Με θέμα: «Ό,τι δεν είναι άνθρωπος δεν είναι κατ’ ανάγκη αντικείμενο – Δεσμεύσου στον αγώνα για το Ζώο Δεσμώτη»
Ομιλία του Συνταγματολόγου και Ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου:
Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,
Στις αρχές του έτους, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Σερρών επέβαλε ποινή φυλάκισης ενός έτους χωρίς αναστολή σε ιδιοκτήτη σκύλου, ο οποίος το κακοποίησε βάναυσα με σκοπό να το θανατώσει (το είχε δέσει στη μηχανή του και το έσερνε επί ώρες στους δρόμους). Το γεγονός που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση είναι ότι κανείς από τους περιοίκους δεν προσπάθησε να σώσει το βασανιζόμενο ζώο. Παρότι είναι η πρώτη φορά που καταδικάζεται κάποιος χωρίς αναστολή για κακοποίηση ζώου, αυτή η καταδίκη όμως δεν αντανακλά το πραγματικό επίπεδο προστασίας των ζώων στην Ελλάδα.
Αντιθέτως, αυτό που αποτυπώνει με απόλυτη σαφήνεια το εν λόγω περιστατικό είναι η ουσιαστική έλλειψη συμβιωτικού πολιτισμού στη χώρα μας: Πολιτισμός που αν υπήρχε, θα επέτρεπε με βεβαιότητα την ανάπτυξη μιας κουλτούρας συμβίωσης των ανθρώπων με τα άλλα είδη. Η έλλειψη αυτή αποτυπώνεται κατ’ επέκταση και στα εθνικά νομοθετικά κείμενα, που έως τώρα φαίνεται να προστατεύουν ελλιπώς και αποσπασματικά τα ζώα και το περιβάλλον.
Το πρόβλημα πάντως δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά πανευρωπαϊκό και κατ’ επέκταση παγκόσμιο. Οδηγούμαστε σε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, και ειδικότερα της βιοποικιλότητας, με άμεσο αποτέλεσμα να εκλείπει ο βασικός βιοτικός χώρος της άγριας ζωής και πολλά είδη να οδηγούνται ταχύτατα σε εξαφάνιση. Δευτερεύουσα, όμως εξίσου σημαντική περίπτωση, αποτελεί η βάναυση μεταχείριση των ζώων που βρίσκονται υπό την άμεση δεσποτεία του ανθρώπου. Τα ζώα «προς κατανάλωση» υφίστανται πρώτα απ’ όλα την ανθρώπινη βαναυσότητα. Για παράδειγμα, η τρομακτική αύξηση της κατανάλωσης κρέατος οδηγεί σε ετήσια βάση, μόνο στην Ευρώπη, τεράστιους αριθμούς πουλερικών (περίπου 4 δισεκατομμύρια), χοίρων και βοοειδών (περίπου 360 εκατομμύρια) σε εκτροφεία και σφαγεία-«κολαστήρια». Εκεί, εφαρμόζονται πρακτικές συμπίεσης του χρόνου της παραγωγής, ενώ υπάρχουν παράλληλα εξευτελιστικές συνθήκες διαβίωσης, μεταφοράς και σφαγής, με στόχο την αύξηση του κέρδους.
Περαιτέρω, τα ζώα συντροφιάς υφίστανται τις δυσμενείς επιπτώσεις της ανθρώπινης κακομεταχείρισης, καθότι, αν και ο προορισμός τους είναι κατεξοχήν να προστατεύονται και να περιθάλπονται από τον άνθρωπο, κάθε άλλο παρά φροντίδα εισπράττουν. Σε πολυάριθμες δε περιπτώσεις εγκαταλείπονται, βασανίζονται, όπως συνέβη στο προαναφερθέν περιστατικό των Σερρών, ή/και θανατώνονται χωρίς κανένα σεβασμό. Σημειωτέον ότι η Ελλάδα έχει τις περισσότερες καταγγελίες για βασανισμό ζώων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ακόμη ένα ενδεικτικό παράδειγμα σχετικά με την ευπαθή κατηγορία των ζώων συντροφιάς, είναι και η επανεμφάνιση του ιού της λύσσας. Η χώρα μας ήταν ελεύθερη λύσσας από το 1987 κατόπιν εφαρμογής συστηματικών εμβολιασμών κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, καταγράφονται κρούσματα λύσσας σε όλες τις χώρες με τις οποίες συνορεύει η Ελλάδα. Αντί αυτό όμως να προκαλέσει μια σχετική εγρήγορση, αντιθέτως οδήγησε στη χαλάρωση του κρατικού μηχανισμού και των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Βέβαια, αυτή η χαλάρωση οφείλεται εν πολλοίς και στις οικονομικές περικοπές λόγω της μνημονιακής λιτότητας, καθώς και στην επιβολή του μέτρου της διαθεσιμότητας στην πλειονότητα του κατάλληλα εξειδικευμένου προσωπικού. Όσον αφορά τα ισχύοντα σε εθνικό επίπεδο, βάσει της παραγράφου 1 του άρθρου 24του Συντάγματος, «η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του καθενός». Το δικαίωμα που κατοχυρώνεται στο άρθρο αυτό, χαρακτηρίζεται κατά μία άποψη ως κοινωνικό, ενώ κατ’ άλλη άποψη πρόκειται για δικαίωμα «τρίτης γενιάς», διακριτό από τα άλλα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα. Παρόλο που καμία ρητή αναφορά δεν γίνεται στην προστασία των ζώων στη συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη, γίνεται δεκτό τόσο από τη θεωρία όσο και από τη νομολογία ότι στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος υπάγονται και τα ζώα, ως μέρος της φύσης. Προς επίρρωση της εν λόγω ερμηνείας, στην ερμηνευτική δήλωση που τέθηκε κάτω από το άρθρο 24 του Συντάγματος με την αναθεώρηση του 2001, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην πανίδα των δασικών οικοσυστημάτων, της οποίας την προστασία αναγνώρισε ο συντακτικός νομοθέτης. Συνεπώς, ήδη με τη θέσπιση του Συντάγματος του 1975 και του άρθρου 24, θεσπίστηκε ένα αρχικό πλαίσιο προστασίας των ζώων μέσω της υποχρέωσης του κράτους να μεριμνά για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος.
