Ο Γιάννης Πουλόπουλος, ιδρυτικό Μέλος του Ε.Κ.Π.Α.Ζ. Αίγινας και υπεύθυνος Διαχείρισης Ζώων απευθυνόμενος στο 10ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με επιστολή του συμπαραστέκεται στην Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων (Π.Σ.Ε.Ζ.Σ.) στην δίκη, που θα γίνει τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012.
Ο κ. Πουλόπουλος με αφορμή τη μήνυση, που κατέθεσε η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος για συκοφαντική δυσφήμιση δια Τύπου εις βάρος της Μάριζας Χριστοδούλου Χριστοδούλου, η οποία εκπροσωπεί την Π.Σ.Ε.Ζ.Σ., αυτό το άτυπο συντονιστικό όργανο, που απαρτίζεται από δεκάδες φιλοζωικά σωματεία, τονίζει, ότι η μάστιγα της λαθροθηρίας είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με αυτό, που οι περισσότεροι νομίζουμε.
Σημείωνει ότι τα στατιστικά στοιχεία των κέντρων περίθαλψης άγριων ζώων μας δίνουν έναν μικρό δείγμα των όσων συμβαίνουν καθώς χιλιάδες άγρια ζώα των οποίων η θήρευση απαγορεύονται πέφτουν νεκρά από κυνηγούς εντός ή εκτός της κυνηγετικής περιόδους. Ο κ. Πουλόπουλος με την πολυετή του εμπειρία γνωρίζει καλά ότι η κα Χριστοδούλου άδικα κατηγορείται από τους κυνηγούς για συκοφαντική δυσφήμιση επειδή μίλησε για τους λαθροθήρες αφού η πραγματικότητα την δικαιώνει.
Διαβάστε εδώ την επιστολή, που συνέταξε στις 26 Ιανουαρίου 2012, και μέσω της οποίας εξηγεί τους δικαστές τι καλείται να αντιμετωπίσει εκείνος και όσοι ασχολούνται με την περίθαλψη άγριων ζώων καθημερινά. Διαβάστε προσεχτικά τα στοιχεία για να αντιληφθείτε ότι οι κυνηγοί επί της ουσίας κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους «παίζοντας» τους θιγμένους όταν χαρακτηρίζονται λαθροθήρες.
Ολόκληρη η επιστολή
«Αξιοσέβαστο Δικαστήριο,
Με το παρόν σημείωμα δηλώνω τη συμπαράστασή μου προς την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων που κατηγορείται αδίκως, στις 30 Ιανουαρίου 2012, ότι δήθεν συκοφαντεί τους Έλληνες κυνηγούς. Το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων (Ε.Κ.Π.Α.Ζ), στα 28 χρόνια και 9 μήνες δράσης του στην περίθαλψη αγρίων ζώων, έχει συγκλονιστικά στοιχεία για την ευρύτητα της λαθροθήρας στη χώρα μας. Και βεβαίως δεν είναι ο μόνος φορέας που έχει καταγγείλει το νοσηρό αυτό φαινόμενο κατ’ επανάληψη, τόσο μέσα από τα έντυπά του όσο και μέσα από τα Μ.Μ.Ε..
Αυτή τη στιγμή, περίπου 100 είδη άγριων πουλιών, σε σύνολο κάτι παραπάνω από 400 που απαντώνται κανονικά στη χώρα, απειλούνται με εξαφάνιση εξαιτίας ανθρωπογενών δράσεων. Σημαντική δε πίεση σε πολλά από αυτά αποτελεί το εντατικό αλλά και το παράνομο κυνήγι που αφορά και τη σημερινή δίκη.
Με όλη αυτή την κυνηγετική ασυδοσία που επικρατεί και την αντίστοιχη έλλειψη ικανότητας αποτελεσματικού ελέγχου της, είναι κοινό μυστικό ότι το λαθροκυνήγι αποτελεί – δυστυχώς – σοβαρή μάστιγα για την άγρια ζωή του τόπου μας με τραγικές συνέπειες στην ίδια τη δράση των αυτορυθμιστικών μηχανισμών των οικοσυστημάτων και, εν τέλει, σοβαρές επιπτώσεις στην αγροτική οικονομία, τη δημόσια υγεία και την ποιότητα της ζωής μας.
