Με ένα ανησυχητικό φαινόμενο, που παρατηρείται τελευταίως, μετά από μία ανάπαυλα κάποιων ετών, καταπιάνεται το τελευταίο τεύχος του Πρακτορείου, που κυκλοφορεί σήμερα. Αυτό της αύξησης κατοχής σκύλων ράτσας ή κατοικίδιων που αγοράστηκαν ή αποκτήθηκαν από φίλους και γνωστούς και της εγκατάλειψης τους σε σύντομο χρονικό διάστημα τη στιγμή που περίπου 2.500.000 αδέσποτα ζώα κυκλοφορούν ήδη ανάμεσά μας, εγκαταλελειμμένα στην τύχη τους, από στιγμιαίους «φιλόζωους». Η Πολιτεία αδιαφορεί ή αδυνατεί να πάρει πρωτοβουλίες και η δράση των φιλοζωικών οργανώσεων δεν αρκεί να σώσει την κατάσταση, που μπορεί να επιβαρυνθεί περαιτέρω. Πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα και οι κάτοχοί τους υποχρεώσεις. Παράλληλα, οι αναγνώστες του περιοδικού μπορούν να διαβάσουν για την κακοποίηση των ζώων, καθώς τις περισσότερες τα «εγκλήματα» αφορούν τα κατοικίδια, ως αποτέλεσμα μιας ασυγκράτητης εμπορευματοποίησης.
Τα κατοικίδια πρέπει να γίνουν φίλοι μας
Της Κάτιας Παπαδοπούλου
«Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα»… Και ποιος δεν έχει ακούσει, διαβάσει ή έστω σκεφτεί την φράση του Μενέλαου Λουντέμη. Ορισμένοι την «κουβαλούν» ως κοσμοθεωρία, κάποιοι άλλοι απλά συμφωνούν, ενώ άλλοι την προσπερνούν. Κι όλα αυτά με φόντο ανυπεράσπιστες ψυχές, ζωές που «μιλούν» μόνο μέσα από τα μάτια, πάντα εκεί έτοιμες να προσφέρουν αγάπη, αφοσίωση, πίστη. Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται το φαινόμενο μίας αύξησης κατοχής σκύλων ράτσας (έως και πανάκριβης) ή άλλων κατοικίδιων στη χώρα μας. Άλλο ένα δείγμα είναι και η αύξηση των καταστημάτων «Pet Shop» σε κάθε γειτονιά. Είναι μία ακόμη μόδα; Δυστυχώς το μέλλον θα δείξει.
Ίσα δικαιώματα στη ζωή
Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης, ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου, ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων, κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.
Πρόκειται για τα πρώτα άρθρα της Διεθνούς Διακήρυξης των Δικαιωμάτων των Ζώων το 1978.
Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα, στις κοινωνίες μας σήμερα, στις μέρες της κρίσης; Μέρες ανθρωπιστικής κρίσης όπως τονίζουν οι περισσότεροι φιλόζωοι, αφού υποστηρίζουν ότι όποιος αγαπά τα ζώα δεν συνδέει αυτήν την σχέση με χρήματα, οικονομικούς δείκτες, πτωχεύσεις, μακροοικονομία, επενδύσεις. Είναι μια αγάπη αυθεντική και παντοτινή, μια σχέση σχεδόν συγγενική.
Γιατί τότε στους δρόμους της Αττικής ή άλλων ελληνικών πόλεων κυκλοφορούν αδέσποτα ζώα που δίνουν μάχη με την πείνα, την δίψα, την κακοποίηση. Ο αριθμός είναι απελπιστικός. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, με βάση τα ανά την επικράτεια σωματεία της, τα αδέσποτα ζώα ανέρχονται περίπου σε 2.500.000.