Παρά ταύτα, θα ήταν χρήσιμο σε μια ενδεχόμενη νέα συνταγματική αναθεώρηση να γίνει σαφής πρόταση ώστε να τεθεί ως επιπλέον εδάφιο στην παράγραφο 1 του άρθρου 24 του Συντάγματος, η υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για τον σεβασμό της ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της και την προστασία των δικαιωμάτων όλων των έμβιων όντων. Τούτο θα είχε σημασία ιδίως προκειμένου να καταστεί κοινή συνείδηση ότι αυτά δεν πρέπει και δεν μπορούν να εξομοιώνονται με άψυχα αντικείμενα. Θα πρέπει εξάλλου να διευκρινιστεί ότι εντός της συνταγματικής προστασίας βρίσκεται εξίσου και η υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για την προστασία των δεσποζόμενων ζώων, δηλαδή των ζώων που διαβιούν υπό την ανθρώπινη επιμέλεια ή αιχμαλωσία. Τα ζώα αυτά, πέραν του ότι εξυπηρετούν τις ανθρώπινες ανάγκες (π.χ. της διατροφής, των πειραμάτων, της ένδυσης, της εκπαίδευσης, του αθλητισμού, της εργασίας και της συντροφιάς) λόγω της διακριτής τους θέσης κοντά στον άνθρωπο, περιβάλλονται και από μια επιπλέον ηθική υποχρέωση καλής μεταχείρισής τους.
Στο επίπεδο της κοινής νομοθεσίας, τα ζώα -κατά την έννοια των άρθρων 947 επ. του Αστικού Κώδικα- θεωρούνται πράγματα επί των οποίων ασκούνται εμπράγματα δικαιώματα, όπως για παράδειγμα αυτό της κυριότητας. Έτσι, μεταξύ των ζώων συντροφιάς και των ανθρώπων ιδρύεται σχέση κυρίου και αντικειμένου ιδιοκτησίας, και για τον λόγο αυτό τα ζώα αποτελούν και αντικείμενο συναλλαγών: δηλαδή πωλούνται και αγοράζονται. Τα αδέσποτα ζώα από την άλλη, είναι μεν ζώα συντροφιάς, αλλά είτε ποτέ δεν υπήρξε κάποιος συγκεκριμένος ιδιοκτήτης τους, είτε υπήρξε ιδιοκτήτης, πλην όμως μετά την εγκατάλειψη ή την απώλειά τους, αυτός δεν μπορεί να εξευρεθεί. Σημειωτέον ότι οι διατάξεις αυτές του αστικού δικαίου αποτελούν μετεξέλιξη του ρωμαϊκού δικαίου, το οποίο διέκρινε τρεις κατηγορίες αντικειμένων ή «εργαλείων». Στην πρώτη ανήκε ο δούλος ως «ομιλούν εργαλείο» (instrumentumvocale), στη δεύτερη το ζώο (instrumentum semi-vocale) και στην Τρίτη το άψυχο αντικείμενο, π.χ. το άροτρο (instrumentummutum). Από τότε χρειάσθηκαν κάποιες χιλιετίες για να αποδοκιμασθεί η δουλεία (σε κάποιες έννομες τάξεις μόλις τον 19ο αιώνα και χωρίς να λησμονούμε ότι defacto εξακολουθούν και σήμερα να υφίστανται μορφές οιονεί δουλείας σε διάφορες περιοχές του πλανήτη). Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειασθούν μερικές ακόμη χιλιετίες προκειμένου το δίκαιο να προβεί σε σαφή διάκριση μεταξύ έμψυχων και άψυχων.
Στην επιβεβλημένη προστασία των ζώων πρέπει να θεωρηθεί ότι περιλαμβάνεται και η υποχρέωση μέριμνας από τον άνθρωπο για την ορθή και ηθική μεταχείρισή τους. Το μέτρο δε της ηθικής μεταχείρισης των ζώων έγκειται στο σημείο συμφιλίωσης μεταξύ της εξυπηρέτησης των ανθρώπινων αναγκών και του σεβασμού των φυσικών προδιαθέσεων των ζώων. Για παράδειγμα, η ευχέρεια των ζώων που ζουν υπό αιχμαλωσία να ικανοποιήσουν τις φυσικές ανάγκες τους εξαρτάται από την καλή θέληση των ιδιοκτητών τους. Ο σεβασμός αυτός των φυσικών προδιαθέσεων των ζώων πρέπει να θεωρηθεί ότι βρίσκεται εντός του συνταγματικού πλαισίου προστασίας και συνεπάγεται εξ αυτού, διπλή υποχρέωση της πολιτείας: αφενός, να θεσπίζει τους κατάλληλους κανόνες δικαίου που διασφαλίζουν την ορθή μεταχείριση των ζώων από τους ιδιοκτήτες τους και αφετέρου, να διαμορφώνει τις κατάλληλες δράσεις, ώστε να αποφεύγεται η εξευτελιστική μεταχείριση των αδέσποτων ζώων, καθώς και των ζώων που προορίζονται για κατανάλωση, τα οποία εκ των πραγμάτων είναι και οι πιο ευάλωτες ομάδες.
Σε διεθνές επίπεδο άλλωστε, η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, παρότι δεν αναπτύσσει πλήρη δεσμευτικότητα ως νομικό κείμενο, δίνει σαφή κατεύθυνση προς τα κράτη να κατοχυρώσουν νομικά τα δικαιώματα των ζώων, χωρίς όμως να επιφυλάσσει κυρώσεις για τη μη τήρησή της. Η εν λόγω Διακήρυξη έχει υιοθετηθεί από τη Διεθνή Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων, όπως και από άλλες οργανώσεις, στα πλαίσια διεθνούς συνάντησης στο Λονδίνο τον Σεπτέμβριο του 1977 και υπογράφηκε στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1978. Σύμφωνα δε με το άρθρο 1, όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης, ενώ κατά το άρθρο 2, ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Σημειώνεται ρητά στο άρθρο 6 ότι η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.
