Μετάφραση – Επιμέλεια Φαίη Λιάρα. Για το διαδικτυακό περιοδικό Ατέχνως.
Πηγή δημοσίευσης εδώ
Την περασμένη εβδομάδα, τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης ελάχιστη προσοχή έδωσαν στην είδηση ότι ο ναυτικός σταθμός των ΗΠΑ στη Virginia Beach είχε χύσει περίπου 94.000 γαλόνια καυσίμου αεριωθούμενο καύσιμο οχημάτων σε κοντινή πλωτή οδό, σε απόσταση λιγότερη από ένα μίλι από τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Ενώ το περιστατικό δεν ήταν σε καμία περίπτωση τόσο καταστροφικό όσο κάποιες άλλες διαρροές άλλων αγωγών, αναδεικνύει ένα σημαντικό αλλά ελάχιστα γνωστό γεγονός: Ότι το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ είναι –και- ο μεγαλύτερος ρυπαντήςτης χώρας αλλά και του κόσμου.
Μεγαλύτερος παράγοντας παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων και από τις πέντε μεγαλύτερες αμερικανικές χημικές εταιρείες, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ έχει αφήσει την τοξική του κληρονομιά σε ολόκληρο τον κόσμο με τη μορφή απεμπλουτισμένου ουρανίου, πετρελαίου, αεριωθούμενων καυσίμων, παρασιτοκτόνων, απολιπαντικών τέτοιων όπως το Agent Orange και ο μόλυβδος, μεταξύ άλλων.
Το 2014, ο πρώην επικεφαλής του περιβαλλοντικού προγράμματος του Πενταγώνου δήλωσε στο Newsweek ότι το γραφείο του πρέπει να αντιμετωπίσει 39.000 μολυσμένες περιοχές που διασκορπίζονται σε 19 εκατομμύρια στρέμματα μόνο στις ΗΠΑ!
Οι στρατιωτικές βάσεις των Η.Π.Α., τόσο εγχώριες όσο και στο εξωτερικό, συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο μολυσμένων περιοχών στον κόσμο, καθώς το υπερχλωρικό οξύ και άλλα συστατικά του καυσίμου αεριωθουμένων οχημάτων και πυραύλων,ρυπαίνουν πηγές πόσιμου νερού, υδροφόρους ορίζοντες και το έδαφος.
Εκατοντάδες στρατιωτικές βάσεις βρίσκονται στον κατάλογο του ιστοτόπου του Superfund της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) του Οργανισμού Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ, οι οποίες είναι κατάλληλες για επιχορηγήσεις εκκαθάρισης από την κυβέρνηση.
Σχεδόν 900 από τις σχεδόν 1200 τοποθεσίες Superfund στις ΗΠΑ είναι εγκαταλελειμμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή τοποθεσίες που υποστηρίζουν στρατιωτικές ανάγκες, χωρίς να υπολογίζονταιοι ίδιες οι στρατιωτικές βάσεις.
«Σχεδόν κάθε στρατιωτικός χώρος στη χώρα αυτή έχει μολυνθεί σοβαρά», δήλωσε στο Newsweek το 2014 ο John D. Dingell, βετεράνος πολέμου.
Το CampLejeune στο Jacksonville της Βόρειας Καρολίνας είναι μια τέτοια βάση. Η μόλυνση του Lejeune είναι ευρέως γνωστή αλλά ακόμη περισσότερο θανατηφόρα, αφού τα υπόγεια ύδατά της ήταν μολυσμένα με αρκετά μεγάλο αριθμό καρκινογόνων ουσιών από το 1953 έως το 1987.
Οι περιβαλλοντολόγοι αγνοούν τον ελέφαντα στην αίθουσα: Οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής του κόσμου.
Ωστόσο, μέχρι το Φεβρουάριο, η κυβέρνηση επέτρεψε σε όσους εκτίθενται σε χημικές ουσίες στο Lejeune να προβούν σε επίσημες αξιώσεις αποζημίωσης.
Πολλές βάσεις στο εξωτερικό έχουν επίσης ρυπάνει τις τοπικές διαθεσιμότητες πόσιμου νερού. Πιο γνωστή είναι η βάση αεροπορικής δύναμης Kadena στην Οκινάουα της Ιαπωνίας.