«Είτε αναφερόμαστε στην επαρχία, είτε στα μεγάλα αστικά κέντρα το πρόβλημα παραμένει το ίδιο. Σαφώς το μείζoν θέμα είναι η εγκατάλειψη ενός ζώου, καθώς αυτό μετέπειτα αναπαράγεται ανεξέλεγκτα, διογκώνοντας έτσι τον αριθμό των αδέσποτων» αναφέρει ο υπεύθυνος Τύπου της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδας, Στέφανος Μπάτσας
Πώς φτάνουμε στην εγκατάλειψη; Παίρνουμε ένα ζωάκι συντροφιάς, συνήθως σκύλο ή γάτα, για λόγους διαφορετικούς για τον καθένα. «Οι λόγοι πολλές φορές είναι προσωπικοί. Ορισμένοι επειδή λυπούνται κάποιο ζώο, άλλοι για να ξεπεράσουν κάτι που τους έχει πληγώσει ψυχολογικά, άλλοι για τα παιδιά τους και άλλοι για συντροφιά. Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι πως με τα ζώα υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση ανιδιοτελούς αγάπης. Ένα ζώο προσεγμένο, που επισκέπτεται τον κτηνίατρο του όταν πρέπει, δεν εγκυμονεί κινδύνους για τους ανθρώπους, αντίθετα μπορεί να προσφέρει πολλά σε διάφορους τομείς. Πρέπει ο εκάστοτε υποψήφιος ιδιοκτήτης να αντιλαμβάνεται εξαρχής τις ευθύνες που φέρει η υιοθεσία ενός ζώου και να μην το παρατάει στον δρόμο όταν βρίσκεται προ των ευθυνών του» τονίζουν οι υπεύθυνοι της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδας. Όπως επισημαίνουν όμως «επενδύουν» και πιστεύουν στην φιλοζωία του Έλληνα, αφού «η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί. Κάποιοι συνάνθρωποί μας προσπαθούν να βοηθήσουν κάνοντας ό,τι περνάει από το χέρι τους, παρέχοντας οποιαδήποτε βοήθεια και μέσω φιλοζωικών σωματείων, αλλά και ατομικά, αλλά υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Για αυτό τον λόγο, απευθυνόμαστε στη νεολαία που αποτελεί το μέλλον αυτού του τόπου, με κάποιες διαλέξεις σε σχολεία, εξηγώντας στα παιδιά τα οφέλη και τις ευθύνες που αποφέρει η ιδιοκτησία ενός ζώου».
Στον δρόμο συχνά και ζώα καθαρόαιμα κάθε είδους
«Ο αριθμός των αδέσποτων ζώων συντροφιάς ανέκαθεν ήταν μεγάλος και πάντα αυξανόμενος. Η οικονομική κρίση και η κρίση αξιών στην χώρα μας αύξησε τον αριθμό τους τα τελευταία 5-6 χρόνια» εκτιμά η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, Νατάσα Βυσσίνου Μπομπολάκη, η οποία προσθέτει ότι «είναι χαρακτηριστικό, ότι αυτή την περίοδο βρίσκουμε αρκετά συχνά εγκαταλελειμμένα ζώα καθαρόαιμα κάθε είδους από μικρόσωμα έως και μεγαλύτερου μεγέθους καθώς και καθαρόαιμα κυνηγόσκυλα, τα οποία πάντα κατείχαν ένα σημαντικό ποσοστό της τάξης του 30% στα παρατημένα σκυλιά. Όλες οι πόλεις έχουν χιλιάδες αδέσποτα, σκυλιά και γατιά. Ακόμη και αυτές που έχουν καταφύγια είτε δημοτικά είτε εθελοντικά είναι γεμάτες αδέσποτα ζώα. Ο λόγος είναι απλός. Οι αθρόες εγκαταλείψεις ιδιόκτητων ζώων, οι ανεξέλεγκτες γέννες των ιδιόκτητων ζώων και η εγκατάλειψη στην συνέχεια των νεαρών ζώων παντού.