Προς αυτή την κατεύθυνση και η Ευρωπαϊκή Ένωση από την πλευρά της, μεριμνά για την ορθή μεταχείριση των ζώων, θεσπίζοντας μια σειρά νομικών κανόνων. Το νομοθετικό πλαίσιο για την καλή μεταχείρισή τους στην Ευρώπη έχει πλέον αναχθεί σε ύψιστη υποχρέωση των κρατών μελών: πρωτίστως, χάρη στη συμπερίληψη της καλής μεταχείρισης των ζώων στο άρθρο 13 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και δευτερευόντως χάρη στη θέσπιση σειράς νομοθετημάτων, τα οποία ρυθμίζουν πολλές πτυχές της ευζωίας των ζώων. Πριν από αυτή την ευρύτατη κατοχύρωση με τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κομβικά θεσμικά μέτρα στη συμβολή για την προστασία των ζώων αποτέλεσαν αφενός, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ζώων συντροφιάς, που κυρώθηκε από την Ελλάδα το 1992 και αφετέρου, το Πρωτόκολλο για την προστασία και την καλή μεταχείριση των ζώων, που προστέθηκε στη Συνθήκη του Άμστερνταμ το 1997.
Με την πρώτη σύμβαση, διακηρύχθηκε πανηγυρικά ότι ο άνθρωπος έχει αναντίρρητα ηθική υποχρέωση να σέβεται όλα τα ζώα και να λαμβάνει σοβαρά υπόψη του το γεγονός ότι τα ζώα υποφέρουν, θυμούνται, έχουν συναισθήματα, επιπλέον συνιστούν έναν συμβιωτικό κύκλο με τους ανθρώπους και αποτελούν αναντικατάστατα στοιχεία των φυσικών συστημάτων του πλανήτη. Με το πρωτόκολλο δε, υποχρεώθηκαν όλα τα όργανα της Ένωσης, καθώς και τα κράτη µέλη, να λαμβάνουν υπόψη τους την ευζωία των ζώων και να παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία και τον σεβασμό όλων των ζώων, κατά τη χάραξη νέων πολιτικών στη γεωργία, στις μεταφορές, στην έρευνα και στην ενιαία αγορά.
Ανταποκρινόμενη στις διεθνείς αυτές δεσμεύσεις της, η ελληνική πολιτεία θεσμοθέτησε ένα πλαίσιο προστασίας των ζώων, κυρίως με την ποινικοποίηση της θανάτωσης, του βασανισμού και της κακοποίησής τους. Επίσης, προέβη στη ρύθμιση των προϋποθέσεων θήρας και αλιείας, ενώ επέβαλε κανόνες σχετικά με τη σφαγή των ζώων εκτροφής και ρύθμισε -αλλά σε καμία περίπτωση δεν απαγόρευσε- τη διεξαγωγή πειραμάτων πάνω στα ζώα. Πιο πρόσφατα, ο νόμος 4039/2012, που φέρει τον τίτλο «Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό» επιχείρησε μια αυστηροποίηση του καθεστώτος προστασίας των ζώων, αλλά δεν κατάφερε παρά μόνο να διαιωνίσει την υπάρχουσα κατάσταση, αποφεύγοντας να την αντιμετωπίσει ουσιαστικά και σε βάθος. Έτσι λοιπόν, προέβλεψε μεν την απαγόρευση χρήσης ζώων σε θεάματα και συναφείς δραστηριότητες, εξαίρεσε όμως έναν σημαντικό αριθμό εγκαταστάσεων από την εν λόγω απαγόρευση (π.χ. ζωολογικούς κήπους, ενυδρεία, εκτροφεία θηραμάτων, καταστήματα πώλησης ζώων κλπ). Περαιτέρω, προέβλεψε την περισυλλογή και διαχείριση των αδέσποτων ζώων από τους δήμους της χώρας, χωρίς όμως να θεσμοθετήσει ένα επαρκές πλαίσιο για τη γενικότερη αντιμετώπιση του ζητήματος των εγκαταλελειμμένων και εν γένει αδέσποτων ζώων. Προέβλεψε, τέλος, και τη δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων καταχώρισης ζώων και ιδιοκτητών, ώστε να επιτυγχάνεται έλεγχος του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων. Ωστόσο, αυτός ακριβώς ο έλεγχος, με τις αντίστοιχες κυρώσεις που προβλέπει ο νόμος σε όσους δεν συμμορφώνονται, παρουσιάζεται εν προκειμένω ως ανέφικτος.
Ήδη, κατά τις εργασίες συζήτησης στη Βουλή των Ελλήνων για την ψήφιση του εν λόγω νομοθετήματος τον Ιανουάριο του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διατυπώσει σοβαρές επιφυλάξεις, σχετικά με το αν συντελούνταν μεταρρύθμιση προς την κατεύθυνση της αλλαγής αντιλήψεων για την προστασία των ζώων. Η απουσία αυστηρών ρυθμίσεων για την εκτροφή, την εμπορία και την αναπαραγωγή των ζώων κατέστησε για ακόμη μια φορά σαφές ότι «μέριμνα» και βασικός πολιτικός προσανατολισμός της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν ήταν στην πραγματικότητα η προστασία των ζώων, αλλά η διαχείρισή τους με έναν τρόπο που δεν θα θίγονται συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Με το νέο νομοθετικό καθεστώς αντιστράφηκε ουσιαστικά το αντικείμενο της προστασίας: αντί να προστατεύεται το ζώο αυτό καθ’ αυτό, προστατεύεται κυρίως ο άνθρωπος έναντι του ζώου. Αντί δηλαδή να καλλιεργείται μια κουλτούρα συνύπαρξης και σεβασμού των ζώων, ο νόμος παίρνει ως δεδομένο το φόβο απέναντι στα ζώα, αναπαράγοντας αναχρονιστικές και ξεπερασμένες αντιλήψεις. Από την άλλη, η παντελής έλλειψη ρυθμίσεων στο νόμο για την καλλιέργεια πολιτιστικής συνείδησης σεβασμού των σχέσεων του ανθρώπου με τα ζώα ανέδειξε με σαφήνεια ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση από μέρους της πολιτικής εξουσίας να προάγει το πνεύμα της ηθικής και ορθής μεταχείρισης των ζώων. Άλλωστε, η σχέση με τα ζώα είναι ένδειξη πολιτισμού και παιδείας και δυστυχώς εκεί δεν έχει δοθεί μέχρι στιγμής η δέουσα προσοχή. Χρειαζόμαστε συνεπώς και πληρέστερη προστασία των ζώων σε επίπεδο κοινής εθνικής νομοθεσίας αλλά και αλλαγές στην εκπαίδευση, έτσι ώστε από την παιδική ηλικία να προαχθεί μια συνείδηση συμβίωσης του ανθρώπου με τα ζώα.
