Η πρόεδρος της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας, Ειρήνη Μολφέση, παρουσίασε χθες τις θέσεις της Π.Φ.Ο. στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, για το υπό διαμόρφωση νομοσχέδιο «Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό».
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την τοποθέτηση της
Αξιότιμα μέλη της Επιτροπής,
Εκπροσωπώ την Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία και μιλώ σήμερα εκ μέρους όλων των σωματείων μελών μας, αλλά και εκ μέρους της Ομοσπονδίας Αττικής και Σαρωνικού. Θα ήθελα να αρχίσω εκφράζοντας την χαρά μας που τέτοια δύσκολη εποχή, έφτασε παρ όλα αυτά στη βουλή ένα νομοσχέδιο για την προστασία των ζώων συντροφιάς. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον Υφυπουργό κ. Ροντούλη που ασχολήθηκε προσωπικά και είχε το θάρρος, την επιμονή και την αντοχή να φτάσει μέχρι εδώ.
Το νομικό πλαίσιο που δημιουργείται, σίγουρα δεν είναι τέλειο αλλά είναι μια αρχή προς τη σωστή κατεύθυνση. Τιμωρεί σωστά την κακοποίηση ζώων που δυστυχώς έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας στη χώρα μας, απαγορεύει το τόσο βάναυσο τσίρκο, εδραιώνει την απαγόρευση του ακρωτηριασμού αυτιών και ουράς των σκύλων, αποδέχεται τις κινητές μονάδες στειρώσεις και την αφιλοκερδή προσφορά ξένων κτηνιάτρων …
Παρ όλα αυτά, το νομοσχέδιο απέχει αρκετά από τα ευρωπαϊκά πρότυπα και δεν δίνει λύσεις στο πρόβλημα των πολυάριθμων αδέσποτων που βρίσκονται στους δρόμους, ούτε παίρνει μέτρα πρόληψης που να αποτρέπουν να προστίθενται συνεχώς καινούργια αδέσποτα. Θέλω να σας περιγράψω, γιατί είναι θέμα παρεξηγημένο, τι είναι ένα φιλοζωικό σωματείο και πως δουλεύει.
Στα 9/10 της Ελλάδας η προστασία των ζώων ασκείται αποκλειστικά από τις φιλοζωικές οργανώσεις. Αυτές οι οργανώσεις δεν χρηματοδοτούνται από πουθενά. Απαρτίζονται από πολίτες οι οποίοι, εξ ιδίων πόρων και χρημάτων (από την τσέπη τους), προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πακέτο της στείρωσης και φροντίδας των αδέσποτων ζώων.
Ασκούν το κοινωνικό τους έργο παράλληλα µε το επάγγελµα τους και την ιδιωτική τους ζωή. Έτσι, οι εθελοντές της πλειοψηφίας των σωματείων αναλαμβάνουν την φροντίδα συγκεκριμένων ζώων, πληρώνουν ενδιαίτημα (πανσιόν) για να στεγαστούν αυτά, η τα φιλοξενούν σπίτι τους μέχρι να είναι σε θέση να υιοθετηθούν ή να επιστρέψουν στο δρόµο, υγιή πλέον και στειρωµένα. Πληρώνουν φυσικά την τροφή, την όποια θεραπεία η φάρμακα, τα εμβόλια, τις αποπαρασιτώσεις κλπ.
