H Μαρία – Μαριόνκα Δεκαρίστου, πρόεδρος του Κυνοφιλικού Ομίλου Σπάνιελ Ελλάδος και διεθνής κριτής μορφολογίας σκύλων All Rounder (όλων των φυλών) απαντά με επιχειρήματα στους βλακώδεις – για να μην πούμε τίποτα χειρότερο – ισχυρισμούς του βουλευτή της Ν.Δ. Κώστα Κόλλια, που υποστηρίζει εκείνους οι οποίοι και θέλουν να ακρωτηριάζουν τα σκυλιά, αν και αυτές οι επεμβάσεις απαγορεύονται στην Ελλάδα εδώ και 20 χρόνια και παρουσιάζουν αυτές τις εγχειρήσεις ως ανώδυνες (αν και στα κουτάβια γίνονται χωρίς αναισθησία!) και ευεργετικές για τα ίδια ζώα!
Η κα Δεκαρίστου δεν είναι κτηνίατρος όμως λόγω της θέσεως της και της εμπειρίας της και της μελέτης που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με τη μορφολογία των σκυλιών έστειλε στο κ. Κόλλια πολλά και αναλυτικά στοιχεία (από επιστημονικές έρευνες) που αποδεικνύουν το πόσο κινδυνεύουν τα κουτάβια από αυτές τις παράνομες επεμβάσεις. Κινδυνεύουν όχι μόνο από τη σηψαιμία, αφού η πληγή στην ουρά σαπίζει για να «πέσει» αλλά και γιατί σ’ ένα μωρό μερικών ημερών δεν μπορεί να γίνει αναισθησία αφού ο οργανισμός του νεογνού δεν αντέχει κάτι τέτοιο.
Η κα Δεκαρίστου εξηγεί – γιατί εδώ παλεύουμε για το αυτονόητο – ότι τα σκυλιά δεν κινδυνεύουν από την μορφολογία του εδάφους, και οι δικαιολογίες των κυνηγών είναι φαιδρές. Τα σκυλιά δεν κινούνται με την όπισθεν μέσα στα φυλλώματα. Και αν κινδύνευαν τότε πρώτα θα τραυματίζονταν στο κεφάλι και μετά στο υπόλοιπο σώμα, που έπεται. Φυσικά πάντα υπάρχει η πιθανότητα να γδαρθεί κάποιο σημείο του σώματος του ζώου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κόβουμε ό,τι εξέχει και γιατί είναι παράνομο και γιατί είναι παράλογο και γιατί ακόμα και αν κόψουμε την ουρά και τα αυτιά και πάλι το κυνηγόσκυλο μπορεί να γδαρθεί οπουδήποτε αλλού.
Άλλωστε ένα κυνηγόσκυλο κινδυνεύει ουσιαστικά και το έχουμε δει ξανά και ξανά π.χ. από τα δαγκώματα του αγριογούρουνου, που οι άνθρωποι το εξαναγκάζουν να κυνηγάει. Και γι’ αυτά τα συχνά θανάσιμα τραύματα δεν φταίει το σκυλί ή το θήραμα, που μάχεται για τη ζωή του, αλλά οι ιδιοκτήτες άνθρωποι οι οποίοι αντιμετωπίζουν τον σκύλο ως εργαλείο για τις εγκληματικές δραστηριότητες τους, τις οποίες χαρακτηρίζουν «σπορ».
Η αλήθεια είναι ότι οι επεμβάσεις αυτές δηλαδή οι ακρωτηριασμοί γίνονται γιατί αυτά τα πρότυπα μορφολογίας του σώματος του σκύλου έχουν μάθει οι κυνηγοί να θεωρούν ως αποδεκτά!
Όταν η άγνοια συναντάει την σκοπιμότητα
«Αξιότιμε βουλευτή κύριε Κόλλια,
Αφού εμμένετε στη θέση σας σημαίνει πως προφανώς δεν μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε τις μελέτες που σας έστειλα στο προηγούμενο μήνυμά μου. Γι’ αυτό σας στέλνω τις περιλήψεις τους στα Ελληνικά. Κάντε λοιπόν τον κόπο να τις διαβάσετε, έστω και τώρα, για να καταλάβετε, ότι δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες, κτηνιατρικές σχολές, πανεπιστήμια, κτηνιατρικές κλινικές, κτηνιατρικοί σύλλογοι, σε όλον τον πλανήτη δεν μπορεί να είναι όλοι τρελοί ή ηλίθιοι επιστήμονες που επιμένουν και αποδεικνύουν με επιστημονικές μελέτες, και όλες μα όλες λένε ακριβώς ότι:
1)ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΟΥΡΩΝ ΣΤΑ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΑ ΜΕΣΩ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΥΡΑΣ ΤΟΥΣ, ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΚΡΟΥΣΜΑΤΩΝ ΜΕ ΑΠΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΑ ΣΕ ΟΥΡΕΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΗ.