Κλείνοντας τις σύντομες αυτές σκέψεις θα ήθελα γενικότερα να επισημάνω ότι σε μεγάλο βαθμό έχει παγιωθεί μια στρεβλή αντίληψη στον άνθρωπο της νεωτερικότητας: ότι δηλαδή το ανθρώπινο είδος υπάρχει (δήθεν) εκτός του φυσικού του περιβάλλοντος και συνεπώς (δικαιούται να) το εξουσιάζει κατά βούληση. Ωστόσο, το φυσικό περιβάλλον του πλανήτη είναι αρκετά πιο σύνθετο, ώστε να το αντιμετωπίζουμε ως περίπου τον… κήπο του σπιτιού μας. Αυτό σημαίνει ότι διακινδυνεύουμε την ερημοποίηση της Γης και τη μετατροπή της ίδιας της ανθρωπότητας σε απειλούμενο είδος. Όπως προειδοποιεί ο μέγας βιολόγος της εποχής μας EdwardWilson, ο άνθρωπος ιδίως τους τελευταίους αιώνες έχει αναδειχθεί στον μεγαλύτερο καταστροφέα ζωής μετά τον μετεωρίτη που έπεσε στη χερσόνησο του Γιουκατάν πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια και τερμάτισε την εποχή των δεινοσαύρων. Η βιοποικιλότητα στον πλανήτη κινδυνεύει, καθώς τα ζωικά είδη εξαφανίζονται σήμερα με ρυθμούς συγκλονιστικά ταχύτερους από ό,τι πριν την έλευση του homosapiens. Αν συνεχισθεί αυτή η γενοκτονία, ο 22ος αιώνας θα μπορούσε να ονομασθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος ως η «ερημοζωϊκή περίοδος». Καταστρέφοντας όμως τα άλλα ζωικά είδη πτωχοποιούμε το ίδιο το δικό μας, το ανθρώπινο είδος, για την αιωνιότητα.
Ειδικότερα, τα ζώα συντροφιάς, αδέσποτα και δεσποζόμενα, εξακολουθούν να υποτιμώνται ως όντα με αισθήματα και κατά συνέπεια θεωρούνται πρόβλημα, το οποίο πρέπει να διαχειριστούμε. Αυτή η αντίληψη μάς οδηγεί προς την αντίθετη κατεύθυνση από την επιδιωκόμενη, δηλαδή να προστατεύουμε τους ανθρώπους από τα ζώα και όχι τα ζώα από τις βλαπτικές ανθρώπινες ενέργειες. Επομένως, απαιτείται ένα πρόγραμμα διαχείρισης ζώων συντροφιάς, αλλά και προστασίας αδέσποτων ζώων, το οποίο θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα ρεαλιστικά και θα αποβλέπει σε συγκεκριμένους στόχους και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
Ζητούμενο τελικά είναι να υποταχθεί η «ιδιωτική πρωτοβουλία» (νοούμενη εδώ και ως οικονομική δραστηριότητα αλλά και ως τρόπος ζωής) σε κεντρικό σχεδιασμό, με σαφή προσανατολισμό προς την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, που είναι πηγή ζωής. Μόνο μέσα από το σεβασμό προς τη φύση και τα υπόλοιπα είδη με τα οποία συνυπάρχουμε και τη μοιραζόμαστε, είναι δυνατόν να αποφευχθούν οι καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον που ζούμε και εξελισσόμαστε.
Ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει ως άξονά του την ξέφρενη οικονομική «ανάπτυξη». Δεν συνειδητοποιούμε ότι ο πλανήτης μας ουσιαστικά είναι ένα διαστημόπλοιο, δηλαδή είδος πλοίου και ότι μακροπρόθεσμα δεν νοείται ανάπτυξη πάνω σε πλοίο. Το πρόσταγμά μας δεν μπορεί άρα να είναι η ανάπτυξη, νοούμενη ως άμετρη σώρευση υλικών αγαθών προορισμένων για εγωιστική απόλαυση, αλλά η βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων του πλανήτη και των ανθρώπινων κοινωνιών ως μέρους αυτών. Πρέπει να καταναλώνουμε λιγότερα και δικαιότερα κατανεμημένα μεταξύ μας πρέπει να συμφιλιωθούμε με τους άλλους ανθρώπους, με τα άλλα ζωικά είδη και με τα οικοσυστήματα του πλανήτη, αν θέλουμε να επιβιώσουμε.
SPEECH AT THE PRESS CONFERENCE OF THE PANHELLENIC ANIMAL AND ENVIRONMENTAL FEDERATION
Subject: “What is not a Human in not necessarily a thing – Commit yourself to fight for the Animal in chains»
Wednesday, 18/06/2014
time: 13:00
Ladies and Gentlemen, dear friends,
At the beginning of the year, the Court of the City of Serres imposed a one-year in prison sentence without parole to a dog owner, who brutally abused his dog aiming to kill him (he had tied him up on his motorcycle and drag him for hours on the streets). What is the most impressive is that no one of the neighbors tried to save the tortured animal. Although this is the first time that someone was convicted without parole for animal abuse, this sentence though does not reflect the actual level of animal protection in Greece.
On the contrary, what this incident clearly reflects is the substantial lack of symbiotic culture: Culture that if it exists, it would certainly allow the development of a culture of symbiosis between humans and other species. This lack is imprinted through the national legislative texts, which so far seem to poorly and incoherently protect the animals and the environment.
The problem however is not only Greek, but pan-European and, by extension, Global. We are led to the destruction of the natural environment, and in particular the biodiversity, with immediate effect the lack of the basic wildlife biotic space and many species are driven rapidly to extinction. Secondary but equally important, is the brutal treatment of animals that are under direct supervision of man. The animals ‘for consumption’ suffer first and foremost the human cruelty. For example, the terrifying increase in meat consumption leads to, on annual basis, only in Europe, huge numbers of chickens (about 4 billion), pigs and cattle (about 360 million) in farms and slaughterhouses-“infernos”. There, time compression practices of production are applied, while there are also degrading living conditions, transport and slaughter, aiming to the increase of economic profits.
Further, the companion animals suffer from the adverse effects of abuse by humans, because, although it is eminently intended to be protected and cared for by humans, they receive anything but care. In many cases they are abandoned, tortured, as it happened in the aforementioned incident of Serres, and/or killed without any respect. It should be noted that Greece has most of the complaints for animals cruelty throughout the European Union.
