Αγγλική μετάφραση ακολουθεί το Ελληνικό κείμενο.
Η Πανελλαδική Φιλοζωική Περιβαλλοντική Ομοσπονδία ζήτησε την επιστημονική γνώμη των πλέον ειδικών Καθηγητών της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου για το αν η μέθοδος του παστουρώματος των ζώων αποτελεί μια επώδυνη κατάσταση γι αυτά και επομένως παραπέμπει σε κακοποίησή τους.
Καθώς το παστούρωμα περιεβλήθη του μανδύα πατροπαράδοτης έως και εθνικής συνήθειας, με το υφέρπον μάλιστα αίτημα να διατηρηθεί ως τέτοια. Επειδή υπάρχει μια γενική ομιχλώδης και συγκεχυμένη αντιμετώπιση του ζητήματος τόσο από διάφορους σποραδικούς <<ειδήμονες>>, όσο και από διοικητικούς αξιωματούχους σχετικών υπουργείων, αποφασίσαμε με υπευθυνότητα να απευθυνθούμε στους καθ’εξοχήν καθ’ύλην αρμοδίους ειδικούς καθηγητές της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Και τούτο επειδή, πέραν των ως άνω προαναφερθέντων, ακόμα και οιονεί <<ειδικοί>> άλλων Τμημάτων – οι οποίοι ωστόσο δεν δικαιολογούνται από το ειδικό τους γνωστικό πεδίο – έφτασαν να ομιλούν επιστημονικοφανώς για την δυνατή προσαρμογή του ζώου στην κακουχία και την κακοποίηση, προκειμένου μακροπρόθεσμα να επιτύχει την επιβίωσή του.
Επειδή είναι γνωστό πως υπάρχει κάθετη διαφορά μεταξύ πεποίθησης ή ερμηνείας και επιστημονικού γεγονότος, ζητήσαμε την γνωμάτευση δύο κορυφαίων ειδικών με διεθνές προφίλ και τεράστιο ειδικό επιστημονικό βάρος, ώστε να διαθέτουμε ένα στέρεο εφαλτήριο απόψεων, που να προϋποθέτει συσσωρευμένη και έγκυρη κλινική εμπειρία.
Η γνωμάτευση των καθηγητών Λυσίμαχου Παπάζογλου και Νικολάου Διακάκη προέρχεται από την επίσημη οδό του Τομέα και της Διεύθυνσης Χειρουργικής Κλινικής της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι η ακόλουθη:
Είναι όμως σαφές ότι πρόκειται για μια απαράδεκτη, απάνθρωπη και βασανιστική για το ζώο πρακτική. Όλα τα ιπποειδή χαρακτηρίζονται από διαγώνια στήριξη, δηλαδή το πρόσθιο δεξί είναι ανατομικά συνδεδεμένο με το οπίσθιο αριστερό άκρο. Αυτό σημαίνει ότι, προκειμένου να εξασφαλιστεί η κίνηση, μετακινούνται αρχικά το πρόσθιο δεξιό μαζί με το οπίσθιο αριστερό και στην συνέχεια τα άκρα της άλλης διαγωνίου. Η ακινητοποίηση ενός ιπποειδούς με τη μέθοδο του παστουρώματος αποσκοπεί ακριβώς στο να μην μπορεί να κινήσει τα άκρα του. Είναι, λοιπόν, πρόδηλο ότι τα παστουρωμένα ιπποειδή βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτου stress καθώς αδυνατούν να μετακινηθούν. Αυτό, από μόνο του, θα έπρεπε να αποτελεί αιτία κατάργησης της μεθόδου αυτής. Φυσικά, το stress αυτό πολλαπλασιάζεται όταν το ζώο καθίσει στο έδαφος και λόγω της πρόσδεσης των άκρων του δεν μπορεί να σηκωθεί.
Πέραν όμως από το stress, η μέθοδος αυτή συνήθως χρησιμοποιείται σε εκτάσεις όπου δεν υπάρχουν σκέπαστρα και υποδομές σίτισης ή ύδρευσης. Τις περισσότερες φορές, τα ιπποειδή εγκαταλείπονται στη μέση ενός χωραφιού, χωρίς νερό και τροφή ή στην καλύτερη περίπτωση το νερό βρίσκεται στην άκρη του κτήματος. Τονίζεται όμως και πάλι ότι το κάθε βήμα ενός παστουρωμένου ιπποειδούς είναι μετέωρο και, κυρίως, επώδυνο. Έτσι, τα ζώα αυτά υποσιτίζονται και αφυδατώνονται καθώς το να φτάσουν στην άκρη του κτήματος είναι έντονα επώδυνο. Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη εάν αναλογιστούμε ότι βρισκόμαστε σε μία χώρα στην οποία παρατηρούνται υψηλές θερμοκρασίες του περιβάλλοντος για μεγάλα χρονικά διαστήματα του καλοκαιριού. Στο σημείο αυτό σημειώνεται ότι τα ιπποειδή είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στη θερμοπληξία και κινδυνεύουν άμεσα όταν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος ξεπεράσει τους 32-33οC. Κατά συνέπεια, τα ζώα αυτά, ήδη αφυδατωμένα, συχνά εγκαταλελειμμένα σε χωράφια χωρίς σκιά, οδηγούνται σε σοβαρότατες παθήσεις, όπως η ζωική εξάντληση, η οξεία νεφρική ανεπάρκεια και ο κολικός.