2)ΟΤΙ ΤΑ ΚΟΥΤΑΒΙΑ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΠΟΝΑΝΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ, ΠΟΝΑΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΝΗΛΙΚΑ!!!
3)ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΕΚΑΔΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ!!! ΣΤΟΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟ ΚΟΥΤΑΒΙ ΤΩΝ 3-5 ΗΜΕΡΩΝ!!!
4) ΟΤΙ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΩΝ ΠΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ, ΓΙΑ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ…
5) ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ ΟΤΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΥΚΝΑ ΦΥΛΛΩΜΑΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ ΠΡΩΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ, Η ΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΥΚΝΟ, ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΑ ΠΑΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΙΣΘΕΝ…
6) ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ Η ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΜΕΣΩ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΩΝ, ΓΙΑΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΑ.
7) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΟΥ 1995. ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΑ… Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΚΡΙΝΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗΣ ΣΤΑ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ. (Ούτε αυτό δεν σας λέει τίποτε κύριε Κόλλια;).
Στο δελτίο τύπου που μου στείλατε λέτε πως σας ενδιαφέρει η προστασία των κυνηγόσκυλων. Εξηγήστε μου κύριε Κόλλια σας παρακαλώ. Πως θα καταφέρετε αυτό να το κάνετε μέσω ακρωτηριασμού κύριε Κόλλια; Αφού έχει τις ίδιες πιθανότητες είτε ακρωτηριασμένο είναι είτε όχι να τραυματιστεί; Έτσι, και δεν θα έχετε πρόληψη τραυματισμού και θα έχετε υποβάλει το κουτάβι στον περιττό επώδυνο κι επικίνδυνο ακρωτηριασμό!!!
Έπρεπε να δείτε πόσο πονάει το κουτάβι και πως ουρλιάζει όταν του βάζουν το λαστιχάκι, ή το ψαλίδι… εγώ αυτό το έχω ζήσει και τα ουρλιαχτά των κουταβιών ακόμα με στοιχειώνουν.
Κι όταν σάπισαν οι ουρές και η γάγγραινα είχε περάσει στο κορμί του κουταβιού, το είδα να πεθαίνει. Ναι από το λαστιχάκι κύριε Κόλλια που σας έχουν πείσει πως σιγά το πράγμα… δεν είναι τίποτε…
Εκεί γίνεται η γάγγραινα και οι σηψαιμίες, κύριε Κόλλια, και όχι στο ενήλικο όπως ισχυρίζεστε που ψιλο-γδάρθηκε και το απλά το απολυμαίνουμε… γιατί μόνον αυτό μπορεί να πάθει από το πυκνό φύλλωμα.
Στις αναλυτικές μελέτες που σας έστειλα, αναφέρει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τραυματισμένων ουρών κυνηγόσκυλων είναι τόσο ελαφρύς τραυματισμός που απαιτεί μια απλή απολύμανση, χωρίς άλλη θεραπεία…
Και στο δελτίο τύπου δεν βλέπω να κάνετε καμία αναφορά στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα ζώα (νόμος 2017/του 1992) που απαγορεύει από τότε τους ακρωτηριασμούς χωρίς επιφυλάξεις, ούτε στη Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου κι έγινε δεκτή από τον Υπουργό…. Τι έγινε κύριε Κόλλια; ΤΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟ ΝΤΟΥΚΟΥ;
Δεν πρέπει όλοι οι πολίτες να σεβόμαστε τους Νόμους; Δεν πρέπει σαν Ευρωπαίοι πολίτες να σεβόμαστε τις Ευρωπαϊκές Συμβάσεις; Δεν θα έπρεπε πρώτος εσείς, σαν βουλευτής του φιλοευρωπαϊκού κόμματος της Ν.Δ. όπως επανειλημμένα έχει τονίσει ο πρωθυπουργός κύριος Σαμαράς, να δίνετε το καλό παράδειγμά;
ΒΓΑΛΤΕ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ, ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ.
Ήδη αυτή τη στιγμή που σας γράφω γνωρίζω, και προφανώς θα το γνωρίζετε κι εσείς ο ίδιος, πως έχει ενημερωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία καταγγέλθηκε το θέμα, ότι ζητήσατε την επαναφορά ακρωτηριασμών… (ούτε αυτό δεν σας λέει τίποτε κύριε Κόλλια;).
Για αυτό επιμένω πως σας έχουν παραπληροφορήσει. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υπάρχει άνθρωπος που νοείται πως πραγματικά ενδιαφέρεται για την ευζωία, την προστασία και την καλή μεταχείριση των ζώων και να έχει διαβάσει απλά το κείμενο που ακολουθεί και να συνεχίζει να υποστηρίζει τους ακρωτηριασμούς.