«Συχνά σχέση εκμετάλλευσης και όχι ζωοφιλίας»
Η κ. Μπομπολάκη θίγοντας το θέμα των υπεύθυνων υιοθεσιών τόνισε ότι «η απόκτηση ενός κατοικίδιου , δηλαδή όταν αυτός/ή που θέλει να υιοθετήσει ένα ζώο συντροφιάς έχει πλήρη επίγνωση των απαιτήσεων, που έχει ένα ζώο, τόσο από άποψη οικονομική όσο και ποιοτικού χρόνου που θα πρέπει να του αφιερώσει, συντελούν πάρα πολύ στον περιορισμό της εγκατάλειψης αργότερα. Στην Ευρώπη, για παράδειγμα Γερμανία στα πλαίσια αυτά, ότι δηλαδή για να έχεις κατοικίδιο θα πρέπει να μπορείς να είσαι σε θέση να διαθέτεις ένα κονδύλι πχ για τα εμβόλια, την σωστή διατροφή του, την στείρωση τους, στις αρρώστιες του κλπ και για να μην έχουν εγκαταλείψεις, όπως στην χώρα μας, φορολογούν την απόκτηση ζώου, αλλού είναι υποχρεωτική δια νόμου, όπως στην Ελβετία για παράδειγμα , η εκπαίδευσή του σκύλου μαζί με τον κηδεμόνα του γιατί εκεί το σκυλί τους το έχουν μαζί τους παντού, είναι μέλος της οικογένειας, άρα θα πρέπει να γνωρίζει βασικούς κανόνες συμπεριφοράς. Τέτοιες ενέργειες συντελούν στην ελαχιστοποίηση της εγκατάλειψης.
Δεν είναι, όπως στην χώρα μας που τα δένουμε, τους πετάμε και ένα ξεροκόμματο, δεν τα πάμε ποτέ στον κτηνίατρο και αυτό δυστυχώς όσο και αν ακούγεται περίεργα, συμβαίνει σε πολύ μεγάλη έκταση σε όλη τη χώρα, κυρίως στις περιοχές έξω από τον ιστό της πόλης».
Τα αδέσποτα στους αφιλόξενους τις περισσότερες φορές ελληνικούς δρόμους είναι εκτεθειμένα σε κάθε κίνδυνο.
Υποφέρουν από ασιτία, από έλλειψη νερού τους θερινούς μήνες, δεν μπορούν να προστατευθούν από ακραία καιρικά φαινόμενα και όπως υπογραμμίζει στο Πρακτορείο η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, Νατάσα Βυσσίνου Μπομπολάκη «σκοτώνονται ή και το χειρότερο πέφτουν θύματα τροχαίου σε συντριπτικό ποσοστό, αντιμετωπίζουν την ζωοφοβία από την οποία χαρακτηρίζεται μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας και τις συνέπειες αυτής, ενώ στην πραγματικότητα είναι τα θύματα, δεν φταίνε αυτά που βρέθηκαν στον δρόμο, φταίει απόλυτα το είδος μας».
Η κ. Μπομπολάκη επισημαίνει ότι «ο εθελοντισμός, κάθε είδος εθελοντισμού, δεν μπορεί να υποκαθιστά την πολιτεία και τις δομές της. Πρέπει να δρα συμπληρωματικά, ποιοτικά και όχι να υποκαθιστά το κράτος, που στην περίπτωση των ζώων συντροφιάς είναι έως ανύπαρκτο, είναι πλήρως και διαχρονικά αδιάφορο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και δυστυχώς το φιλοζωικό κίνημα στη χώρα σχεδόν στην ολότητά του αλλά και στην Ευρώπη σε λιγότερο βαθμό, δεν ασχολείται με τα άλλα ζώα, είτε αυτά ανήκουν στην στεριά είτε στη θάλασσα και στον αέρα.
Υπάρχει λύση;
Το πρόβλημα υπάρχει, υπάρχουν όμως προτάσεις, μέτρα που μπορούν να οδηγήσουν στην λύση του; «Η λύση του προβλήματος δεν απαιτεί ημίμετρα και σπασμωδικές ή τυχαίες κινήσεις αλλά μέτρα ριζικά και γενναία προς την κατεύθυνση της επίλυσης του» επισημαίνουν στην Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία.
«Εκτός από αλλαγές στα ζητήματα της παιδείας, της ενημέρωσης και της κακοποίησης, για τα οποία η Ομοσπονδία μας βρίσκεται συνέχεια σε επαφή με τα αρμόδια υπουργεία, θεωρούμε ότι οι ριζικές λύσεις θα πρέπει να αφορούν στα θέματα του μη πολλαπλασιασμού των ζώων αδέσποτων αλλά κυρίως των δεσποζόμενων διά της στείρωσης από όπου σε σημαντικό βαθμό προέρχονται τα αδέσποτα, μέτρα και κίνητρα κατά της εγκατάλειψής τους, στην πάταξη του παράνομου εμπορίου αλλά και στην δραστική μείωση των εισαγωγών και της εντός Ελλάδας νόμιμης εκτροφής, στην μη πώληση ζώων στα καταστήματα ειδών ζώων αλλά και στις διάφορες υπαίθριες αγορές, στις λαϊκές ή σε παζάρια τύπου Σχιστού».
