Διαβάσαμε σήμερα στα Χανιώτικα Νέα επιστολή της Ένωσης Τουριστικών Καταλυμάτων και άλλες φορές της Ένωσης Ξενοδόχων και συναφών επαγγελμάτων, στην οποία διαμαρτύρονται για τα αδέσποτα, τα οποία ζητούν από το Δήμο να τα περισυλλέξει.
Κάθε τέτοια εποχή οι Ενώσεις αυτές κάνουν την εμφάνισή τους με μια επιστολή ίδια κι απαράλλακτη στην οποία ζητά πράγματα ανεφάρμοστα και μη νομότυπα. Όλο το υπόλοιπο διάστημα τηρούν σιγή ιχθύος για ένα θέμα με κοινωνικές, πολιτιστικές και άλλες διαστάσεις, γεγονός που μας προβληματίζει έντονα. Επίσης κάθε αρχή της τουριστικής περιόδου σε πέριξ ξενοδοχείων χώρους έχουμε πολλές δολοφονίες με δηλητηρίαση, κοινώς φόλα, ανυπεράσπιστων ζώων. Ποτέ δεν είδαμε τις Ενώσεις αυτές να παίρνουν σαφή, ρητή και κατηγορηματική θέση στο γεγονός αυτό που δεν τιμά κανένα. Και ως είθισται στοχοποιούν τα αδέσποτα και ποτέ τον άνθρωπο, που τα δημιουργεί.
Αλλά τι ακριβώς ζητούν με τις επαναλαμβανόμενες κατ έτος αυτές επιστολές της; Να μαζευτούν όλα τα χιλιάδες αδέσποτα, που ενοχλούν τον καθένα; Ας πληροφορηθούν λοιπόν, ότι ο νόμος το απαγορεύει. Ο νόμος και ορθά επιβάλλει στο Δήμο την στείρωση του ζώου και μετά την επαναφορά του εκεί που ζούσε. Ζητούν λοιπόν να παρανομήσει ο Δήμος; Και να το ήθελε η κάθε δημοτική αρχή να τα περιμαζέψει, αυτά είναι χιλιάδες, να τα βάλει που; Δεν είναι 10, 20, 50, 100. Ο καλλικρατικός Δήμος των Χανίων, που όλος είναι μια τουριστική περιοχή, έχει πάνω από 2000 αδέσποτα.
Τι ακριβώς ζητούν λοιπόν; Γιατί το να γράφουμε αβασάνιστα μια επιστολή και να δημιουργούμε εντυπώσεις είναι εύκολο. Το να συμβάλλεις με προτάσεις δημιουργικές και ρεαλιστικές είναι το δύσκολο. Το να βάλλεις κατά του ανθρώπου που δημιουργεί τα αδέσποτα είναι το δύσκολο.
Αλλά και οι ίδιοι οι τουρίστες τους διαψεύδουν την και καταστούν έωλο το επιχείρημά τους, ότι ενοχλούνται από τα αδέσποτα. Δεν τους ενοχλούν τα ζώα κύριοι ξενοδόχοι, τους ενοχλεί αφάνταστα το τεράστιο έλλειμμα φιλοζωικής κουλτούρας της χώρας, μιας λεγόμενης ευρωπαικής κατά τα άλλα χώρας. Ας τους ακούσουμε όμως τους ίδιους ή μάλλον ας τους διαβάσουμε. Σταχυολογούμε μερικές μόνο επιστολές που έχουμε πάρει, λογω έλλειψης χώρου, και είναι όλες αυτές στην διάθεση του καθενός. Προς διευκόλυνση δε των αναγνωστών παραθέτουμε πιο κάτω την μετάφραση αυτών.
