Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος εορτάζεται στις 5 Ιουνίου κάθε έτος και αποτελεί το κύριο όχημα των Ηνωμένων Εθνών για την ενίσχυση της ευαισθητοποίησης και της δράσης για την προστασία του περιβάλλοντος. Ως περιβάλλον, ορίζεται “το σύνολο των φυσικών και ανθρωπογενών παραγόντων και στοιχείων, που βρίσκονται σε αλληλεπίδραση και επηρεάζουν και την οικολογική ισορροπία, την ποιότητα της ζωής, την υγεία των κατοίκων, την ιστορική και πολιτιστική παράδοση και τις αισθητικές αξίες.” Στην εποχή του Covid-19 βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις καταστροφικές συνέπειες των δράσεών μας απέναντι στα ζώα και στο περιβάλλον. Η αυξανόμενη συχνότητα εκδηλώσεων ασθενειών και η πρόσφατη πανδημία Covid-19 συνδέονται με την κλιματική αλλαγή, την απώλεια βιοποικιλότητας, την αποψίλωση των δασών, την κατανάλωση ζώων κ.λπ. (Νέα επιστημονική δημοσίευση αναφέρει: Η ανθρώπινη σαρκοφαγία είναι ο κύριος λόγος εξαφάνισης σπονδυλωτών ζώων, συγκεκριμένα αυτή απειλεί το 1/4 των υπαρχόντων σπονδυλωτών ζώων.)
Στην Ευρώπη, η ανθρώπινη δραστηριότητα διαμορφώνει τη βιοποικιλότητα για περισσότερα από 5.000 χρόνια, από τότε που άρχισε να εντείνεται η γεωργία και η κτηνοτροφία. Ωστόσο, οι γεωργικές και βιομηχανικές επαναστάσεις των τελευταίων 150 ετών οδήγησαν σε δραματικές και επιταχυνόμενες αλλαγές στη χρήση της γης, σε εντατικοποίηση της γεωργίας, αστικοποίηση και εγκατάλειψη της γης. Η Κλιματική Κρίση αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις της εποχής μας. Οι επιπτώσεις της γίνονται αισθητές σε όλο τον πλανήτη, καθώς επηρεάζουν τους ανθρώπους, τη φύση και την οικονομία. Επιπλέον, η κλιματική αλλαγή έχει αρνητικές συνέπειες για τα μέσα διαβίωσης, τη δημόσια υγεία, την επισιτιστική ασφάλεια και τη διαθεσιμότητα νερού. Αυτό, με τη σειρά του, έχει αντίκτυπο στην ανθρώπινη κινητικότητα, γεγονός έχει οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της κλίμακας μετανάστευσης και μετακίνησης. Οι μελλοντικές προβλέψεις ποικίλλουν από 25 εκατομμύρια έως 1 δισεκατομμύριο περιβαλλοντικούς μετανάστες-πρόσφυγες μέχρι το 2050, να κινούνται είτε εντός των χωρών τους είτε διασυνοριακά, σε μόνιμη ή προσωρινή βάση, ενώ 200 εκατομμύρια είναι η πιο ευρέως διατιθέμενη εκτίμηση. Η κλιματική αλλαγή δεν μπορεί πλέον να θεωρείται απλώς ένα περιβαλλοντικό ή αναπτυξιακό ζήτημα. Η σημαντικότερη απόρροιά της είναι ότι θέτει σε κίνδυνο την προστασία και βελτίωση της ανθρώπινης υγείας και ευημερίας.