Η πολιτική που ακολουθούν τα Σωματεία είναι ( τουλάχιστον μέχρι την αρχή της κρίσης) η πλήρης αποκατάσταση του κάθε ζώου, όσο δαπανηρή και αν είναι αυτή, ακόµα και σε περιπτώσεις σοβαρών τραυματισμών. Επειδή, δυστυχώς, δεν υπάρχει η δυνατότητα να μαζευτούν όλα τα αδέσποτα ζώα γιατί μιλάμε για ιλιγγιώδη νούμερα, δίνεται προτεραιότητα σε αυτά που έχουν άμεση ανάγκη (πληγωμένα, άρρωστα, κουτάβια)
Περισσότερα από 20.000 εγκαταλελειμμένα ζώα στειρώνονται κάθε χρόνο στη χώρα µας, χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τον εθελοντισμό φιλοζωικών σωματείων και πολιτών, χωρίς καµία επιδότηση από την Πολιτεία. Η Εύρεση οικογένειας γίνεται συνήθως δημοσιεύοντας αναλυτική αγγελία για κάθε ζώο στα Μ.Μ.Ε. και στις ιστοσελίδες των σωματείων. Όταν και αν εκδηλωθεί ενδιαφέρον για κάποιο ζώο, η διαδικασία που ακολουθείται είναι: η συμπλήρωση ερωτηματολογίου από τον ενδιαφερόμενο, ο προέλεγχος στον χώρο που θα διαµένει το ζώο, η ηλεκτρονική σήµανση, υπογραφή συμβολαίου, δοκιμαστική περίοδος, επανέλεγχοι.
Ο εθελοντισμός είναι ο βασικός µοχλός σε αυτή την προσπάθεια. Όλα τα µέλη των φιλοζωικών σωµατείων και φιλοζωικών οµάδων είναι αποκλειστικά εθελοντές. Επειδή στην Ελλάδα ο εθελοντισµός δεν έχει ιδιαίτερη παράδοση, πολλοί πολίτες δεν µπορούν να καταλάβουν γιατί οι εθελοντές προσφέρουν καθημερινά χρόνο, χρήµα και ψυχή, πόσο µάλλον όταν το αντικείµενο του εθελοντή φιλόζωου είναι τα απορρίµµατα του αδιάφορου ή µη φιλόζωου πολίτη, τα αδέσποτα ζώα.
Επιστρέφοντας στο νομοσχέδιο, πιστεύουμε ότι κάποια σημεία, κυρίως στο αρθ.9 θα δημιουργήσουν προβλήματα, γιατί βασίζουν όλη την διαδικασία περισυλλογής, εμβολιασμού και στείρωσης των αδέσποτων, σε υποδομές που δεν διαθέτει η Ελλάδα, και που δεν υπάρχει δυστυχώς καμία δυνατότητα, τη στιγμή που η χώρα καταρρέει οικονομικά, να δημιουργηθούν. Αν ζητήσετε στοιχεία από το υπουργείο, θα διαπιστώσετε μόνοι σας ότι, στο 90 % της επικράτειας, δεν υπάρχει ούτε ίχνος υποδομής για τα αδέσποτα.
Σας παρακαλώ να ζητήσετε έγγραφα στοιχεία για το
– πόσοι Δήμοι έχουν, ως οφείλουν βάσει του νόμου 3170 εδώ και 9 χρόνια, πρόγραμμα για τα αδέσποτα;
– Πόσα δημοτικά καταφύγια με άδεια λειτουργίας υπάρχουν; (και τον αριθμό αδείας τους)
– Πόσα ιδιωτικά καταφύγια με άδεια λειτουργίας υπάρχουν;
– Πόσα δημοτικά η διαδημοτικά κτηνιατρεία υπάρχουν;
– Πόσα νόμιμα λειτουργούντα ενδιαιτήματα ζώων (pension) υπάρχουν;
Χωρίς αυτά τα στοιχεία, πως θα κρίνετε τι καλείστε να ψηφίσετε και εάν αυτό, είναι αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή; Ζητήστε σας παρακαλώ και τον προϋπολογισμό για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του προγράμματος που προβλέπει το νομοσχέδιο. Χρειάζεται λοιπόν μια πρόβλεψη ότι μέχρι να δημιουργηθούν δημοτικές υποδομές σύμφωνες με τις προδιαγραφές, δήμοι και οργανώσεις θα δικαιούνται να βρίσκουν προσωρινές λύσεις για τη φιλοξενία των ζώων, προκειμένου να υπάρξουν τα προγράμματα εμβολιασμού και στείρωσης.