Ένα παράδειγμα αποτελούν τα σαρκοφάγα που είναι σοβαροί ρυθμιστές των πληθυσμών των τρωκτικών και των εντόμων και αποτελούν δείκτες υγείας των οικοσυστημάτων που ζουν, αφού είναι τα πρώτα που εξαφανίζονται όταν απορυθμίζεται η φυσική λειτουργία των βιοτόπων τους από ανθρωπογενείς δράσεις.
Μια γερακίνα καταναλώνει περίπου 4.000 ποντίκια και αρουραίους κάθε χρόνο, μια αλεπού περίπου 10.000 τρωκτικά το χρόνο και ένα τεράστιο αριθμό ακρίδων κ.λπ., ενώ οι γύπες και τα τσακάλια (που είναι είδος προς εξαφάνιση λόγω του ανελέητου και εντατικού κυνηγητού τους) είναι σοβαροί ανακυκλωτές νεκρής ζωικής ύλης, απαλλάσσοντας τον τόπο από εστίες μολύνσεων και επιδημιών.
Έτσι λοιπόν, όταν το 2010 κατέφθασαν συνολικά 208 γερακίνες πυροβολημένες και αρκετές άλλες πιθανώς πυροβολημένες, μπορεί κανείς να βγάλει τα συμπεράσματά του. Δυστυχώς, ο αριθμός αυτός αποτελεί ένα ιδιαίτερα μικρό κλάσμα του πραγματικού αριθμού αυτού μόνο του είδους αρπακτικού, το οποίο οι παλαιότεροι παραδοσιακοί αγρότες σχεδόν λάτρευαν αφού γνώριζαν πόσο ωφέλιμα ήταν για το οικοσύστημα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις Η.Π.Α., όπου υπάρχουν μερικές εκατοντάδες νόμιμα κέντρα περίθαλψης άγριων ζώων, εκτιμήθηκε ότι σε όλα αυτά μαζί, καταλήγει για περίθαλψη περίπου μόνο το 1% από τα άγρια ζώα που χρειάζονται βοήθεια, εκτός φυσικά από αυτά που σκοτώθηκαν αμέσως και αφέθηκαν να σαπίζουν αθέατα σε κάποια εξοχική τοποθεσία. Παρακάτω παρουσιάζονται δειγματοληπτικά τα τελευταία στοιχεία του Ε.Κ.Π.Α.Ζ. από την 1η Δεκεμβρίου 2011 έως την 25η Ιανουαρίου 2012 (δηλαδή, έως την ημέρα που γράφτηκε η παρούσα επιστολή).
Τα στοιχεία αυτά αφορούν το σύνολο των προστατευόμενων πτηνών που παραδόθηκαν στις εγκαταστάσεις μας στην Αίγινα από ολόκληρη την Ελλάδα, και είτε είναι διαπιστωμένα πυροβολημένα με κυνηγετικό όπλο, είτε είναι πιθανώς πυροβολημένα, οπότε ανήκουν στην κατηγορία “άγνωστη αιτία”. Στα Παραρτήματα του Ε.Κ.Π.Α.Ζ. υπάρχουν κι άλλα που δεν έχουν ακόμα σταλεί στην Αίγινα, και είτε δέχονται εκεί τη θεραπεία τους, είτε υπέκυψαν στα τραύματά τους.
Έτσι, το Δεκέμβρη του 2011 παρελήφθησαν στην Αίγινα συνολικά 76 άγρια ζώα από τα οποία 48 πυροβολημένα αν και ανήκαν σε προστατευόμενα είδη, που αποτελούν λίγο περισσότερο από το 63% του συνόλου:
17 τραυματισμένα προστατευόμενα, χωρίς δυνατότητα καθορισμού αιτίας (κάτι παραπάνω από το 22,3% του συνόλου):
Το γενικό σύνολο των δύο κατηγοριών είναι λίγο περισσότερο από το 85,3% του συνόλου το μήνα. Επομένως, τα πυροβολημένα προστατευόμενα πουλιά που παραλάβαμε στον εν λόγω μήνα ανέρχονται μεταξύ 63% + 85,3% επί του γενικού συνόλου.