Τι έχουν να πουν οι κύριοι ξενοδόχοι και άλλοι κάτοχοι τουριστικών καταλυμάτων αλλά και οι αρμόδιες αρχές; Πότε θα καταλάβουν ποιός φταίει και να τον στοχοποιήσουν και να τον περιμαζέψουν; Πότε θα δουν τις λύσεις εκείνες που θα λύσουν το θέμα; Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Στέλνουμε επίσης αυτή την απάντηση στα αρμόδια υπουργεία και σε όλους εκείνους τους ανευθυνουπεύθυνους που μέσα από τα γραφεία τους και τα κλιματιστικά τους κάνουν, χωρίς καν να υποψιάζονται τι συμβαίνει στους ελληνικούς δρόμους, στην ελληνική επαρχία, ασκήσεις επί χάρτου, σχέδια επικοινωνιακού χαρακτήρα. Η Πολιτεία διαχρονικά προκλητικά απούσα ή ωσεί παρούσα, οι Δήμοι αδιάφοροι, οι πολίτες να εγκαταλείπουν σωρηδόν τα ζώα και μετά όλοι μαζί να διαμαρτύρονται άσκοπα, υποκριτικά και ανερυθρίαστα.
Xθες έγινε μια σύσκεψη στο Δήμο Αποκορώνου για τα αδέσποτα παρούσης της Ένωσης Ξενοδόχων. Έγινε μια εποικοδομητική συζήτηση που θα πρέπει να την λάβουν υπόψη τους οι ‘Ενώσεις αντί τις καθιερωμένες της, επετειακού τύπου επιστολές τους. Γιατί μπορεί σήμερα λόγω των γεωπολτικών συνθηκών στην ευρύτερη περιοχή οι τουρίστες καταφθάνουν κατά εκατοντάδες εκατομμύρια στη χώρα μας. Επειδή η επίπλαστη ευμάρεια έχει στοιχίσει πολύ ακριβά στη χώρα μας ας το σκεφτούν όλοι τους γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά.
Αναστασία Βυσσίνου Μπομπολάκη, Πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας.
“Τι κρίμα , Είμαστε πολλοί στενοχωρημένοι και ποτέ δεν θα καταλάβουμε πως σκέπτονται αυτοί οι άνθρωποι που δολοφονούν πλάσματα του Θεού. Θα πάνε στη κόλαση . Είμαστε αγανακτισμένοι και μετά από χρόνια διακοπών στην Κρήτη ποτέ δεν θα έλθουμε πάλι εξ αιτίας αυτών των εγκλημάτων απέναντι στα ζώα ούτε και οι φίλοι μας . Regina and Hans
“Όταν λίγες ημέρες πριν έφυγαν απ’ τη ζωή τα δυο μου σκυλιά, ήθελα να φύγω μαζί τους. Κάθε φορά που έφευγα από το σπίτι, τα μάτια τους με κοιτούσαν με τέτοιο τρόπο σαν να έφευγα για πάντα. Όταν γυρνούσα με καλωσόριζαν με χαρά μικρού παιδιού που παίρνει το δώρο του που τόσο λαχταρούσε. Ήμουν όλος ο κόσμος για αυτά και αυτά για μένα. Λίγες ημέρες πριν, το σπίτι μου ήταν γεμάτο αγάπη, τώρα κάθε γωνία περιβάλει πόνος και αναμνήσεις που κόβουν την καρδιά μου σαν μαχαίρι. Προχθές σκότωσαν τα σκυλιά μου. Πέθαναν με πολύ βίαιο τρόπο, αφήνοντας πίσω πληγή που δεν θα επουλωθεί ποτέ τελείως. Όταν ήρθα στη Ελλάδα δεν γνώριζα ότι θα πληρώσω τόσο ακριβά της χρυσές παραλίες και την γαλάζια θάλασσα. Γιατί δίπλα στην όμορφη Κρήτη, γεμάτη παράδοση και χρώματα, υπάρχει μια άλλη, κοντά στην πόρτα σου, μουχλιασμένη από σκουπίδια και πτώματα. Τότε η λέξη φόλα, ήταν για μένα ένας ξένος όρος, κάτι εξωπραγματικό. Γρήγορα κατάλαβα ότι