Συγκεκριμένα προτείνουν:
1.Στείρωση δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς
Καθοριστικής και κομβικής σημασίας για την εξάλειψη των αδέσποτων είναι η στείρωση των δεσποζόμενων ζώων, τα οποία είτε δια της εγκατάλειψής τους είτε δια των ανεξέλεγκτων γεννήσεων είναι οι κύριες πηγές τροφοδοσίας της δεξαμενής των αδέσποτων ζώων.
Τα ημίμετρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα από το υπουργείο για τον έλεγχο των γεννήσεων αλλά και η αδιαφορία ή αδυναμία των Δήμων να ελέγξουν τον αδέσποτο πληθυσμό και η έλλειψη φιλοζωικής κουλτούρας σε πολύ μεγάλη μερίδα ανθρώπων, δεν έχουν συμβάλλει στο ελάχιστο στην μείωσή τους, αντίθετα ο αριθμός τους βαίνει καθημερνά αυξανόμενος.
Καθίσταται υποχρεωτική η στείρωση των δεσποζόμενων σκύλων και γατών από της δημοσιεύσεως του νόμου στο ΦΕΚ για 5 χρόνια με επανέλεγχο της υποχρεωτικής στείρωσης μετά την παρέλευση της 5ετίας ενώ δίνεται μεταβατική περίοδο ενός έτους προκειμένου οι ιδιοκτήτες των ζώων να προχωρήσουν στην στείρωση τους. Μετά την πάροδο της μεταβατικής περιόδου προβλέπεται πρόστιμο 500 ευρώ για κάθε δεσποζόμενο αστείρωτο κατοικίδιο.
2.Απαγόρευση πώλησης όλων των ειδών ζώων από καταστήματα (pet shops) , υπαίθριες αγορές και πανηγύρια.
3.Απαγόρευση δημοσίευσης αγγελιών πώλησης ζώων
Η πράξη έδειξε ότι η υποχρέωση ανάρτησης microchip κατά την δημοσίευση των αγγελιών ΔΕΝ απέδωσε καθώς δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός που θα μπορούσε να ασχοληθεί με τις χιλιάδες αγγελίες που δημοσιεύονται καθημερινά τόσο στον έντυπο όσο και στον ηλεκτρονικό τύπο. Θα πρέπει λοιπόν να απαγορευτούν πλήρως οι αγγελίες πώλησης ζώων όπου και αν αυτές δημοσιεύονται.
4.Απαγόρευση κατοχής άγριου ζώου ως δεσποζόμενου , με την έννοια ότι πληθαίνουν τα εγκαταλελειμμένα άγρια ζώα, τα οποία πωλούνται κανονικά στα pet-shops.
Ρητή αναφορά στο Άρθρο 5, απαγόρευσης κατοχής άγριου ή εξωτικού είδους ως δεσποζόμενου ζώου συντροφιάς. Συνέπεια αυτού, απαγόρευση πώλησης σε ιδιώτες.
Όταν ένα ζώο κακοποιείται
Οι κακοποιήσεις των ζώων στην χώρα μας τείνουν να δώσουν χαρακτηριστικά παθογένειας στην ελληνική κοινωνία με την Ελλάδα να κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στην Ε.Ε. στο θέμα αυτό. Τις περισσότερες φορές βέβαια τα εγκλήματα κακοποίησης αφορούν πρωτίστως τα ζώα συντροφιάς.
