Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940-1941, τα ιπποειδή, άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην υποστήριξη του ελληνικού στρατού. Σε μια εποχή που τα μηχανοκίνητα μέσα ήταν ελάχιστα και τα βουνά της Πίνδου απροσπέλαστα, τα ζώα αυτά αποτέλεσαν τον βασικό μέσο μεταφοράς εφοδίων και τραυματιών. Αν δεν υπήρχαν τα ιπποειδή, η μεταφορά πολεμοφοδίων, τροφίμων, τραυματιών και προμηθειών μέσα από τα απάτητα βουνά και τα χιονισμένα μονοπάτια θα ήταν αδύνατη. Αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας τα ιπποειδή και σε αυτό τον πόλεμο, στάθηκαν στο πλευρό των ανθρώπων, σιωπηλοί μαχητές και σύντροφοι!
Τα άλογα και τα μουλάρια ανέβαιναν, δίπλα στους πολεμιστές συντρόφους τους, δύσβατες πλαγιές μέσα σε βροχή, λάσπη και χιόνι, συχνά χωρίς ξεκούραση ενώ υπέφεραν από το κρύο και την πείνα. Τα περισσότερα από αυτά δεν γύρισαν ποτέ πίσω… χάθηκαν γιατί δεν άντεξαν την πείνα και τις κακουχίες ή έπεσαν χτυπημένα από εχθρικά πυρά, έχοντας όμως προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες.
Τελικά, τα ιπποειδή του ’40 δεν ήταν απλώς μέσα μεταφοράς ήταν σύντροφοι, συμπολεμιστές, ζωντανά πλάσματα που μοιράστηκαν με τους ανθρώπους τις ίδιες κακουχίες. Ας τα θυμόμαστε και ας εκτιμούμε όσα πρόσφεραν, μαθαίνοντας από τις αφηγήσεις όσων πολέμησαν στα βουνά της Πίνδου, πως αυτά τα ζώα υποστήριξαν, με τον δικό τους τρόπο, τον αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
