πολιτισμένης συμπεριφοράς. Οι δημοσιογράφοι, ευαίσθητοι και στο θέμα αυτό, ανέδειξαν όπως έπρεπε το περιστατικό και έδωσαν ένα μάθημα πολιτισμού στην κοινωνία.
Αφηγήθηκα αυτό το περιστατικό γιατί κατάφερε η δύναμη της τηλεοπτικής ευαισθησίας να διδάξει και εμένα πως τίποτα δεν πρέπει άδικα, βίαια, άπονα και ζωωδώς να ευτελίζεται και να διασύρεται. Αισθάνομαι την ανάγκη να πω δημόσια ένα ευχαριστώ. Αυτό θα μπορούσε να ήταν παραμύθι, όμως συνέβη στην πραγματικότητα” .
Σχετική νομοθεσία για τα παραπάνω
Ν. 4056/2012
Κ.Υ.Α. Υ1β/2000/1995
Οδηγία 2005/94/ΕΚ
Π.Δ 33/2008
Κ.Υ.Α.107/6079/2019