Όπως τονίζει όμως η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, Νατάσα Βυσσίνου Μπομπολάκη «αν μπορούσαμε όλοι μας να αντιληφθούμε τον βαθμό κακοποίησης εκατομμυρίων παραγωγικών ζώων μέσα στα σφαγεία, τον απίστευτο βασανισμό χιλιάδων γουνοφόρων ζώων που γδέρνονται ζωντανά για να έχει καλή υφή η γούνα που φοράμε καθαρά για λόγους ματαιοδοξίας ή τα δελφίνια που αντί να διασχίζουν τους ωκεανούς τα έχουμε αιχμάλωτα σε πισινούλες πάλι για την διασκέδασή μας ή τα ζώα στο τσίρκο, που ευτυχώς η χώρα μας πρωτοπορώντας τα απαγόρευσε να έρχονται,θα κατανοούσαμε ότι τηρουμένων, ότι ο βαθμός κακοποίησης των κατοικιδίων είναι πιο “ήπιος “, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη».
Βλέπουμε κακοποίηση; Καταγγελία στην αστυνομία
Ευαισθητοποίηση, ενδιαφέρον και συμμετοχή στην μάχη κατά της κακοποίησης των ζώων φωνάζουν σύσσωμοι οι φιλόζωοι. «Ιστορικά αναδεικνύεται, ότι σε εποχές μεγάλης οικονομικής κρίσης και κρίσης αξιών η βία μεγιστοποιείται τόσο στα ζώα όσο και στους ανθρώπους και τα περιστατικά βίας είναι πολύ περισσότερα και πιο άγρια και ειδεχθή. Έχουμε ηθική υποχρέωση σαν άνθρωποι να μην κλείνουμε τα μάτια σε καμία μορφή κακοποίησης ούτε ζώων ούτε ανθρώπων και να την καταγγέλλουμε στα αρμόδια όργανα δηλαδή στην ελληνική αστυνομία και στις εισαγγελικές αρχές, ώστε οι δράστες να υφίστανται τις συνέπειες του νόμου» επισημαίνει η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, (Π.Φ.Π.Ο.), Νατάσα Βυσσίνου Μπομπολάκη, η οποία αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η κακομεταχείριση, η κακοποίηση, ο βασανισμός των κατοικίδιων αναδείχτηκε συστηματικά από τα φιλοζωικά σωματεία και αποτέλεσε στοιχείο πλέον της δράσης τους τα τελευταία περίπου πέντε με έξι χρόνια, «ενώ πριν υπήρχε στην ελληνική κοινωνία μια τύπου ομερτά. Οι κακοποιήσεις υπήρχαν και παλαιότερα, προσωπικά πιστεύω στον ίδιο ή και σε χειρότερο βαθμό απλά δεν τα μαθαίναμε. Παντού, σε όλη την χώρα. Συμβαίνει πολλές φορές η εικόνα που σχηματίζεται για τον βαθμό κακοποίησης των ζώων στις διάφορες περιφέρειες της χώρας να είναι λανθασμένη. Το γεγονός για παράδειγμα ότι οι φιλόζωοι στην Κρήτη αναδεικνύουν συνεχώς τα περιστατικά των κακοποιημένων ζώων και γίνονται γνωστά στην κοινή γνώμη δεν σημαίνει ότι είναι και περισσότερα ή πιο άγρια από ό,τι σε μια άλλη περιοχή , όπου το φιλοζωικό κίνημα είτε δεν είναι δυναμικό κι έχει πολλές αδυναμίες με αποτέλεσμα να μην έρχονται στην επιφάνεια οι κακοποιήσεις των ζώων».
Το προφίλ αυτών που κακοποιούν κατ’ εξακολούθηση ζώα
Σύμφωνα με την έρευνα – εργασία του Δρ. Ηλία Κορομηλά, Κοινωνιολόγου, ΜΔΕ Εγκληματολογίας και πρόεδρου Συλλόγου Ελλήνων Εγκληματολόγων Παντείου Πανεπιστημίου (Σ.Ε.Ε.Π.Π.) οι πράξεις κακοποίησης ζώων αποτελούν σύμπτωμα βαθιάς ψυχικής διαταραχής. Οι σύγχρονες εγκληματολογικές έρευνες καταδεικνύουν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που προβαίνουν σε πράξεις κακοποίησης ζώων δεν σταματούν εκεί αλλά επαναλαμβάνουν τις πράξεις τους και κατά των ανθρώπων. «Οι δολοφόνοι πολύ συχνά ξεκινούν με δολοφονίες και βασανισμούς ζώων από την παιδική τους ηλικία,» λέει ο Robert K. Ressler, κατασκευαστής προφίλ σειραϊκών δολοφόνων του Federal Bureau of Investigation (FBI).