Another indicative example regarding the vulnerable category of the companion animals is the reappearance of the rabies virus. Our country was rabies free since 1987 after applying systematic vaccinations over the past decades. However, in recent years, cases of rabies are recorded in all countries by which Greece is bordered. Rather than this would raise a relative alertness, instead it led the State and Civil Protection services of the local authorities to an ease. Of course, this ease is largely due to the expenditure restraint caused by the austerity, as well as due to the temporary lay-offs imposed to the majority of the competent personnel..
Regarding their status quo at a national level, pursuant to paragraph 1 of article 24 of the Constitution, “the protection of the natural and cultural environment constitutes a duty of the State and the right of everyone”. The right as guaranteed in this article, is characterized as social by one point of view, while in another view, it is a “third generation” right, distinct from the other social and individual rights. Although there is no explicit mention made on the protection of animals in the particular constitutional provision, it is accepted both by theory and by the legislation that within the protection of the natural environment the animals are included as part of nature. In verification of this interpretation, in the explanatory statement which came under article 24 of the Constitution with the revision of 2001, special reference is made to the fauna of forest ecosystems, the protection of which is acknowledged by the syntactic legislator. Therefore, already with the enactment of the Constitution of 1975 and of article 24, it is established an initial legal frame for the protection of animals through the obligation of the State to ensure the preservation of the natural environment.
.
Nevertheless, it would be useful in a possible new constitutional revision to make a clear proposal to put as a additional subparagraph to paragraph 1 of article 24 of the Constitution, the obligation of the State to ensure the respect of the life in all of its manifestations and the protection of the rights of all living beings. This will have particular significance in order to become a common moral sence that these should not and cannot be emulated with inanimate objects.
It should also be made clear that within the constitutional protection lies equally the obligation of the State to ensure the protection of the owned animals, i.e. of animals that live under human care or captivity. These animals, in addition to serving human needs (e.g. nutrition, experiments, clothing, education, sport, labor and companion) due to their distinct position close to man, they are surrounded by an additional moral obligation for their good treatment.
At the common law level, the animals-within the meaning of the article 947 et-seq of the Civil Code- are considered things over which it is exercised rights in rem, such as for example that of ownership. So, between pets and humans a relationship of the property owner and property object is established, and for this reason the animals are subject to trade: i.e. they are sold and bought. The stray animals on the other hand, are still companion animals, but either there was never been a particular owner, or there was an owner, but after their abandonement or their loss, he cannot be found. It should be noted that these provisions of the civil law are the evolution of the Roman law, which distinguished between three categories of objects or tools. In the first belonged the slave as a “talking tool” (instrumentum vocale), in the second the animal (instrumentum semi-vocale) and in the third the inanimate object, e.g. the plough (instrumentum mutum). Since then, it took some millennia to deplore slavery (in some jurisdictions just in the 19th century and let’s not forget that de facto it continues even today to exist forms of quasi slavery in different regions of the planet). Hopefully it won’t take a few more millennia in order for the law to make a clear distinction between animate and inanimate.
In the binding protection of the animals it must be considered, as included, the obligation of man to care for their right and ethical treatment. The measure of ethical treatment of animals lies at the point of reconciliation between the accommodation of the human needs and the respect of the natural predisposition of the animals. For example, the ability of the animals in captivity to satisfy their physical needs depends on the goodwill of their owners. This very respect for the natural predisposition of the animals must be considered to be within the constitutional framework of their protection and by this it implies double obligation of the State: firstly, to legislate the appopriate rules of law for the right treatment of the animals by their owners and, secondly, to form the appropriate actions to prevent the degrading treatment of the stray animals as well as of the animals destined for consumption, which de facto are the most vulnerable groups.
Moreover, at an international level, the Universal Declaration of Animal Rights, although it does not expand to a full binding as a legal text, it gives a clear direction to the States to legally guarantee the animal rights, but without reserving sanctions for non-compliance. This Declaration has been adopted by the International Association for Animal Rights, as well as by other organizations, in the international meeting in London in September 1977 and signed in Paris in October 1978. According to article 1, all animals are born with equal rights to life and to the possibility of existence, while in article 2, the man must respect the life of each animal. It is explicitly noted in article 6 that abandoning an animal is considered inhumane and degrading act.
To this direction, the European Union on its part, cares for the right treatment of the animals, by establishing a number of legal rules. The legislative framework for their good treatment in Europe has now become a paramount obligation of the Member States: firstly, thanks to the inclusion of animal welfare in article 13 of the Treaty on the Functioning of the European Union, and secondly by adopting a series of legislation, which regulate many aspects of the animal welfare. Before this wide guarantee by the Treaty on the Functioning of the European Union, key institutional measures contributing to the protection of animals were firstly, the European Convention for the Protection of Pet Animals, ratified by Greece in 1992 and, secondly, the Protocol on Animal Welfare which was added to the Treaty of Amsterdam in 1997.
With the first Convention, solemnly declared that the man has undeniably a moral obligation to respect all animals and to take into serious consideration of the fact that animals suffer, remember, have feelings, moreover constitute a symbiotic circle with people and are irreplaceable elements of the planet’s ecosystems. With the Protocol, all the Union institutions and the Member States were obliged to take into account the animal welfare and to take appropriate measures for the protection and the respect of all animals, in formulating new policies in agriculture, transport, research and the common market.
Responding to these international commitments, the Greek State has established a framework for the protection of animals, mainly by the criminalisation of their killing, their torture and their abuse. It also proceeded to set conditions for hunting and fishing, while imposing rules on the slaughter of livestock and regulating – but in no way prohibiting- the experiments on animals. More recently, the law 4039/2012, bearing the title ‘”Concerning domestic and stray companion animals and the protection of animals from any exploitation or use for economic profit” attempted a rigidity on the current situation of the animal protection, but did not succeeded other than to perpetuate their status quo, avoiding to face it substantially and in depth. So, although it provided the prohibition on the use of animals in circuses and similar activities, it excluded a significant number of facilities from this prohibition (e.g. zoos, aquariums, breeding farms, pet shops etc). Further, it provided the collection and the management of stray animals by the municipalities of the country, without establishing an adequate legal frame to generally address the issue of the abandoned and the stray animals in general. Finally, it provided the creation of an electronic database for registration of the animals and the owners, in order to control the population of stray animals. However, this specific control with its respective sanctions provided by the law on those who do not comply, seems to be unattainable.