Με τιμή
Δεκαρίστου Μαρία».
Στοιχεία από έρευνες που έστειλε η κα Δεκαρίστου στον βουλευτή της Ν.Δ. Κώστα Κόλλια
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΛΟΙΠΟΝ:
John M. Bower BVSc MRCVS RCVS Tail Docking WORKING Party
Ακρωτηριασμός ουράς – Μια κτηνιατρική προοπτική
The Royal (Dick) Veterinary School
Αναδρομική Επισκόπηση 12.129 κλινικών περιπτώσεων που αφορούν σε ουρές που έδειξαν ότι δεν υπήρχε μείωση στις περιπτώσεις προβλημάτων ουράς σε σκυλιά που τους είχαν ακρωτηριάσει τις ουρές. Εκτροφείς σκυλιών εργασίας, όπως τα Springer Spaniels, υποστηρίζουν ότι για να αποτρέψουν ζημιά στις ουρές των σκυλιών εργασίας σε πυκνά φυλλώματα, μέρος αυτών θα πρέπει να ακρωτηριαστεί. Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει απόδειξη παρά μόνο ανέκδοτα που υποστηρίζουν αυτήν την θέση. Τα σκυλιά δεν τραυματίζονται επειδή μπαίνουν σε πυκνά φυλλώματα και αν κάποιο μέρος του σώματος θα ήταν να πάθει κάτι, σε τέτοια περίπτωση, θα ήταν πιο λογικό να υποθέσουμε είναι τα μακριά πλαδαρά αυτιά αυτής της φυλής. Τα αυτιά όμως δεν κόβονται, ούτε τα κονταίνουν για να αποφύγουν κάτι τέτοιο. Τραυματισμοί των ουρών των σκυλιών δεν είναι καθόλου συχνοί στην πράξη.
Οι κτηνίατροι παρατηρούν βεβαίως το ίδιο πολλά προβλήματα ουρών στους σκύλους που είναι ήδη ακρωτηριασμένοι όπως και αυτών που δεν έχει ακρωτηριάζονται. Σε έναν σημαντικό αριθμό κουταβιών που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό ουράς, χρειάζεται να επαναληφθεί ο ακρωτηριασμός για να αφαιρεθεί ένα τμήμα που έχει υποστεί φλεγμονή ή μόλυνση ή ένας κάλος σε σπόνδυλο που έχει αφεθεί για πολύ.
Τα τραύματα στις ουρές δεν συμβαίνουν πολύ συχνά για να δικαιώσουν τον μαζικό ακρωτηριασμό όλων των ουρών σε φυλές που παραδοσιακά το κάνουν. Τα τραύματα στις ουρές των γατιών πάντως είναι πολύ πιο συχνά που προκύπτουν από μάχες μεταξύ τους και ειδικά από ατυχήματα στους δρόμους. Όμως κανένας δεν θα συνιστούσε τον μαζικό ακρωτηριασμό όλων των ουρών των γατιών για να αποφύγει ενδεχόμενο τραύμα, κάποια απροσδιόριστη στιγμή στο μέλλον.
Η επισκόπηση The Royal (Dick) Veterinary School με την παρουσία ή απουσία βλάβης στις ουρές σε πάνω από 12.000 κλινικές περιπτώσεις σε φυλές με ακρωτηριασμένες ή μη ουρές έχει αποδείξει ότι ο ακρωτηριασμός της ουράς δεν μειώνει τον τραυματισμό της ουράς. Το έγγραφο (Κτηνιατρική Αναφορά 13 Απριλίου 1985) συμπεραίνει: «Εφόσον η αναλογία πιθανοτήτων δεν είναι σημαντικά μεγαλύτερη από το 1, ο ακρωτηριασμός της ουράς δεν μπορεί να συνίσταται σαν μια προφυλακτική διαδικασία κατά του τραυματισμού της ουράς, οποιουδήποτε πληθυσμού σκύλων, με βάση παρόμοιες στατιστικές από τις οποίες η ομάδα διδασκαλίας αντλεί τις υποθέσεις». Κανένας δεν έχει προβάλλει ένα ουσιαστικό επιχείρημα για τον ακρωτηριασμό της ουράς, εκτός του ότι η απαγόρευση αφαιρεί ένα παραδοσιακό δίκαιο, ότι οι φυλές φαίνονται καλλίτερες μετά την αφαίρεση της ουράς ή ότι δεν πονάει οπότε γιατί να σταματήσει.
—————————————————————————————————————-
Department of Companion Animals, Queensland
Tail Docking…Pain or Pleasure? Αποκοπή της ουράς… Πόνος ή Απόλαυση;
Το λόμπι των υποστηρικτών του ακρωτηριασμού της ουράς ισχυρίζεται ότι στα σκυλιά εργασίας πρέπει να ακρωτηριάζεται η ουρά για να μην για την πρόληψη τραυματισμού της, αλλά οι μελέτες δεν έχουν αποδείξει αυτό.