Αντίστοιχα, στο διάστημα από την 1η έως την 25η Ιανουαρίου 2012, παραλάβαμε συνολικά 34 άγρια ζώα και πτηνά κάθε είδους, από τα οποία πυροβολημένα προστατευόμενα ήταν τα 21 (κάτι παραπάνω από το 61,76%):
4 τραυματισμένα προστατευόμενα χωρίς δυνατότητα προσδιορισμού αιτίας: 3 Γερακίνες και 1 Γκιώνης.
Αξίζει να τονιστεί ότι στα παραπάνω αναφέρονται μόνο τα προστατευόμενα από το νόμο άγρια πουλιά και όχι όλα τα πυροβολημένα που παραλάβαμε, κάποια από τα οποία αν και επιτρεπόμενα θηράματα ενδέχεται να τουφεκίστηκαν σε απαγορευμένη περιοχή, είτε σε απαγορευμένη ημέρα της εβδομάδας, είτε σε μεγαλύτερους αριθμούς από ό,τι ορίζει ο νόμος, οπότε αποτελούν επίσης θύματα λαθροθήρας.
Σημειωτέον, ότι ο νόμος επιτρέπει το κυνήγι το πολύ στα 500 μέτρα από το κοντινότερο οίκημα, κάτι που δυστυχώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις βλέπουμε ότι δεν τηρείται με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν και οι συμπολίτες μας από τις τουφεκιές. Στο παρελθόν τέθηκε στο ΣτΕ το θέμα της άρσης της θήρας στην Ελλάδα λόγω των υπερβολικά πολλών κρουσμάτων λαθροθήρας μέχρι να βρεθεί αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος από τις κρατικές αρχές.
Και ενώ αρχικά υπήρξε δικαίωση, ασκήθηκαν αφάνταστα δυνατές πιέσεις προς την πολιτεία από το μέρος των κυνηγών, με αποτέλεσμα να ξαναεπιτραπεί το κυνήγι ως είχε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Θεωρούμε ότι η μήνυση που κατατέθηκε από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος αποτελεί προσπάθεια εκφοβισμού και φίμωσης της όποιας συνταγματικά κατοχυρωμένης ελευθερίας έκφρασης, της αγανάκτησης και καταγγελίας για τα κακώς κείμενα στην άσκηση του κυνηγιού στη χώρα μας.
Έτσι, εμφανίζεται η Συνομοσπονδία των κυνηγών σαν να καλύπτει και να υποθάλπει το λαθροκυνήγι. Εμείς θα περιμέναμε μια πιο έξυπνη κίνηση από το μέρος των νομοταγών κυνηγών όπως θα ήταν για παράδειγμα, να επιδιώξουν συνεργασία με τους καταγγέλλοντες φιλόζωους ώστε να παταχθεί το σοβαρό πρόβλημα του παράνομου κυνηγιού. Έτσι θα απεδείκνυαν και στην πράξη ότι πραγματικά νοιάζονται και εκείνοι για τη λαθροθήρα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να προσθέσω ότι πραγματικά λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ δια ζώσης στο δικαστήριο, αλλά κάθε στιγμή που περνάει μπορεί να αποβεί μοιραία για κάποια άτυχα ζώα, που όπως προαναφέρθηκε, καταφθάνουν καθημερινά στο κέντρο μας, εάν αυτά δεν λάβουν κατάλληλη και επαρκή φροντίδα».
Με τιμή
Ιωάννης Πουλόπουλος
Ιδρυτικό Μέλος του Ε.Κ.Π.Α.Ζ.
Υπεύθυνος Διαχείρισης Ζώων
Τ.Θ. 57
θέση Παχειά Ράχη
18010 Αίγινα