SYRIZA, during the debate in the Greek Parliament on the passage of such legislation in January 2012, already expressed serious reservations about whether there was a reform in the direction of changing the concepts for the protection of animals. The absence of strict regulations for farming, marketing and breeding of the animals once again made it clear that the “care” and the basic political orientation of the governmental majority was not in fact the protection of animals, but their management in a way that it will not affect specific economic interests. With the new legislative regime the object of protection was essensially reversed: instead of protecting the animal itself, it mainly protects the man versus animal; i.e. instead of cultivating a culture of coexistence and respect to the animals, the law takes as a fact the fear towards animals, replicating anachronistic and obsolete conceptions. On the other hand, the lack of regulations in the law for the cultivation of cultural consciousness of respect in the relations of man with the animals showed clearly that there is no intention from the authorities to promote the spirit of ethics and animal welfare. Moreover, the relationship with animals is a sign of culture and education and unfortunately there has not been given due attention so far. So we need more animal protection at the level of the common national law as well as changes in education, in order to promote from childhood a conscious symbiosis of men with the animals.
Closing these brief thoughts, I would like to generally point out that humans have greatly consolidated a wrong perception of the “modernity”: i.e. that the human species is (supposedly) outside of its natural environment and therefore (is entitled to) dominate at will. However, the natural environment of the planet is far more complex, than to consider it as if it is our … home garden. This means that we run the risk of desertification of land and the conversion of humanity itself in endangered species. As Edward Wilson, the great biologist of our era warns, man paricularily in the last centuries has become the biggest destroyer of life after the meteorite that crashed into the Yucatan Peninsula 65 million years ago and ended the era of the dinosaurs. The biodiversity on the planet is in danger, as the animal species are currently disappearing with shocking rates faster than before the emerge of the homo sapiens. If this genocide continues, the 22nd century could well be named by the future historians as the “Eremocene era”. But destroying the other animal species, we impoverishing our own human species, for the eternity.
In particular, pets, strays and domestic, are still undervalued as beings with feelings and consequently are considered problem, which needs to be managed. This perception leads us to the opposite direction from the intented, i.e. to protect humans from animals, not the animals from the harmful human actions. Therefore, it is required a companion animal management program as well as a stray animals protection program, which will treat the problem realistically and will aim at specific targets and long-term results.
What is ultimately claimed is to subdue the “private initiative” (here understood as economic activity as well as life style) to a central planning, with a clear orientation towards the protection of the natural environment, which is the source of life. Only through the respect for nature and the other species with which we coexist and we share it, it is possible to avoid the catastrophic consequences for the environment in which we live and evolve.
Ομιλία Προέδρου Π.Φ.Π.Ο Αναστασίας Μπομπολάκη:
Σήμερα βιώνουμε μια ιδιαίτερη μεταλλαγή όχι απλώς της ενωμένης Ευρώπης αλλά του ίδιου του νομοθετικού και θεσμοποιητικού μορφώματος , που την συνέχει.
Ευελπιστούμε πως τα επί μέρους Συντάγματα θα υιοθετήσουν για τα ζητήματα των ζώων τις βέλτιστες κοινοτικές οδηγίες, όπως κάποια έχουν ήδη πράξει , όπως για παράδειγμα εκείνο της Γαλλίας, της Αυστρίας ,της Σλοβενίας.
Το Σύνταγμα μας πρόκειται να αναθεωρηθεί σύντομα .
Ελπίζουμε η αναθεώρηση να συνεχίσει να γίνεται υπό το φώς του Διαφωτισμού.
Ένα σημαντικό μέρος αυτής της οπτικής αποτελεί και η άποψη πως ο άνθρωπος είναι ίσος προς τους βιολογικούς μας εταίρους τουλάχιστον σε επίπεδο εφαρμοσμένης ηθικής.
Και ακόμα πως τα έμβια δεν μπορούν να υφίστανται νομικά και ηθικά την μεταχείριση ενός res, ενός αντικειμένου.
Έτσι η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία αποφάσισε πως χρειάζεται μια εκστρατεία αφύπνισης και επίσης μια εκστρατεία ενημέρωσης , ώστε η αλλαγή αυτή που επιζητούμε να τύχει της μεγαλύτερης δυνατής κοινωνικής αποδοχής και να μην παραμείνει ένα κενό νομικό γράμμα.
Θεωρήσαμε ως καταλληλότερο να ηγηθεί αυτού του εγχειρήματος τον Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Κώστα Χρυσόγονο, αφενός λόγω της θέσης του στο ειδικό γνωστικό πεδίο και της από πολλού δηλωμένης ευαισθησίας του απέναντι στην Φύση και τα πλάσματά της αφετέρου επειδή ως Ευρωβουλευτής τώρα πια μπορεί να συνεισφέρει τα μέγιστα στην συνεργασία μας με τον Ευρωπαίο Επίτροπο Περιβάλλοντος Potoknik και τον επικεφαλής του Τμήματος Ευζωίας των Ζώων της Ε.Ε. Gavinelli , με τους οποίους βρισκόμαστε σε στενή επαφή αλλά και τους άλλους συνταγματικούς εκπροσώπους των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών.
Αυτός είναι ο ένας από τους στόχους της σημερινής μας συνάντησης.
Επιτρέψτε μου για να αναπτύξω τον δεύτερο να θέσω δύο παραμέτρους.
Α. Είναι χαρακτηριστικός τόσο στην λογοτεχνία όσο και στις απεικονιστικές τέχνες ο ζωάνθρωπο μορφισμός , ως ένδειξη είτε τρυφερότητας είτε ειρωνείας ή υποβιβασμού.
Η υποκατάσταση ενός ανθρώπινου χαρακτήρα από την περιγραφή ενός ζώου έχει συχνά αποτελέσει την πεμπτουσία της χρήσης της μεταφοράς.
Β. Η καθήλωση θεωρήθηκε πάντα ως το μέγιστο μαρτύριο και εξαργύρωση σκληρής τιμωρίας από την συμβολική καθήλωση του Χριστού μέχρι της καθήλωσης ψυχικά ασθενών σε άθλια ιδρύματα.
Η καθήλωση αποτελεί την χειρότερη υποτίμηση και στέρηση του ζωτικού χώρου οποιουδήποτε πλάσματος.