Η Royal School of Edinburgh με μελέτες πάνω σε 12.000 καταγεγραμμένες περιπτώσεις, μόνο 47 περιπτώσεις παρουσίασαν τραυματισμό της ουράς .
Στην μελέτη Αυστραλίας από τις 2.000 περιπτώσεις σκυλιών μόνο 3 ευρίσκοντο εκεί λόγω τραυματισμού της ουράς.
Η Defra Animal Welfare Veterinary Team επίσης περισσότερες αντιφάσεις που αποδεικνύουν ότι ο ακρωτηριασμός της ουράς των «σκυλιών εργασίας» διενεργείται για αισθητικούς και παραδοσιακούς λόγους και όχι για λόγους πρόληψης τραυματισμού.
Το The Animal Welfare Veterinary Team of the Department for the Environment Food and Rural Affairs, αναθεώρησε τον ακρωτηριασμό της ουράς το 2002: «Τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται από αυτούς που εύχονται να συνεχισθεί η κοπή της ουράς είναι σαθρά από επιστημονικής άποψης, είναι αντίθετα με τα αποδεκτά και παραδεκτά πρότυπα για την ευζωία/καλή μεταχείριση των σκύλων και χρησιμεύουν μόνο με την συνεισφορά και συμβολή τους στα τεχνητά πρότυπα εκτροφής-φυλών».
The British Veterinary Association, (BVA) δηλώνει: «Ο BVA αντιτίθεται στην κοπή της ουράς των κουταβιών. Ο BVA πιστεύει ότι τα κουτάβια υποβάλλονται σε περιττό πόνο σαν αποτέλεσμα του ακρωτηριασμού της ουράς και στερούνται της ζωτικής μορφής έκφρασης του σκύλου Αποτέλεσμα της κοπής της ουρά μπορεί να είναι ο χρόνιος πόνος».
The British Small Animal Veterinary Association (BSAVA) δηλώνει: «Ο BSAVA ανησυχεί ιδιαίτερα για το ότι μπορεί να υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις στην απαγόρευση του ακρωτηριασμού της ουράς των σκύλων. Ο BSAVA θεωρεί ότι επιστημονικές αποδείξεις καταδεικνύουν με σαφήνεια ότι ο ακρωτηριασμός της ουράς είναι μια οδυνηρή διαδικασία και ότι υπάρχουν δεν υπάρχουν αξιόπιστες αποδείξεις της αναγκαιότητας αυτής σε οποιοδήποτε σκυλί».
RSPCA: Το ότι οι σκύλοι εργασίας αποτελούν εξαίρεση από την απαγόρευση του ακρωτηριασμού της ουράς σκύλων έχει επικριθεί σαν περιττή και μη εφαρμόσιμη από την RSPCA. Ο David McDowell, RSPCA Acting Chief Veterinary Adviser λέει: Εν τούτοις η κοπή ουρά, όσο και αν ωραιοποιείται, παραμένει ένας οδυνηρός και αισθητικός ακρωτηριασμός, που περισσότερο έχει σχέση με λόγους παράδοσης, παρά με την ευζωία των σκύλων.
Το Department of Companion Animals, Queensland προέβη σε μία λεπτομερή μελέτη 50 κουταβιών ηλικίας 3-5 ημερών που υποβλήθηκαν σε ακρωτηριασμό ουράς.
«Όλα τα κουτάβια φάνηκαν στενοχωρημένα για τον ακρωτηριασμό της ουράς τους. Σχετικά συνεχείς ήπιες αρθρώσεις φθόγγων κατά την προετοιμασία της ουράς κατέληξαν δραματικά σε επανειλημμένες και έντονες διαπεραστικές αρθρώσεις φθόγγων (γοερό κλάμα)τη στιγμή της τομής της ουράς. Η ένταση μειώθηκε (αλλά ακόμη ήταν πάνω από την ένταση κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της ουράς) στην περίοδο μεταξύ του ακρωτηριασμού και της τοποθέτησης του ράμματος(κατά περίπτωση). Την στιγμή του τρυπήματος του δέρματος για τα ράμματα, οι αρθρώσεις φθόγγων πάλι επέστρεψαν σε επίπεδα συγκρίσιμα με του ακρωτηριασμού.
Παρόμοια επίπεδα φωνών παρατηρήθηκαν όταν ασκήθηκε πίεση στο υλικό του ράμματος κατά την στιγμή που δενόταν ο κόμπος. Ο μέσος όρος των κραυγών που πραγματοποιήθηκαν κατά των ακρωτηριασμό της ουράς ήταν 24(εύρος 5-23). Ο μέσος όρος των κλαψουρισμάτων κατά τη διάρκεια του ακρωτηριασμού της ουράς ήταν 18 (εύρος 2-46). Όλα τα κουτάβια επέδειξαν κάποιο βαθμό αιμορραγίας».