Μεταξύ του 1946 και του 1958, οι ΗΠΑ έκαναν δοκιμές με 66 πυρηνικά όπλα κοντά στην ατόληBikini. Οι πληθυσμοί που ζουν κοντά στις νήσους Μάρσαλ εκτέθηκαν σε μετρήσιμα επίπεδα ραδιενεργού ιξώδους από αυτές τις δοκιμές.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ, οι οποίες διεξήγαγαν περισσότερες δοκιμές πυρηνικών όπλων από ό, τι όλα τα άλλα έθνη συνολικά, είναι επίσης υπεύθυνες για την τεράστια ποσότητα ακτινοβολίας που συνεχίζει να μολύνει πολλά νησιά στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Οι Νήσοι Μάρσαλ, όπου οι ΗΠΑ έριξαν πάνω από εξήντα πυρηνικά όπλα μεταξύ του 1946 και του 1958, αποτελούν ένα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο παράδειγμα. Οι κάτοικοι των νήσων Μάρσαλ και του γειτονικού Γκουάμ εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν εξαιρετικά υψηλό ποσοστό καρκίνου.
Oι νοτιοδυτικές περιοχές των ΗΠΑείναι επίσης τόπος πολλών δοκιμών πυρηνικών όπλων που μολύνουν μεγάλες εκτάσεις γης. Οι ινδιάνικες κτήσεις των Navajo έχουν μολυνθεί από πολυμήκη εγκαταλελειμμένα ορυχεία ουρανίου, όπου τα πυρηνικά υλικά ελήφθησαν από στρατιωτικούς εργολάβους των ΗΠΑ.
Ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα για το τρομακτικό περιβαλλοντικό αρνητικό ρεκόρ του στρατού των ΗΠΑ είναι το Ιράκ. Η στρατιωτική δράση των ΗΠΑ έχει οδηγήσει στην απερήμωση του 90% της ιρακινής επικράτειας, καταστρέφοντας τη γεωργική βιομηχανία της χώρας και αναγκάζοντάς τη χώρα να εισάγει πάνω από το 80% των τροφίμων της.
Η χρήση απεμπλουτισμένου ουρανίου στο Ιράκ από τους ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια του πολέμου στον Κόλπο, προκάλεσε επιπλέον τεράστιο περιβαλλοντικό φόρτο για τους Ιρακινούς. Επίσης, η πολιτική των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ σχετικά με την καύσηαποβλήτων από την εισβολή του 2003, έχει προκαλέσει αύξηση του καρκίνου μεταξύ των στρατιωτών των ΗΠΑ και των Ιρακινών πολιτών.
Ενώ το προηγούμενο περιβαλλοντικό αρχείο των στρατιωτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών δείχνει ότι οι τρέχουσες πολιτικές του δεν είναι βιώσιμες, αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποθάρρυνε τον αμερικανικό στρατό να σχεδιάζει ανοιχτά τη μελλοντική μόλυνση του περιβάλλοντος μέσω εσφαλμένων προσπαθειών διάθεσης απορριμμάτων.
Τον περασμένο Νοέμβριο, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ ανακοίνωσε το σχέδιο για την απελευθέρωση 20.000 τόνων περιβαλλοντικών «παραγόντων άγχους», συμπεριλαμβανομένων βαρέων μετάλλων και εκρηκτικών, στα παράκτια ύδατα του βορειοδυτικού Ειρηνικού Ωκεανού ανοικτά των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια αυτού του έτους.
Το σχέδιο, που περιλαμβάνεται στη Δήλωση Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τη Βορειοδυτική Κατάρτιση και τον Έλεγχο Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Ναυτικού, παραλείπει να αναφέρει ότι οι εν λόγω «παράγοντες άγχους» περιγράφονται από τον ΕΡΑ ως γνωστοί κίνδυνοι, πολλοί από τους οποίους είναι ιδιαίτερα τοξικοί τόσο βραχύβια όσο και σε χρόνια επίπεδα.
Οι 20.000 τόνοι «στρεσογόνων παραγόντων» που αναφέρονται στη Δήλωση Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων δεν αντιπροσωπεύουν τους επιπλέον 4.7 (έως 14 τόνους)«μετάλλων με πιθανή τοξικότητα» που το Πολεμικό Ναυτικό σκοπεύει να απελευθερώνει ετησίως, από τώρα και στο εξής, σε εσωτερικά ύδατα, κατά μήκος του PugetSound στην Ουάσιγκτον
Απαντώντας σε ανησυχίες σχετικά με αυτά τα σχέδια, εκπρόσωπος του Ναυτικού δήλωσε ότι τα βαρέα μέταλλα και ακόμη και το απεμπλουτισμένο ουράνιο, δεν είναι πιο επικίνδυνα από οποιοδήποτε άλλο μέταλλο, μια δήλωση που αντιπροσωπεύει μια σαφή άρνηση επιστημονικότητας.
Φαίνεται ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ, που προορίζονται να «κρατήσουν τους Αμερικανούς ασφαλείς», έχουν ένα υψηλότερο τίμημα από αυτό αναλογεί στους περισσότερους: Ένα κόστος που θα γίνει αισθητό για τις γενιές που έρχονται τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο εξωτερικό.
Δείτε και αυτό