εδώ και καιρό δεν σοκάρει κανένα. Χθες, ψάχνοντας για φόλες, άνοιγα σκουπιδοτενεκέδες και έβλεπα σκοτωμένα γατιά και κοτόπουλα. Θυμάμαι πολύ καλά, πριν μερικά χρόνια, στο μαγαζί που δούλευα, μπήκε ένας πελάτης και από την πόρτα, με φωνή σαν καμπάνα, ξεκίνησε να μοιράζεται μαζί μας μια ιστορία. Η ιστορία πως ο ίδιος αποφάσισε να καθαρίσει το χωριό του από τις γάτες. Όπως έλεγε, έκανε. Πήγε εκείνο το βράδυ και έβαλε φόλες σε πολλά σημεία του χωριού, και ξάπλωσε. Πόση ήταν η χαρά του όταν είδε το πρωί ότι η πράξη του είχε μεγάλη επιτυχία. Το σπαστό του γέλιο και τη περηφάνια στη φωνή ακόμα με κάνουν να νιώθω άρρωστη.” Kasia Topa
“Μετά από τις διακοπές μας στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην Κρήτη που πάμε για πολλά χρόνια, ταξιδεύουμε εκεί έτσι ώστε να μπορούμε όλο και περισσότερο να μαθαίνουμε ότι αφορά στην Ελλάδα, Σε σχέση όμως με τα ζώα ,για μας πλέον δεν είναι αποδεκτή. Ναι, γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αδέσποτων σκύλων και γατών και γνωρίζουμε επίσης ότι η εκτεταμένη στείρωση των ζώων αυτών είναι ακριβή. Αλλά: Μήπως, γι αυτό το λόγο τελικά , αυτά τα ζώα πεθαίνουν βασανιστικά, από δηλητηρίαση για να γίνει εκκαθάρισή τους έτσι?. Πριν από χρόνια, όταν ήμουν παιδί, βλέποντας τι γίνεται με τα ζώα στην Ελλάδα συνδέθηκα συναισθηματικά με τη διαμονή μου εκεί. Θυμάμαι τις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου, όπου οι γάτες ήταν μέρος της ζωής μου κει. Σήμερα τα ξενοδοχεία είναι εντελώς άδεια από ζώα και τα παιδιά μου με ρωτούν γιατί συμβαίνει αυτό. Και οφείλω να εξηγήσω ότι τα αδέσποτα ζώα δεν είναι ευπρόσδεκτα εδώ και σκοτώνονται σκόπιμα σε μεγάλους αριθμούς . Επειδή εμείς οι ίδιοι έχουμε δύο γάτες, αυτές οι δολοφονίες δεν είναι κατανοητές για τα παιδιά μου. Βλέπουμε κάθε χρόνο μικρές γάτες και σκυλιά στα χωριά και ξέρουμε ότι θα χρειαστεί να πεθάνουν με αγωνιώδη θάνατο στο επόμενο κύμα δολοφονιών. Για εμάς ως οικογένεια αυτή η έλλειψη σεβασμού για τα ζώα δεν είναι αποδεκτή και έτσι δεν είμαστε στην ευχάριστη θέση πλέον να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα, ακόμη και να μάθουμε από «αγάπη» για τη χώρα εδώ και χρόνια την ελληνική γλώσσα, δεν μπορούμε και δεν θέλουμε πια να επισκεφθούμε την Ελλάδα. Μην ενοχλείτε τα αδέσποτα ζώα στους δρόμους, στα παιδιά μας αρέσει να παίζουν μαζί τους. Αλλά η γνώση των μαζικών δολοφονιών, ο βασανιστικός πόνος των ζώων δεν αφήνει να ζήσουμε πια ξέγνοιαστες διακοπές στην Ελλάδα. Αφήστε εμάς και τα παιδιά μας να ταξιδέψουμε και πάλι σε μια Ελλάδα που μετράει ως το λίκνο του δυτικού πολιτισμού και, επομένως, δείχνει σεβασμό για όλα τα έμβια όντα. Μέχρι εκείνη την στιγμή, λέμε αντίο !!! Οικογένεια Mühleder, Αυστρία .