«Η ακρωτηριασμός της ουράς αφορά τον ακρωτηριασμό του περισσότερου ή τμήματος της ουράς. Αυτό συνήθως γίνεται παράνομα από τους εκτροφείς χρησιμοποιώντας ψαλίδια, νυχοκόπτες , μαχαίρι Stanley ή λαστιχένιες λωρίδες, (κόβοντας την παροχή του αίματος στην ουρά). Ακόμη και όταν διεξάγεται από κτηνίατρο, γενικά δεν χρησιμοποιείται ούτε αναλγητικό ούτε αναισθητικό. Η ουρά αποτελείται από 6-23 σπονδύλους εγκλεισμένους σε μύες, 4-7 ζεύγη νεύρων και υποστηρικτικοί τένοντες και χόνδροι. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει κοπή δια μέσου του δέρματος, των μυών, των οστών και των χόνδρων και όλα αυτά χωρίς την χρήση οποιασδήποτε μορφής αναλγητικού για την ανακούφιση του πόνου».
«Έπρεπε (τα κουτάβια)να μείνουν για κάποιο διάστημα χωριστά από την μητέρα τους για να παρεμποδιστεί το γλείψιμο του ακρωτηριασμένου κουταβιού. Μερικά κουτάβια όμως δεν συνέρχονται όταν ο ακρωτηριασμός γίνεται παράνομα, όπως η RSPCA ανακάλυψε, όταν 11 κουτάβια πέθαναν από το σοκ και από την απώλεια αίματος».
Το λόμπι των υποστηρικτών του ακρωτηριασμού της ουράς ισχυρίζεται ότι κουτάβια ηλικίας μεταξύ 3-5 ημερών δεν αισθάνονται τον πόνο, επειδή το νευρικό τους σύστημα και τα αισθητήρια όργανα είναι ανώριμα. Αυτή η άποψη στερείται αξιοπιστίας ιδίως με τα αποδεικτικά στοιχεία ειδικών του House of Commons Committee on the Environment, Food and Rural Affairs που έχει υποβληθεί το 2004 στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, Τροφίμων και Αγροτικών Υποθέσεων της Βουλής των Κοινοτήτων που είπαν:
«Τα πολύ νεαρά ζώα είναι πιθανόν να αισθάνονται πιο έντονα τον πόνο από τα μεγαλύτερης ηλικίας ζώα»:
Μελέτες έχουν αποδείξει ότι ο ακρωτηριασμός της άκρης της ουράς στα πονίκια αυξάνει την ευαισθησία στον πόνο στην μετέπειτα ζωή τους, μία επίδραση που αποκαλείται υστερο-άλγος (υπεραλγησία). Στην πραγματικότητα τα κουτάβια αισθάνονται τον πόνο και έχουν την ευαισθησία αυτή πολλούς μήνες μετά τον ακρωτηριασμό της ουράς τους.
Η ουρά υποστηρίζει την πλάτη και βοηθά στην ισορροπία. Η ουρά χρησιμοποιείται στην επικοινωνία των σκύλων μεταξύ τους. Η ουρά εκφράζει την συναισθηματική κατάσταση του σκύλου σε έναν άλλον σκύλο, δείχνοντας αν είναι φιλικός, κυριαρχικός ή υποτακτικός. Αναρωτιέται ακόμα κανείς γιατί η επιθετικότητα μεταξύ ακρωτηριασμένων σκυλιών είναι αυξημένη σε σύγκριση με τα μη ακρωτηριασμένα;
—————————————————————————————————————-
Animal Welfare Science Ethics and Law Association (AWSELVA)
Ο πόνος των νεογνών και η επίδραση του στην συμπεριφορά και την κοινωνικοποίηση των ενηλίκων: μία συνοπτική επισκόπηση
Συμπεράσματα
Η κατανόησή μας για τους μηχανισμούς του ελέγχου του πόνου σε νεογέννητα θηλαστικά, έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια. Αυτή η συνοπτική επισκόπηση επιδιώκει να παρουσιάσει μία σύντομη σύνοψη της τρέχουσας κατανόησης του πόνου των νεογνών με αναφορά στις επιστημονικές μελέτες στις οποίες βασίζεται.
Τα νεογνά είναι συνεπώς πιθανό να είναι υπερευαίσθητα στον πόνο, και όχι υπο-ευαίσθητα όπως πιστευόταν παλαιότερα. Επιπλέον, υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι οι οδυνηρές εμπειρίες στα νεογνά προκαλούν ανατομικές και ψυχολογικές αλλαγές στο ενήλικο νευρικό σύστημα το οποίο οδηγεί σε αυξημένο άγχος συμπεριφοράς που σχετίζεται με τη χαμηλότερη ανεκτικότητα των ορίων του πόνου.