Είναι σαφές ότι οι άνθρωποι είναι πλέον μια δύναμη της φύσης που ανταγωνίζεται το κλίμα και τη γεωλογία στη διαμόρφωση της επίγειας βιόσφαιρας και των διαδικασιών της. Η ανθρώπινη δραστηριότητα αφήνει μια επίμονη υπογραφή στη Γη. Η Ανθρωπόκαινος γεωλογική εποχή περιγράφει την ορατή πλέον απειλή για μια πλανητική βιολογική-οικολογική καταστροφή, για την οποία θα ευθύνεται αποκλειστικά το ανθρώπινο είδος. Βαδίζουμε ολοταχώς προς την «έκτη μαζική εξαφάνιση» του γήινου βιόκοσμου: μία πλανητικής κλίμακας καταστροφή που τα αίτιά της, αυτή τη φορά, θα είναι ανθρωπογενή και ήδη σηματοδοτείται από φαινόμενα όπως η εξαφάνιση των ειδών, η καταστροφή των τροπικών δασών, η ερημοποίηση, η εξάλειψη των πόρων και η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Ο αντίκτυπος του ανθρώπου στη βιοποικιλότητα αποτελεί επίσης ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ανθρωποκαίνου εποχής. Οι άνθρωποι είναι οι απόλυτοι μηχανικοί οικοσυστημάτων, που αναδιαμορφώνουν συνήθως τη μορφή και διαδικασία οικοσυστήματος χρησιμοποιώντας εργαλεία και τεχνολογίες, όπως η φωτιά, που είναι πέρα από την ικανότητα οποιουδήποτε άλλου οργανισμού. Αυτή η εξαιρετική ικανότητα για τη μηχανική οικοσυστημάτων, συνέβαλε στη διατήρηση της άνευ προηγουμένου αύξησης του πληθυσμού, έτσι ώστε οι άνθρωποι να καταναλώνουν τώρα περίπου το ένα τρίτο του συνόλου της επίγειας καθαρής πρωτογενούς παραγωγής, και να παράγουν περισσότερο άζωτο από όλα τα άλλα χερσαία ζώα.
Η ηθική μας στάση προς το περιβάλλον αντανακλά την κατάσταση που βρίσκεται τώρα ο πλανήτης μας για αυτό και είναι σημαντικό να υιοθετήσουμε και περιβαλλοντική ηθική. Η Περιβαλλοντική Ηθική είναι μια συστηματική ηθική, η οποία διευρύνει το πεδίο του ηθικού προβληματισμού, ώστε οι μέλλουσες γενεές, μη ανθρώπινα έμβια όντα και μη αισθητική φύση να εκλαμβάνονται ως ηθικά σημαίνουσες κατηγορίες. Όσο οι δυνατότητες παρέμβασής μας στην εσωτερική και εξωτερική φύση μας διευρύνονται με την αξιοποίηση της σύγχρονης επιστήμης και της τεχνικής, ιδιαίτερα με τις τεράστιες εξελίξεις στη γενετική και τη βιοτεχνολογία, άλλο τόσο διευρύνονται οι υποχρεώσεις μας με αυτές τις αυξανόμενες δυνατότητες παρέμβασής μας. Εκτός από την εγγενή αξία τους και τα άυλα αγαθά που μας παρέχουν τα οικοσυστήματα, όπως ο πνευματικός τους πλούτος και η αισθητική αξία τους, είναι τα θεμέλια κάθε οικονομίας και κοινωνίας. Είναι η υποδομή στην οποία βασίζονται η ευημερία μας και η ίδια η ύπαρξή μας.
Οι άνθρωποι και η φύση είναι μέρος ενός συνδεδεμένου συστήματος το οποίο πρέπει να καταλάβουμε πώς λειτουργεί, ώστε να προλαμβάνουμε και όχι να διαχειριζόμαστε τις συνέπειες των ενεργειών μας κατά της φύσης. Τα οικολογικά προβλήματα του πλανήτη μας υποχρεώνουν να θεμελιώσουμε ηθικές σχέσεις που μέχρι τώρα δεν είχαν μελετηθεί συγκροτημένα και συστηματικά: τα καθήκοντα του ανθρώπου προς τη φύση. Οι άνθρωποι δεν είναι οι μόνοι αισθανόμενοι κάτοικοι της Γης συνεπώς, πρέπει να σταματήσουμε να περιφρονούμε τα συμφέροντα των μη ανθρώπινων ζώων και να προχωρήσουμε προς μια κοινωνία που νοιάζεται για τη φροντίδα του πλανήτη μας, προς όφελος όλων των αισθανόμενων κατοίκων της.
H ΠΦΠΟ στηρίζει το κάλεσμα συγκέντρωσης στο Σύνταγμα στις 5 Ιουνίου και καλεί όλα τα σωματεία και τα μέλη της να παρευρεθούν και να γίνουν η φωνή της Φύσης.
Πανελλαδική Φιλοζωική Περιβαλλοντική Ομοσπονδία
Εδώ το event:
https://www.facebook.com/events/781634979407936/