Το οξύ πρόβληµα της εγκατάλειψης, και η έξαρση της εκτροφής και της εμπορίας ζώων, παράνομη η νόμιμη, από επαγγελματίες και ιδιώτες, έχουν φέρει την Ελλάδα στην πρώτη θέση αριθµού αδέσποτων ζώων ανά κάτοικο. Δεν εννοούμε ότι είναι λάθος τα προγράμματα για τα αδέσποτα, αλλά εάν δεν συνοδευτούν από μέτρα που να κτυπάνε τη ρίζα του προβλήματος, πετάμε λεφτά από τα παράθυρα. Είναι σημαντικό να γίνει σαφές και σε μας, αυτό που η υπόλοιπη Ευρώπη γνωρίζει από καιρό.
Ότι χωρίς συγκεκριμένα μέτρα περιορισμού της εκτροφής και της εμπορίας ζώων, ο πληθυσμός των ζώων συντροφιάς και συνεπώς ο πληθυσμός των αδέσποτων στο δρόμο, θα αυξάνονται δραματικά κάθε χρόνο. Η χώρα μας, πολύ απλά, δεν μπορεί να απορροφήσει τέτοια παραγωγή ζώων.
Πρέπει να μειωθούν εισαγωγές και παράγωγη, γιατί τις συνέπειες αυτής της υπερβολικής παραγωγής, τις πληρώνει όλη η κοινωνία. Αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο μέρος της εμπορίας γίνεται σε παράνομη βάση, είτε χωρίς άδεια, είτε από παράνομη πηγή (παράνομα εκτροφεία-παράνομες εισαγωγές-ιδιώτες που ζευγάρωσαν το ζώο τους), είτε σε συνθήκες που δεν επιτρέπονται. Από το εμπόριο αυτό, το Κράτος δεν εισπράττει φόρο, αλλά καλείται να πληρώσει τις συνέπειες της δραστηριότητας του συγκεκριμένου κλάδου.
Το άρθρο 6. Εάν ο αγοραστής ενός κατοικιδίου δεν αναλάβει επισήμως την ευθύνη για το ζώο που αγοράζει, δίνοντας τα πλήρη στοιχεία του τη στιγμή της αγοράς, όπως θα έκανε εάν αγόραζε μηχανάκι, και όπως ακριβώς γίνεται σε περίπτωση υιοθεσίας (και όχι με αόριστη πρόβλεψη να βάλει μικροτσίπ στο μέλλον), δεν υπάρχει κανένας τρόπος να καταλάβει την ευθύνη που αναλαμβάνει.
Και αυτό που είναι γνωστό σε μας τους φιλοζωικούς φορείς, ως «ανεύθυνη ιδιοκτησία» και περιλαμβάνει παρορμητική αγορά, ανεξέλεγκτο ζευγάρωμα και εγκατάλειψη, αποτελεί τον μηχανισμό παραγωγής των αδέσποτων και θα συνεχίσει για πάντα. Το να εκτιναχτούν οι αριθμοί των αδέσποτων σε τόσο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον είναι επιλογή ιδιαιτέρως ανεύθυνη, με συνέπειες πολύ επικίνδυνες, τόσο υγειονομικά όσο και ηθικά.
Να επισημάνω και την σύγχυση που θα δημιουργήσει το αρθ.10 για την μετακίνηση των ζώων συντροφιάς, γιατί ο κανονισμός 998 που αναφέρεται, αφορά μετακινήσεις εντός κρατών – μελών της Ε.Ε. και όχι εντός της Επικράτειας. Άρα πρέπει να φύγει όλη η παράγραφος 4 για να είναι σωστό και κατανοητό το άρθρο.
πηγη:http://www.zoosos.gr/article/886/e-topothetese-tes-ppho-ste-diarke-epitrope-paragoges-kai-eboriou-gia-nomoshedio