—————————————————————————————————————
In the Sunday Times – NEONATES 27/2/3005 Arkansas Children’s Hospital. PAIN IN NEONATES – Ο ΠΟΝΟΣ ΣΤΑ ΝΕΟΓΝΑ
Είκοσι χρόνια πριν δεν είχαν καν υπόψη η έννοια του στρες σε πρόωρα βρέφη. Η πρωτοποριακή δουλειά των Al Aynsley-Green και Sunny Anand κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ανέτρεψε την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα μωρά δεν μπορούν να νιώσουν πόνο, ή ότι ακόμα και αν μπορούν, η εμπειρία τους με κάποιον τρόπο δεν ήταν σαν τη δική μας.
Πριν από αυτήν την περίοδο, τα πρόωρα μωρά υποβάλλονταν τακτικά σε χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς αναισθησία. «Πολλά από αυτά πέθαναν από το σοκ» λέει ο Anand, σήμερα Καθηγητής Παιδιατρικής και Αναισθησιολογίας στο Νοσοκομείο Παίδων του Αρκάνσας. Οι ορμονικές ανταποκρίσεις τους στο στρες ήταν πέντε φορές υψηλότερες από το αναμενόμενο.
Ο Sunny Anand ισχυρίζεται ότι έχει την πρώτη αντικειμενική απόδειξη ότι υπάρχει συνειδητή επεξεργασία των επώδυνων ερεθισμάτων ακόμα και από τα πιο πρόωρα νεογνά, που βρέθηκαν εξετάζοντας τις αντιδράσεις μέσα στον εγκεφαλικό φλοιό. Η εργασία του έχει υποβληθεί στο New England Journal of Medicine. Μία σειρά από δημοσιευμένες μελέτες δείχνουν ότι ο πόνος και το στρες επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου αλλά το μήνυμα εξακολουθεί να μην εισακούεται
————————————————————————————————————-
ΜΕΛΕΤΗ ΔΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΟΥΡΩΝ
Veterinary Forensic Medicine and Epidemiology The Royal Veterinary and Agricultural University Preben Willeberg dr.med.vet., dr.med.vet.h.c. Professor February 1996
Από το διαβιβασμένο έγγραφο φαίνεται ότι οι δέκα συμμετέχουσες κλινικές /νοσοκομεία περιέθαλψαν περίπου 70.000 σκυλιά σε ένα χρόνο. Τα αρχεία της ίδιας χρονιάς περιλαμβάνουν 26 περιστατικά τραυμάτων ουράς, που συνιστά ένα ελάχιστο ποσοστό των περιθαλπομένων σκυλιών (με ένα μέσο όρο περίπου 4% ανά 10,000 υπό θεραπεία σκυλιών).
Τα περιστατικά των τραυμάτων διανέμονται-μοιράζονται σε 20 αναφερόμενες ράτσες. Σε σύγκριση, η φυλή με το μεγαλύτερο αριθμό των αναφερόμενων τραυματισμών ουρά κατά τη διάρκεια των δύο ετών από τα διαθέσιμα δεδομένα είναι ο Γερμανικός Ποιμενικός με 7 περιστατικά, επίσης δύο περιστατικά προκλήθηκαν από παρασιτική μόλυνση ανάμεσα σε νεογέννητα κουτάβια Κόκερ-Σπάνιελ.
Με βάση τα πολύ μικρά δεδομένα που σχετίζονται με τα περιστατικά για τα ζώα που γεννήθηκαν μετά την απαγόρευση ακρωτηριασμού ουράς για ορισμένες φυλές οι οποίες περιλαμβάνονται στην απαγόρευση του 1991, ( δέκα περιστατικά ), φαίνεται να υπάρχει μια συνολική συχνότητα μεταξύ αυτών των φυλών που παραδοσιακά ακρωτηριάζονται, η οποία ισοδυναμεί με τον αριθμό των κρουσμάτων μεταξύ των φυλών που παραδοσιακά δεν ακρωτηριάζονται (πέντε περιστατικά σε κάθε ομάδα).
————————————————————————————————————–
ΜΕΛΕΤΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ The Wansbrough Report published in the Australian Veterinary Journal Vol 74, No. 1, July 1996
Δημοσιευμένη στο Αυστραλιανό Κτηνιατρικό Περιοδικό, Τόμος 74, Αρ. 1, Ιούλιος 1996
ΑΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΥΡΑΣ
είναι:
• Αιμορραγία ή Ισχαιμία.
• Λοίμωξη, γάγγραινα, τοξιναιμία / σηψαιμία.
• Μηνιγγίτιδα.
• Υπογλυκαιμία ή υπεργλυκαιμία.
• Σχηματισμός νευρώματος λόγω ακρωτηριασμού.