Αφού έθεσα λοιπόν αυτές τις δύο παραμέτρους στο τραπέζι , επιτρέψτε μου να αναρωτηθώ για ποιο λόγο στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας υπάρχει μια αυτόματη διασύνδεση στο μυαλό του ιδιοκτήτη ανάμεσα στο σκυλί του και την αλυσίδα του.
Τι έχει πάει τόσο στραβά στην νεοελληνική κουλτούρα , ώστε το ζώο να αντιμετωπίζεται ακριβώς ιδιοκτησιακά ως αντικείμενο ;
Μήπως επειδή τελικά μας είναι εξ ίσου εύκολο να καθηλώνουμε και άλλους ανθρώπους ή και τον ίδιο μας τον εαυτό;
Το αίσχος των βαρελόσκυλων και των λοιπών δια παντός δεμένων ζώων παντού αλλά και στη μέση του πουθενά στην ελληνική επαρχία μπορεί να εντοπιστεί μόνο στα ασθμαίνοντα να εκπολιτιστούν Βαλκάνια.
Έχουμε ήδη αναθέσει σε δημοσκοπική εταιρία ερωτηματολόγιο , που απευθύνεται στον μέσο τουρίστα και από το οποίο ήδη προκύπτει ότι πάνω από τις ελλιπείς υπηρεσίες, τα διογκωμένα τιμολόγια ή οτιδήποτε άλλο αυτό που κυρίως απωθεί σε αυτή τη χώρα είναι η κακοποίηση των έμβιων , που δεν είναι άνθρωποι.
Ειδικότερα σήμερα θα αναφερθούμε στην στέρηση της ελευθερίας και την καθήλωση ενός είδους ζώου , των σκύλων ,τονίζοντας όμως ότι η Ομοσπονδία μας μάχεται για την ελευθερία όλων των έμβιων.
Ως προς αυτό επιγραμματικά θα αναφερθώ στην προσπάθειά μας για την κατάργηση των τσίρκο με δελφίνια , που υπάρχουν στην χώρα μας, όπου τα κητώδη αυτά στερούνται της ελευθερίας των ωκεανών ζώντας μέσα σε απελπιστικά μικρές πισίνες πέραν των όσων άλλων υφίστανται και μολονότι οι παραστάσεις με ζώα απαγορεύονται ρητά από την νομοθεσία μας.
Εμβόλιμα ενημερώνω , ότι στηρίζουμε αλλά και συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις της αμερικάνικής ομάδας Dolphin Project και του επικεφαλής της Ric O’Barry, που θα πραγματοποιηθούν στις 22 Ιουνίου στις Σπέτσες με την προβολή της βραβευμένης με Οscar ταινίας The Cove , ο Όρμος ,και στις 24 του μήνα έξωθεν του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.
Στη χώρα μας το 70% των σκύλων στα αστικά κέντρα και το 90-100% στα αγροτικά παραμένουν εφ όρου ζωής δεμένοι.
Στα πλαίσια της αλλαγής του φιλοζωικού status στην χώρα μας και της εναρμόνισής της με τις χώρες της Ε.Ε., όπου έχει καταργηθεί το δέσιμο των ζώων ,προτείνουμε την
κατάργηση της διάταξης του άρθρου 1 του νόμου 4039/12 , η οποία αναφέρει :
«Nα μην είναι αυτά μόνιμα δεμένα» .
Νομικά όμως η απόδειξη του αν κάποιο ζώο είναι μόνιμα ή όχι δεμένο είναι αδύνατη με αποτέλεσμα αυτό να παραμένει καθηλωμένο για πάντα, αφού αυτή είναι η παγιωμένη αντίληψη για τα ζώα στην χώρα μας.
Είναι χαρακτηριστικό , όπως προείπα ,ότι όταν κάποιος αποκτά κατοικίδιο, αγοράζει-αποκτά ταυτόχρονα και την αλυσίδα του, σε ποσοστό συντριπτικό.
Αντί της υπάρχουσας λοιπόν διάταξης « να μην είναι μόνιμα δεμένα» προτείνουμε
«Οι σκύλοι και οι γάτες , όντας ζώα συντροφιάς ,διαμένουν μόνον εντός της οικίας του ιδιοκτήτη τους ή στον περιφραγμένο αύλειο χώρο της ,πάντα ελεύθερα.
Τις ώρες της κοινής ησυχίας βρίσκονται υποχρεωτικά εντός της οικίας του ιδιοκτήτη.
Οι σκύλοι φύλαξης του ποιμνίου παραμένουν ελεύθεροι στο ποιμνιοστάσιο ή στους χώρους όπου διατρέφεται το αυτό ».
Τα ανωτέρω θα ισχύουν για όσους αποκτούν κατοικίδιο από την ψήφιση της τροπολογίας και μετά.
Στις συνομιλίες που θα επιδιώξουμε να έχουμε με το αρμόδιο υπουργείο θα κατατεθούν επίσης προτάσεις για όσους ήδη έχουν ζώο συντροφιάς ,σκύλο ή γάτα , στις οποίες αυτό που θα πρυτανεύει θα είναι πάντα η ελευθερία και η μη καθήλωσή τους, αλλά και ασφαλείς τρόποι για την μη αδεσποτεία αυτών.
Ειδικότερος στόχος μας είναι η απάλειψη του θλιβερού φαινομένου των βαρελόσκυλων.
Στα πλαίσια αυτά στις διαπραγματεύσεις μας με το υπουργείο θα κατατεθούν.
1.Χιλιάδες επιστολές διαμαρτυρίας τουριστών διαχρονικά σταλμένες, τις οποίες έχουμε στην κατοχή μας, αναφέρω πρόσφατη επιστολή ……
2.Χιλιάδες υπογραφές μέσω petitions, διαδικτυακής δηλαδή συγκέντρωσης υπογραφών.
3.Επιστολές και ομιλίες Ευρωβουλευτών στην Ευρωβουλή για τις συνθήκες που οι Έλληνες επιφυλάσσουν στα ζώα τους γενικά.
4.Διαμαρτυρίες της Ομοσπονδίας μας και άλλων Φορέων προς τον Επίτροπο Περιβάλλοντος και την Επιτροπή για την Ευζωία των Ζώων της Ε.Ε.
5.Πολλές δεκάδες video γυρισμένα από τουρίστες ,που χρόνια τώρα κάνουν τον γύρο του κόσμου με ο, τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα μας και σε επίπεδο οικονομίας και για τον πολιτισμό μας.
