Η κακοκαιρία «Ελπίδα» που «χτύπησε» την Αττική προκάλεσε μεγάλες ζημιές και στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο με αποτέλεσμα να δραπετεύσουν σπάνια πουλιά. «Δυστυχώς η σφοδρή χιονόπτωση δεν άφησε αλώβητο το Πάρκο μας προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές» αναφέρει ανάρτηση στον επίσημο λογαριασμό του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου στο Facebook.
Και προσθέτει: «Σε δύο συγκεκριμένες εγκαταστάσεις υποχώρησε το πλέγμα της οροφής με αποτέλεσμα να φύγουν περίπου 30 ίβις του Ουάλντραπ (Geronticus eremita) και 2 Αφρικανικοί μπούφοι (Bubo africanus), απειλούμενα είδη που απαιτούν ειδικές συνθήκες και ειδική διατροφή για την επιβίωση τους».«Παρακαλούμε πολύ ενημερώστε μας αν τυχόν δείτε κάποια από αυτά τα πουλιά» καταλήγει η ανάρτηση του Πάρκου.
Σε μεγάλες φυσικές καταστροφές αποδεικνύεται για άλλη μια φορά η επικινδυνότητα της ύπαρξης ζωολογικών κήπων με εξωτικά ζώα που «δραπετεύουν» και αποτελούν απειλή για την πανίδα της χώρας. Η ανησυχία μας είναι μεγάλη για την τύχη των πουλιών αλλά και των ζώων που κρατούνται αιχμάλωτα στο Αττικό Πάρκο,ειδικά ύστερα και από τις προηγούμενες εκκλήσεις του κου Λεσουέρ για αδυναμία συντήρησης της επιχείρησής του.Το βέβαιο είναι ότι οι συνθηκες διαβιωσης των ζώων θα έχουν κατά πολύ χειροτερέψει με την οικονομική κρίση και φυσικά με τον κοβιντ.Ένας οργανισμός από τον οποίο εξαρτάται η ζωή χιλιάδων ζώων, που εκμεταλλεύεται τα ζώα ώστε να κερδοφορεί, δεν επιτρέπεται να έχει κενά στην ασφάλεια και να καταρρέουν στέγαστρα και οροφές, πρέπει να έχει στο σχεδιασμό της, την υποστήριξη αυτών των ζώων υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Τον Δεκέμβριο του 2018 οι υπεύθυνοι στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο προχώρησαν στην θανάτωση δύο τζάγκουαρ που φιλοξενούνταν, καθώς τα αιλουροειδή είχαν δραπετεύσει από τον ελέγχομενο χώρο φύλαξη τους.Όπως έγινε γνωστό τα τζάγκουαρ δραπέτευσαν εν ώρα λειτουργίας του Πάρκου κι ενώ βρίσκονταν μέσα σε αυτό επισκέπτες. Ο ένας εκ των δύο ιδιοκτητών, ο Ζαν Ζακ Λεσουέρ έπραξε αυτοβούλως με κύριο γνώμονα το λιγότερο κακό για την επιχείρησή του. Αυτό προκύπτει και απο τις αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις του στα διάφορα ΜΜΕ. Γι αυτό και επιμελώς απέκρυψε το συμβάν το οποίο ήρθε στην επιφάνεια όχι με δική του πρωτοβουλία αλλά από τρίτα πρόσωπα, όπως εξάλλου συνέβη και με το θάνατο των 6 δελφινιών με τις δημόσιες αρχές να συγκαλύπτουν πλήρως τις τεράστιες ευθύνες των υπευθύνων του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου.
Ο ίδιος υποστήριξε πως το προσωπικό «λειτούργησε άψογα και εφάρμοσε κατά γράμμα το πρωτόκολλο ασφαλείας που προβλέπεται σε ανάλογες περιπτώσεις, απομονώνοντας τον χώρο και εφαρμόζοντας το πλάνο μετάβασης των επισκεπτών σε ασφαλή περιοχή», ωστόσο κανένα πρωτόκολλο ευρωπαϊκό ή ελληνικό δεν υπάρχει, όπως διατείνεται, γι αυτές τις περιπτώσεις.
Τόποι σαν το Αττικό Πάρκο αποτελούν πάγιες μαρτυρίες του απόλυτου εξευτελισμού της ανθρώπινης διαχείρισης απέναντι στη φύση και είναι μέρη όπου τα ζώα βασανίζονται και θανατώνονται , ενώ αντίθετα ο << νοήμων >> άνθρωπος καταρρακώνεται ηθικά μέσα στο πλαίσιο της βιολογικής αλυσίδας.
Για μια ακόμη δε φορά θα θέλαμε να ενημερώσουμε τον κόσμο, ότι τα άγρια ζώα μέσα στα κλουβιά τους ζουν μία αβάσταχτη ζωή, υποφέροντας από άγχος, πλήξη και άλλα σοβαρές διαταραχές που σχετίζονται με τον παρατεταμένο περιορισμό. Είναι ζώα που τα εκμεταλλεύονται πλήρως οικονομικά με πρόφαση την διατήρηση και την αναπαραγωγή τους.