• Συμφύσεις ουραίου με νευροδερματίτιδα.
• Απόφραξη, προκαλώντας απώλεια της αισθητηριακής αντίληψης από την ουρά.
Πολλές από αυτές μπορεί να προκαλέσουν δυνητικά μια κατάσταση σοκ, που μπορεί να αποβεί μοιραία για τη ζωή στο νεογνό κουτάβι.
Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΣ
Ο ακρωτηριασμός της ουράς περιλαμβάνει την μερική ή ολική αφαίρεση της ουράς με την χρήση κοπτικών ή συνθλιπτικών οργάνων. Μύες, τένοντες, 4 με 7 ζεύγη νεύρων και καμιά φορά και χόνδρος ή σπόνδυλος αποκόπτονται. Ο αρχικός πόνος από τον απευθείας /άμεσο τραυματισμό του νευρικού συστήματος, θα είναι έντονος και σε ένα τέτοιο επίπεδο, που δεν θα μπορούσε να επιτραπεί να επιβληθεί στον άνθρωπο.
Οι επακόλουθες βλάβες τραυματισμού ιστών και οι φλεγμονές, ειδικά αν η ουρά αφεθεί να επουλωθεί σαν ένα ανοιχτό τραύμα, θα παράγει αλγογόνες ουσίες, τις «ερεθιστικές σούπες» και την «εκκαθάριση ραχιαίου κεράτου» που απαιτούνται για την περιφερειακή και κεντρική ευαισθητοποίηση και την ανάπτυξη εν εξελίξει συνεχιζόμενου παθολογικού πόνου.
Τα κουτάβια κυρίως υφίστανται σε αυτόν τον πόνο και το τραύμα στην ηλικία των 2 με 5 ημερών όταν το επίπεδο του πόνου θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από ένα ενήλικα ζώο διότι η συχνότητα των επώδυνων ερεθισμάτων που θα επιτευχθούν στον εγκέφαλο, θα είναι μεγαλύτερη από αυτήν του ενηλίκου και έτσι δεν θα μπορέσουν να αναπτυχθούν ανασταλτικά μονοπάτια πόνου.
• Η γκρίνια και η «προσπάθεια διαφυγής» (συνεχείς κινήσεις) που παρουσιάζουν τα περισσότερα κουτάβια μετά τον ακρωτηριασμό της ουράς είναι αποδείξεις του ότι αισθάνονται έντονο πόνο. Τα ζώα τείνουν να είναι πιο στωικά από τους ανθρώπους λόγω του εγγενούς ενστίκτου αυτοσυντήρησης.
• Το ότι μερικά κουτάβια δεν δείχνουν έντονα σημάδια πόνου, δεν σημαίνει ότι ο πόνος στον οποίον υποβάλλονται δεν έχει καταγραφεί στο κεντρικό τους νευρικό σύστημα.
Ο ακρωτηριασμός της ουράς για αισθητικούς λόγους πολύ συχνά συντελείται χωρίς αναισθησία. Γενικά αν χρησιμοποιείται αναισθησία μυοχαλάρωσης, αυτή προκαλεί απώλεια αίσθησης και χαλάρωση μυών αλλά δεν επηρεάζουν τα αισθητικά νεύρα και δεν θα αποτρέψουν κατ’ ανάγκη την ανάπτυξη του παθολογικού πόνου. Η γενική αναισθησία σε πολύ νεαρά ζώα εμπεριέχει έναν πολύ υψηλό βαθμό κινδύνου.
Η τοπική αναισθησία, λόγω πρακτικών δυσκολιών, βάζοντας το ενέσιμο σε μια πολύ μικρή περιοχή και η δυναμική για συστηματική τοξίκωση εμπεριέχει επίσης υψηλό ρίσκο.
Περίπου 90% των ανθρώπων που έχουν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό υποφέρουν από παθολογικό πόνο, υπό την μορφή φανταστικού πόνου των άκρων. Τα ακρωτηριασμένα σκυλιά μπορεί να υποφέρουν με τον ίδιο τρόπο, αλλά αν η μάσκα της στωικότητας κρύβει αυτά τα συμπτώματα, αυτό η θα μείνει αδιάγνωστο ή θα κακο-διαγνωστεί .
—————————————————————————————————————-
ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ
Αρκετοί μύθοι πάνω στον πόνο έχουν διαδοθεί εδώ και χρόνια και αποτελούν την βάση πάνω στην οποία ο ακρωτηριασμός της ουράς βρήκε δικαιολογία και επέτρεψαν να διαιωνισθεί.