Σύμφωνα με την περιγραφή των προφίλ ορισμένων εκ των διασημότερων σειραϊκών δολοφόνων, έχουν καταγραφεί τα ακόλουθα:
– Ο Albert DeSalvo (the “Boston Strangler”), δολοφόνος 13 γυναικών, κατά την παιδική του ηλικία παγίδευε σκύλους και γάτες και εκτόξευε βέλη εναντίον τους μέσα από κουτιά.
– Ένας ακόμη σειραϊκός δολοφόνος, ο Jeffrey Dahmer διαμέλιζε βατράχους, σκύλους και γάτες, παλουκώνοντας τα κεφάλια τους σε πασάλους.
– Ο Dennis Rader (ο δολοφόνος BTK), που τρομοκρατούσε πολίτες στο Κάνσας, είχε γράψει χρονολόγιο σχετικά με το πώς κατά την παιδική του ηλικία κρεμούσε σκύλους και γάτες.
Ανάλογες αναφορές και καταγραφές έχουν υπάρξει για τους έφηβους δράστες του μακελειού στο Columbine, όπου δολοφονήθηκαν 12 μαθητές, σχετικά με την συμπεριφορά που είχαν απέναντι στα ζώα κατά την παιδική τους ηλικία. Το ίδιο συνέβη και κατά την σκιαγράφηση του προφίλ εφήβων δολοφόνων που έχουν εκτελέσει ανυποψίαστους συμμαθητές ή συγγενικά τους πρόσωπα χωρίς προφανές κίνητρο.
Όπως αναφέρει στο Πρακτορείο ο δρ. Κορομηλάς, «η κακοποίηση των ζώων από τα παιδιά αποτελεί πλέον σοβαρή ένδειξη είτε ότι αυτά θα εμφανίσουν στο άμεσο μέλλον παρεκκλίνουσα/ βίαιη συμπεριφορά είτε ότι ήδη υπόκεινται τα ίδια σε κακοποίηση. Για τούτο, συνιστάται κάθε τέτοιο φαινόμενο να αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα τόσο από το άμεσο περιβάλλον του ανηλίκου (π.χ. οικογένεια, φιλικός κύκλος), όσο και από άλλες αρμόδιες αρχές.
Οι εγκληματολόγοι, οι κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι που έχουν μελετήσει το ζήτημα, έχοντας εξετάσει δεκάδες περιστατικά με τα στατιστικά και τα στοιχεία των προαναφερθεισών πορισμάτων, αναφορικά με το προφίλ των ατόμων που εμφανίζουν ανάλογη συμπεριφορά (κακοποίηση ζώων), συγκλίνουν στα ακόλουθα:
Οι δράστες συνήθως στοχεύουν τα θύματά τους βάσει της ικανότητάς τους και της φυσικής αδυναμίας τους να αντιδράσουν. Έτσι, οι πιο ευάλωτες ομάδες είναι οι γυναίκες (σύζυγοι), τα παιδιά, οι γηραιότεροι και φυσικά τα ζώα. Οι ανήλικοι που κακοποιούν ζώα ενδεχομένως επαναλαμβάνουν συμπεριφορές τις οποίες “διδάχθηκαν” από το οικογενειακό τους περιβάλλον και αντιδρούν όπως οι γονείς/ συγγενείς τους με βίαιη συμπεριφορά, στοχεύοντας στον έμβιο οργανισμό που είναι συνήθως σχεδόν αδύνατο να αντιδράσει ή να μιλήσει σε τρίτο πρόσωπο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, οι μελετητές συμφωνούν ότι η έγκαιρη πρόληψη και το «σπάσιμο» του κύκλου της βίας, πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό και μάλιστα από την παιδική ηλικία, καθώς, όταν τα παιδιά μεγαλώνουν είναι λιγότερο δεκτικά σε θεραπευτικές αγωγές και παρεμβάσεις. Ειδικότερα και για το σκοπό αυτό, μία σειρά ενεργειών έχει ήδη ξεκινήσει από τις αρμόδιες αρχές και από φορείς στις ΗΠΑ στο πλαίσιο χάραξης κι εφαρμογής μιας αντεγκληματικής πολιτικής.