Είναι ζώα καταδικασμένα να βιώνουν ένα συνεχές βασανιστήριο, να υπακούουν σε εντολές , να τους κόβουν τα φτερά για να μην μπορούν να πετάξουν, δελφίνια σε μια δεξαμενή αντί για τον ωκεανό, ερπετά που ζουν μόνιμα μέσα σε γυάλινους σωλήνες αντί για την φύση, ζώα όλα σε μια μόνιμη καταθλιπτική ζωή με μοναδικό σκοπό το κέρδος των επιχειρηματιών.
Τα Φλαμίνγκο με τα κομμένα φτερά, που δεν θα πετάξουν ποτέ ψηλά και δεν θα νιώσουν ποτέ την αληθινή αίσθηση της ελευθερίας. Οι ζωολογικοί κήποι ακρωτηριάζουν τα πουλιά έτσι ώστε αυτά να μην μπορούν να πετάξουν, αφαιρώντας χειρουργικά το τελευταίο τμήμα της φτερούγας, που αντιστοιχεί σχεδόν σε ολόκληρη την ανθρώπινη παλάμη και είναι απαραίτητο για πτήση, καθιστώντας τα έτσι για πάντα ανάπηρα. Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτή την πρακτική.
Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, όπως και κάθε ζωολογικός κήπος, είναι χώρος εμπορευματοποίησης ψυχών, και έτσι μονάχα θα έπρεπε να το αντιμετωπίζουμε. Δεν είναι διασκέδαση, δεν είναι εκπαίδευση. Είναι βαναυσότητα.
Το να δείχνεις στα παιδιά ζώα που βαριούνται, έχουν κατάθλιψη και περιφέρονται νευρικά στους περιφραγμένους χώρους τους, δεν αποτελεί ενημέρωση για την άγρια ζωή. Είναι σαν να πηγαίνουμε τα παιδιά μας σε φυλακή, για να τα διδάξουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Η ελευθερία δεν είναι μονάχα ανθρώπινο δικαίωμα. Η ελευθερία είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πλάσματος. Και των ανθρώπων Και των ζώων και Δικό μας και Δικό τους.
Με το να δεχόμαστε την σκληρή πραγματικότητα του κόσμου μας ,έχουμε μια ευκαιρία να ορίσουμε το είδος μας και να αλλάξουμε την πορεία δράσης μας. Ας προσπαθήσουμε να σώσουμε ότι κανονικά καταστρέφουμε.
Ειναι η στιγμή το κράτος -Υπουργείο Περιβάλλοντος να δείξει στοιχειώδη φροντίδα για τα ζώα αυτά και να προχωρήσει στην υλοποίηση της πρότασής μας.
Στις 30 Νοεμβρίου του 2020, όταν ο γαλλος επιχειρηματίας έκανε δημόσιες εκκλήσεις για οικονομική στήριξη του Αττικού Πάρκου λογω των συνεπειών απο την covid19 η πρόταση της ΠΦΠΟ στο ΥΠΕΝ ήταν να δοθεί βοήθεια από το ΥΠΕΚΑ αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η βοήθεια αυτή δεν θα πάει απευθείας στον κ Λεσουέρ αλλά μέσω ελέγχου από ανεξάρτητους, νόμιμους οργανισμούς για την προστασία των ζώων (προτείνουμε οργανισμούς). Ο κ Λεσουέρ και οι λοιποί συνιδιοκτήτες της επιχείρησης θα αποχωρήσουν ώστε πλέον αυτή να μετατραπεί σε καταφύγιο άγριας πανίδας υπό τον έλεγχο των ανωτέρω αναφερόμενων οργανισμών σε συνεργασία με το ΥΠΕΚΑ, θα σταματήσει προσωρινά η αναπαραγωγή των ήδη υπαρχόντων αιχμάλωτων ζώων με υποχρεωτική την έναρξη διαδικασιών απελευθέρωσής τους στο φυσικό τους περιβάλλον, όσων βέβαια εξ αυτών είναι σε θέση να απελευθερωθούν, και φυσικά η απαγόρευση αγοράς νέων.
Αυτό είναι και το πάγιο αίτημά μας προς το ΥΠΕΚΑ. Η με νόμο απαγόρευση εισαγωγής μέσω αγοραπωλησίας ή η εγχώρια αγοραπωλησία και με σκοπό την εκμετάλλευση άγριων ζώων.
Το Αττικό Πάρκο πλέον να μετατραπεί σε καταφύγιο άγριας πανίδας όπου όσες θέσεις απελευθερώνονται θα καλύπτονται από ζώα της εγχώριας ή/και μη εγχώριας άγριας πανίδας που χρήζουν βοήθειας, με μόνη προϋπόθεση τη μελλοντική απελευθέρωσή τους στο φυσικό τους περιβάλλον στις περιοχές που το κάθε είδος ανήκει.