Μύθος 1 – Τα ζώα δεν αισθάνονται τον πόνο όπως οι άνθρωποι. Αυτό είναι παράλογο. Τα θηλαστικά (και πιθανόν και όλα τα σπονδυλωτά) έχουν φυσιολογικά ανατομικά και τους ίδιους νευροδιαβιβαστές, υποδοχείς, μονοπάτια /αγωγούς στα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου. Ενώ αληθεύει, ότι τα ζώα ενδέχεται να δείχνουν διαφορετική συμπεριφορά στον πόνο, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι αισθάνονται τον πόνο ίδια όπως ο άνθρωποι. (Fleeman 1995).
Λόγω των φυσιολογικών ομοιοτήτων μεταξύ των θηλαστικών, είναι έγκυρο να χρησιμοποιούνται θηλαστικά συμπεριλαμβανομένων και των σκύλων, σαν μοντέλα για την ιατρική έρευνα για τους ανθρώπους. Και το αντίστροφο ισχύει, δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μοντέλο για να προαχθεί η κτηνιατρική γνώση.
Ομοιότητα μεταξύ του ανθρώπινου και σκυλίσιου νευρικού συστήματος σημαίνει ότι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι οτιδήποτε προκαλεί πόνο στον άνθρωπο, θα προκαλέσει πόνο στο ίδιο βαθμό και στον σκύλο. Το κατώφλι πόνου έχει προσδιορισθεί να είναι παρόμοιο στον άνθρωπο και στα ζώα (Fleeman 1995).
Μύθος 2 – Η έλλειψη μυελίνωσης είναι δείκτης ανωριμότητας στο νευρικό σύστημα των νεογνών και επομένως τα νεογνά δεν είναι δέκτες πόνου. Γνωρίζουμε πλέον ότι αυτό δεν είναι σωστό, στην πραγματικότητα το αντίθετο συμβαίνει. Ανατομικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η πυκνότητα των δερματικών αλγαισθητικών νευρικών απολήξεων στα αναπτυγμένα έμβρυα και τα νεογέννητα ζώα μπορεί να είναι ίση και περισσότερη από το δέρμα του ενήλικου ζώου (Anand & Cart 1989).
Έχει αποδειχθεί, χρησιμοποιώντας ποσοτικές νευρο-ανατομικές μεθόδους, ότι οι νευρικοί οδοί που συνδέονται με την αλγαισθησία στον νωτιαίο μυελό και το στέλεχος του εγκεφάλου είναι ολοκληρωτικά μυελινωμένο μέχρι τον θάλαμο κατά την διάρκεια της κυοφορίας (Anand & Cart 1989). Περαιτέρω ανάπτυξη των αγωγών πόνου συμβαίνει κατά την διάρκεια της μικρής ηλικίας (κουτάβια), όπου υφίσταται υψηλός βαθμός ελαστικότητας-πλαστικότητας του εγκεφάλου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΜΕΛΕΤΗΣ
Ο ακρωτηριασμός της ουράς για αισθητικούς λόγους δεν δικαιώνεται και επιστημονικά και ιατρικά. Τα κριτήρια των ακρωτηριασμών της ουράς των σκυλιών δεν ευσταθούν και δεν δικαιολογούνται, εκτός και αν χρηματικοί ή λόγοι παράδοσης, έχουν προτεραιότητα έναντι της ευζωίας των ζώων και της καλής διαβίωσης των ζώων. Η ουρά δεν είναι απλά ένα ασήμαντο εξάρτημα. Είναι ανατομικά και φυσιολογικά μια σημαντική δομή, που έχει πολλές βιολογικές λειτουργίες, που δεν πρέπει να υποτιμούνται.
Ο ακρωτηριασμός της ουράς μπορεί να προδιαθέσει το σκυλί σε επιβλαβείς συνέπειες, που περιλαμβάνουν έντονο αρχικό πόνο και μετέπειτα συνεχή πόνο καθώς και νευρολογικά προβλήματα. Ο ακρωτηριασμός της ουράς θα πρέπει να γίνεται μόνο σε σκύλους των οποίων η ουρά ή παρεμφερείς δομές έχουν τραυματισθεί ή υπάρχει παθολογικό αίτιο.
Εάν ο ακρωτηριασμός συστήνεται σαν θεραπευτικό μέτρο, τότε αυτό πρέπει να γίνεται με κατάλληλες αναισθητικές και χειρουργικές τεχνικές. Το νεογνό είναι ανατομικά και φυσιολογικά ικανό να αισθάνεται και πραγματικά αισθάνεται τον πόνο. Επομένως οι κτηνίατροι, που επιθυμούν να θεωρούνται επαγγελματίες που νοιάζονται και ενδιαφέρονται και σαν θεματοφύλακες της ευζωίας και της καλής μεταχείρισης των ζώων, πρέπει να σταματήσουν να ακρωτηριάζουν τις ουρές για αισθητικούς λόγους και να εναντιωθούν ενεργά εναντίον οποιουδήποτε άλλου συνεχίζει αυτής την οδυνηρή πρακτική.