Τα ζώα αυτά, λοιπόν, βασανίζονται έντονα από την ακινητοποίηση των άκρων τους και προσπαθούν να ελευθερωθούν. Πέρα από την αγωνία που τους προκαλείται, οι προσπάθειές τους αυτές συχνά απολήγουν στην πρόκληση εκτεταμένων και
επικίνδυνων για τη ζωή τους τραυμάτων, όπως η σηπτική αρθρίτιδα ή η σηπτική τενοντοελυτρίτιδα.
Τέλος, τα ιπποειδή στηρίζονται στην ταχύτητά τους και τις οπλές τους προκειμένου να αμυνθούν απέναντι στα σαρκοφάγα. Ένα παστουρωμένο ζώο ουσιαστικά προσφέρεται ως θυσία στο όποιο σαρκοφάγο θα τύχει να περάσει από το «χώρο στάθμευσης», ο οποίος τις περισσότερες φορές είναι απόμακρος και ερημικός. Είναι πολλά τα περιστατικά κατά τα οποία ιπποειδή πέθαναν με φρικτό τρόπο καθώς αγέλες αδέσποτων σκύλων ή άλλων σαρκοφάγων τα έφαγαν ζωντανά, καθώς δεν μπορούσαν να αντιδράσουν.
Για όλους τους παραπάνω λόγους πιστεύουμε ότι το παστούρωμα αποτελεί να απαράδεκτη, απαρχαιωμένη και βάρβαρη τεχνική ακινητοποίησης η οποία θα πρέπει να απαγορευτεί.
Νικόλαος Διακάκης Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Ιπποειδών
Λυσίμαχος Παπάζογλου, Καθηγητής Χειρουργικής
Τμήμα Κτηνιατρικής ΑΠΘ
Makis Lysimachos G Papazoglou, DVM, PhD, MRCVS Professor Small Animal Surgery Head Clinic of Companion Animals School of Veterinary Medicine Faculty of Health Sciences 11 Voutyra street 54627 Thessaloniki Greece Tel: 0302310994426 Fax: 0302310994449 e-mail: makdvm@vet.auth.gr
Panhellenic Animal Welfare and Environmental Federation requested the opinion of executive professors of the Veterinary Medicine of the Aristotle University of Thessaloniki whether the method of hobbled animals constitutes a form of animal abuse.
Unfortunately, hobbling is considered to be a traditional custom and there is a demand to be preserved. As this issue has been addressed by some administrative officers of relative ministries who are not experts on this matter, our Federation has decided to request the opinion of executive professors of the School of Veterinary Medicine of the Aristotle University of Thessaloniki.
Apart from administrative officers of ministries, there were some executives of other specialties who had the opinion that hobbled animals could be adapted to a life of abuse.
As it is known that there is a significant difference between belief or interpretation and scientific fact, we have requested the opinion of two top scientists. Both of them are famous worldwide, so their opinion consists of accumulated clinic experience.
The opinion of professors Lysimachos Papazoglou and Nikolaos Diakakis who are professors at the Department and Directorate of Clinical Surgery of the School of Veterinary Medicine of the Aristotle University of Thessaloniki follows:
Hobbling is when an equine has two limbs on the same side tied up with a rope. This method is quite common in rural areas in our country.
Actually, it is obvious that it is an unacceptable, inhumane and torturous method. The front right limb of an equine is anatomically related to the back left limb. It means that an equine moves when the front right limb and the back left limb move simultaneously. The aim of hobbling is the animal’s immobilization. Thus, it is clear that hobbled equines are in a situation of stress as they are not able to move. For this reason, this method should have been abolished. The stressful situation is worsening when the animal sits on the ground because it could not stand up.
Apart from stress, this method is used on animals which are in places without awnings and structures of feeding and water supply. In many cases, equines are abandoned in the middle of a field without food and water or at most there is a bucket of water on the edge of the field. However, it should be mentioned that each movement is quite painful. So, those animals are undernourished and dehydrated because it is quite painful to reach the edge of the field. And things are getting worse during the summer season because of high temperature. At this point it should be pointed out that equines are quite sensitive to hyperthermia, so they are in great danger whenever temperature exceeds 32-33 o C. Due to dehydration and the lack of awnings, those animals suffer from severe diseases such as animal exhaustion, acute kidney failure and colic.
Well, those animals are abused because of immobilization, so they make efforts to be released. Apart from being in stress during these efforts, they have extensive and serious injuries, such as septic arthritis or septic tenosynovitis, which are danger for equines’ life.
Finally, equines rest on their hoofs and they are fast in order to defend themselves against carnivorous. In fact, a hobbled animal is sacrificed to a carnivorous animal because equines are abandoned in distant and isolated places. There is a number of cases where equines died a painful death as packs of stray dogs or other carnivorous had eaten them alive, because they were not able to defend themselves.
For all the above reasons, we believe that hobbling constitutes an unacceptable, obsolete and barbaric method of immobilization which should be prohibited.
Nikolaos Diakakis, Associate Professor of equine surgery
Lysimachos Papazoglou, Professor of Equine surgery
Department of Veterinary Medicine of the Aristotle University of Thessaloniki
Makis Lysimachos G Papazoglou, DVM, PhD, MRCVS Professor Small Animal Surgery Head Clinic of Companion Animals School of Veterinary Medicine Faculty of Health Sciences 11 Voutyra street 54627 Thessaloniki Greece Tel: 0302310994426 Fax: 0302310994449 e-mail: makdvm@vet.auth.gr