6.Τα αποτελέσματα της μεγάλης έρευνας που διεξάγουμε μέσω έγκυρης δημοσκοπικής εταιρίας με συνεντεύξεις εκατοντάδων τουριστών ,όπου ήδη καταγράφεται , η αλγεινή εντύπωση των τουριστών για την άθλια εικόνα που εκπέμπει η χώρα σε σχέση με τα ζώα.
Τελειώνοντας και επειδή η χώρα μας βρίσκεται σε οιονεί προεκλογική περίοδο, επισημαίνουμε για μια ακόμη φορά και στέλνουμε μήνυμα ότι, ότι οι πολίτες, που ασχολούνται με την προστασία και τα δικαιώματα των ζώων ξεπερνούν το 1.500.000 εκατομμύριο η δε έμπρακτη απόδειξη του φιλοζωικού ήθους των αυριανών υποψηφίων, ενέχει μεγάλο ειδικό βάρος για μας.
Σας ευχαριστώ πολύ και είμαι στην διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση ή ερώτηση θελήσετε να μου υποβάλλετε.
Today we are experiencing a particular change, not only of the European Union but of the same legislative and institutional-political model, which bonds the EU.
We hope that the individual Constitutions will adopt the best EU directives regarding the animal issues , as some have already done, i.e. that of France, Austria, Slovenia.
Our Constitution is going to be reviewed soon.
We hope this review to continue to be in the light of the enlightenment.
An important part of this perspective is the thesis that man is equal to their biological partners at least at the level of applied ethics.
Moreover, the living beings cannot be legally and morally treated as “res”, a thing.
Thus the PanHellenic Animal and Environmental Federation decided that there is a needs of an awareness campaign as well as an informative one, so this change we seek would benefit from the greatest possible social acceptance and not to remain a void in the law.
We deemed as appopriate to lead this project, the Professor of Constitutional Law of the Law School of the Aristotle University of Thessaloniki, Kostas Chrysogonos, partly because of his position in the specific discipline and his long-stated sensitivity towards Nature and its creatures creatures but mainly because as an MEP can now contribute significantly to our cooperation with the European Environment Commissioner Mr. Potoknik and the Head of the EU Animal Welfare Unit Mr. Gavinelli with whom we are in close contact, as well as the other constitutional representatives of other European countries.
This is one of the goals of our meeting today.
Allow me to set two parameters in order to elaborate on the second goal.
A. it is characteristic both in literature and in arts the anthropomorphism as an indication of either affection or irony or degradation.
The substitution of a human character by the description of an animal often has become the quintessential of the use of the metaphor.
B. the restraint was regarded as the greatest torment and redemption of hard punishment from the symbolic restraint of Christ up to the restraint of the mentally ill in wretched institutions.
The restraint is the worst devaluation and deprivation of the living space of any creature.
Having set these two parameters on the table, let me ask myself why in most part of Greek territory there is an automatic link in the owner’s mind between his dog and his chain.
What has gone so wrong in modern Greek culture, so that the animal be treated just as property ?
Is it because we are ultimately equally easy to restrain other people or even ourselves?
The disgraceful phenomenon of the barrel dogs and other permanently chained animals everywhere even in the middle of nowhere in the Greek countryside can only be detected in the gasping for civilization Balkans.
We already have assigned to a survey company a questionnaire addressed to the average tourist and from which already emerges that over and above the incomplete services, the inflated invoices or anything else, what they particularly find repulsive in this country is the abuse of living beings that are not humans.
In particular, today we will refer to deprivation of liberty and the restraints of one animal, the dog, while stressing that our Federation is fighting for the freedom of all the living beings.
In this regard, I will highlight our efforts for the abolition of the circus with dolphins, which exist in our country, where these cetacean mammals are deprived of the freedom of the oceans living in hopelessly small pools beyond of what else they suffer, and although the performances with animals is expressly prohibited by our law.
Incidentally I Inform you, that we support and participate in events of the american Dolphin Project group and its Head, Ric O’Barry, which will take place on the 22nd of June in the island of Spetses by showing the Oscar award-winning film The Cove, and on the 24th of the month the protest outside of the Ministry of Environment………and Climate Change.
In our country the 70% of the dogs in the urban areas and the 90-100% in the rural areas remain chained for life.
In the context of the change of the animal welfare status in our country and its harmonisation with the EU countries, which have abolished the animal tethering, we propose the abolition of the provision of article 1 of law 4039/12, which states:
«They should not be permanently tied ».
Legally though the proof of whether an animal is permanently tied or not is impossible with the result the animal remains restraint forever, since that is the well-established concept for animals in our country.
It is typical, as I said, that when someone acquires a pet, buys-acquires at the same time its chain, in an overwhelming percentage.
Instead of the existing layout “they should not be permanently tied », we propose
« The dogs and cats being pets, live only within the owner’s home or in its fenced courtyard always free. During the quiet hours they should be inside the owner’s home.
The dogs guarding the herds remain free in the farm or at places where the herd grazes».
The above will apply to those who acquire pet from the endorsement of the amendment and then.
In the discussions that we will intend to have the Ministry in charge we will also submit proposals for those who already have a pet, dog or cat, where what will prevail will always be their freedom and their non restraint as well as safe ways for not becoming strays.
Our specific goal is to eliminate the sad phenomenon of barrel dogs.
In this context, in our negotiations with the Ministry we will submit:
1. Thousands of protest letters by tourists sent through time, which we have in our possession, cite recent letter……
- Thousands of signatures through online petitions, namely collecting signatures
3. Letters and speeches by MEPs in the European Parliament for he conditions to which the Greeks put their animals through in general.
4. Protests of our Federatin as well as ther entities to the European Commissioner on the Environment and to the European Committee on the Animal Welfare.
5. Several dozens of videos filmed by tourists, which for years now make their rounds in the world with what this implies for our country and for our economy and for our culture.
6. the results of the wide survey which is conducted through a valid survey company by interviewing hundreds of tourists, where it is already recorded, the distressing impression of the tourists for the miserable image of our country in relation to animals.
Finally, and due to that our country is in quasi election period, we point out once again and we send the message that the people, who are dealing with the protection and the rights of the animals exceed the 1,500,000 and the in-practice demonstration of the animal welfare ethos of the tomorrow’s candidates, carries a great weight for us.
Thank you very much and I am at your disposal for any clarification or question you want to ask me.
Anastasia Mpompolaki
Το βίντεο από την Συνέντευξη Τύπου, 18-6-2014